ครั้งแรกที่พบกันในงานหมากกระดานเกียรติยศ
ก็รู้สึกแปลกๆอยู่ข้างใน
ปีศาจเช่นเจ้า เป็นสิงที่ข้าเกลียดยิ่งนัก แต่กับเจ้าข้ากลับยิ่งรู้สึกแปลกยิ่งกว่า
ตอนนั้นข้าคิดว่ามันหมายถึง 'ความเกลียดชัง' ที่มีต่อเจ้ามากกว่าปีศาจตนอื่น
ยิ่งตอนที่ข้าทราบว่าเอลิเซียต้องกลายเป็นของเจ้า ข้ายิ่งเกลียดเจ้ามากขึ้น
และยิ่งในภายหลังต่อมา เจ้าทั้งสองมีลูกกันอีก มันทำให้ข้าว้าวุ่นไปหมด
แต่ไม่นึกเลยว่า หลังจากเอลิเซียจากไป ลูกสาวของเจ้ากับนางก็โตขึ้นกลายมาเป็นลูกสะใภ้ข้าเสียได้
และหลังจากสงครามในครั้งล่าสุด ก็ไม่เคยพบเจ้าอีกเลย
และในวันนี้.....ข้าก็ได้พบเจ้าอีกครั้ง ข้าไม่นึกสังเกตุมาก่อนเลย จนกระทั่งวันนี้....
-----------------------
ในการพบกันครั้งแรก ข้าก็คิดว่าเจ้าช่างน่าหมันไส้ยิ่งนัก
ยิ่งท่าทางยโส โอหังนั่นยิ่งแล้วใหญ่ ข้าละเกลียดที่สุด
และยิ่งตอนที่เจ้าบุกเข้ามาในเดมอสในวันเกิดของลูกสาวข้ายิ่งทำให้ข้าตัดสินใจเลยว่า เจ้ากับข้าจะไม่มีวันเป็นมิตรที่ดีกันได้!!
และเมื่อครั้งล่าสุด ที่พบกันอีกรั้งในสนามรบ เจ้าก็ยังคงยโสอวดดีไม่เปลี่ยน
แต่ทำไมนะ.....พอได้มาพบกันอีกในวันนี้ ข้ารู้สึกแปลกๆอยู่ข้างใน.....
------------------------
คาโนวาล.....
แกร็ก แกร็กๆ...
ร่างสูงสง่าของกษัตริย์นักรบแห่งคาโนวาลขีดเขียนงานแผ่นดินอย่างคร่ำเครียด คิ้วเข้มขมวดจนเกือบจะเป็นปม ดวงตาจับจ้องงานในมืออย่างครุ่นคิด ก่อนจะวางปากกาลง ยกมือกุมขมับอย่างหนักใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนพรวดด้วยความเคยชิน แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อภาพตรงหน้าหมุนคว้าง อาการปวดหัวแล่นจี๊ดขึ้นมาและร่างของกษัตริย์นักรบก็ล่วงหล่นกระแทกพื้นอย่างแรง
โครม!!
ผ่าง!!
คาโลที่กำลังเดินมาพ่อบิดาของตนสะดุ้งอย่างแปลกใจ ช่วงนี้เขากำลังปิดเทอมจึงกับมาช่วยงานราชการ โดยมีเจ้าสองเพื่อนตัวแสบตามมาด้วย คาโลหอบงานมาเต็มอ้อมแขน เมื่อได้ยินเสียงโครมครามก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที พบบิดาของตนน่งกุมขมับอยู่บนพื้น โดยมีทหารยามเฝ้าห้องประคองช่วยเหลือ
"เสด็จพ่อ!!"คาโลวางงานลงและรีบเข้าไปดู
"ข้าไม่เป็นไร"บาโรเอ่ย ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นโดยมีคาโลเป็นผู้พยุงช่วยเหลือ
"เอ๊ะ!! ท่านตัวร้อนนิเสด็จพ่อ"คาโอ่ยอย่างแปลกใจ "ท่านไม่สบายหรือ??"
"เหลวไหล"บาโรดุ เพราะตั้งแต่โตเป็นหนุ่มมาเขาฝึกฝนกายทุกวันจนไม่เคยมีโรคภัยใดๆเข้ามากล้ำกรายได้เลย
คาโลจึงเงียบและไม่เอ่ยคำใดต่อ นอกจากพยุงพพ่อของตนไปนั่งบนเก้าอี้ข้างเตาผิงในห้องทำงาน บาโรกัดฟันอย่างเจ็บปวดสมองของเขาปวดไปหมด เหมือนจะระเบิดเสียให้ได้ หัวใจก็เต้นเร็วกว่าปกติจนน่าแปลกใจ
"ข้าจะไปตามหมอ"คาโลเอ่ย ก่อนจะทำท่าเดินไป แต่บาโรดุเสียงเข้ม
"หยุดอยู่แค่นั้น!! เรื่องนี้ไม่ถึงกับต้องตามหมออะไรเลย!!"
"แต่เสด็จพ่อ!"
"เฮ้ คาโล!"ร่างของหญิงสาวบอบบางผู้มีผมและนัยตาสีน้ำตาลดูแก่นแก้วเดินเข้ามาในห้อ เธออยู่ในชุดเหมือนเด็กผู้ชาย หญิงสาวมองมาที่สองพ่อลูก ก่อนจะเอ่ย "มีอะไรหรือคาโล?"
"เสด็จพ่อไม่สบาย"คาโลตอบอย่างรวดเร็ว
"เงียบซะ!!"บาโรสั่ง "ข้าแค่มึนหัวเท่นั้น!!"
"ไม่สบายเหรอ!!"แต่เฟรินไม่ได้สนใจคำพูดของบาโร เธอรีบโผล่หน้าออกไปข้างนอก ก่อนจะตะโกนดังลั่นจนคาดเดาได้ว่าคงจะได้ยินกันไปทั้งปราสาทราชวังทีเดียว "หมออยู่หนาย~~!! กษัตริย์บาโรไม่สบาย~~!!"
และเพียงไม่กี่นาที ทั้งปราสาทก็วุ่นวายกันไปหมด หมอหลวงรีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานพร้อมผู้ช่วยมากมายที่ถือทั้งถาดยา หม้อยาและอะไรมากมายสารพัดที่เกี่ยวกับยา ทุกคนเข้าล้องบาโรทันที หมอหลวงตรวจตรงนั้นตรงนี้อย่าวรวดเร็วและชำนาญและแม่นยำ
"อะแฮ่ม ท่านบาโรนั้นไม่มีอาการอันใดมากหรอกพ่ะย่ะค่ะ"หมอหลวงบอกด้วยน้ำเสียงขึงขังกระตือรือร้น เพราะนานๆเสียทีจะมีงานเขากับเขาบ้าง "แต่ ทรงเพียงมีอาการของโรคเครียดเท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ"
"มีทางรักษาไหมท่านหมอ??"คาโลถาม
"มีพ่ะย่ะค่ะ ก็แค่ให้ท่านบาโรทรงหยุดงานราชกาลสักพัก ให้ทรงไปพักผ่อนนอกปราสาท หรือนอกประเทศบ้างเพื่อให้ร่างกายของพระองค์ได้พักผ่อน และให้จิตใจกับสมองได้ผ่อนคลายบ้าง มิเช่นนั้นอาจจะเป็นโรคหัวใจได้พ่ะย่ะค่ะ"
"อย่างนี้ไม่ไดแน่"เฟรินเอ่ย
"เหลวไหล!"บาโรเอ่ยเสียงดัง "ข้าไม่ได้เป็นอะไร!!"บาโรลุกขึ้นพรวด ก่อนจะทรุดกลับลงไปนั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง มือกุมขับอย่างเจ็บปวด
"ท่านต้องพักผ่อนเสด็จพ่อ"คาโอ่ยอย่างห่วงใย
"ผม เอ๊ย! หม่อมฉันขอเสนอสถานที่พักผ่อนที่ดีเยี่ยมที่สุดพ่ะย่ะค่ะ"เฟรินเอ่ย "ที่นั่นจะดูแลต้อนรับพระองค์อย่างดีเชียวละพ่ะย่ะค่ะ และก็เหมาะมากที่จะพักฟื้นผ่อนคลายจิตใจ"เฟรินยิ้มกว้าง
"ที่ไหนเหรอเฟริน??"คาโลถาม
"เดมอสยังไงละ ธรรมชาติ ความจริงใจ ความสงบเงียบ นายก็รู้ว่าบ้านฉันดีขาดไหน"
และด้วยเหตุนี้ทำให้บาโรต้องเดินทางไปพักผ่อนที่เดมอส (เพราะถูกลูกชายและเหล่าข้าราชบริพารบังคับอีกที รวมถึงเฟรินอีกด้วย ซึ่งเจ้าตัวก็ส่งสารไปให้ทางเดมอสแล้ว) ในตอนแรกบาโรเลือกที่จะขี่ม้าไปตามเคย แต่ทางเดมอสได้ส่งเจ้ากวางโกโดมโคมุสมาพร้อมกับมังกรดำอีกสองตัว ตัวหนึ่งสำหรับโกโดมเองและสัมภาระของบาโร และอีกตัวเป็นของบาโร
"หากไปกับเราจะเร็วกว่านะเจ้ากษัตริย์มนุษย์หน้าบาก"โกโดมเอ่ย
บาโรถึงกับเส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ รู้สึกอยากจะเยียบเจ้ากวางปากมากนี่เสียให้รู้แล้วรู้รอด
และขบวนเดินทางเล็กๆก็มุ่งตรงสู่เดมอส.....
มังกรดำทั้งสองตัวร่อนลงหน้าเมือจันทรา โกโดมพาบาโรเข้าไปในเมืองโดยไม่ต้องผ่านด่านตรวจและตรงไปยังปราสาทของราชินีจันทราทันที ราชินีจันทราต้อนรับอย่างเป็นมิตร
"ยินดีต้อนรับสู่เดมอส กษัตริย์บาโร"
"ก็อยากจะรู้สึกเช่นนั้น"บาโรเอ่ยตรงๆ
"ข้าอยากจะทักทายท่านสักหน่อยก่อนจะปล่อยให้ท่านผ่านไป อ้อ! ไปที่นั่นท่านอาจะวุ่วายน่าดูละนะ แต่ขอรับรองว่าท่านจะได้ผ่อนคลายแน่นอน"
"ก็คงงั้นกระมั้ง"
"โกโดม"ราชินีจันทราหันไปเอ่ยกับเจ้ากวางตัวเล็ก "ท่านพี่เอวิเดสหนีเที่ยวอีกแล้วละ เจ้าไปตามกลับด้วยละ"
"อีกแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ!!"โกโดมร้องอย่างตกใจ ก่อนจะเซน้อยๆเหมือนจะเป็นลม
"ขอให้ท่านโชคดีทุกเรื่องราวกษัตริย์บาโร"
"??"
แล้วบาโรก็เดินทางด้วยมังกรดำต่อไปจนถึงเมืองหลวงของเดมอส มังกรดำร่อนลงอย่างสง่าที่ลานหินหน้าลานของปราสาท ซึ่งมีกลุ่มขุนนางของเมืองปีศาจรอท่า
"ขอต้อนรับกษัตริย์จากเอเดน"
บาโรพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ ที่นี่ช่างดูร่มรื่นย์จริงๆ บาโรมองสงเกตุเห็นสวนดอกไม้สวยงามกว่ามุมใดๆอยู่ไกลๆจึงเอ่ยถามขุนนางคนหนึ่ง
"นั่นเป็นส่วนหนึ่งของพระราชวังด้วยหรือ?"
"พ่ะย่ะค่ะ เป็นสวนของราชินีอลิเซียผู้ล่วงลับพ่ะย่ะค่ะ ราชาเอวิเดสของเราทรงสร้างขึ้นเพื่อพระนาง"
บาโรมองสวนสวยอีกครั้ง ก่อนจะเดินตามข้าทรับใช้คนหนึ่งไปเพื่อพักผ่อนที่ห้องของตนซึ่งทางเดมอสได้จัดเตรียมไว้ให้
บาโรมองรอบๆห้องอย่างสนใจสักครู่ ก่อนจะนั่งลงข้างหน้าต่าง รู้สึกอยากเดินไปที่สวนสวยนั่น จึงลุกขึ้นเปลี่ยนองค์ทรงเครื่องเสียใหม่ให้ดูเรียบง่ายกว่ามาก ก่อนจะเดินดุ่มๆไปตามปราสาท ก่อนจะเดินลงไปที่สวนนั่น พลางมองไปรอบๆอย่างๆสนใจ ทุกอย่างที่นี่ดีไปหมดจริง เงียบสงบและดูเรียบง่ายราวกบชนบทก็ไม่ปาน
แซ่กๆ....
"หือ??"
บาโรหันไปมองรอบๆอย่างสงสัย เมื่อได้ยินเสียงปริศนาอันไม่น่าไว้ใจ
แซ่ก.....
แกร็ก!
"เหวอ!!!!"
"เฮ้ย!!"
บาโรล้มลงไปนอนกับพื้นเมื่ออะไรบางอย่างหนักๆล่วงหล่นลงมากระแทกเขาเข้าให้เต็มๆ
"โอย~ โชคดีชะมัดมีเบาะรอง!!"เสียงคุ้นหูดังขึ้นเหนือร่างของบาโร
บาโรมองเจ้าของเสียงอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ร่างของกษัตริย์แห่งเดมอสนั่งแผละอยู่บนร่างของบาโร แต่แล้วดวงตาสีฟ้า(บาโรตาสีฟ้าหรือเปล่าหว่า??)ก็ต้องเบิกกว้างอย่างตกตะลึง
"อ๊ะ! เจ้าเองหรือ!!??"เอวิเดสเอ่ยอย่างแปลกใจที่เห็นบาโร
บาโรไม่ได้ตอบอะไร นอกจากมองสำรวจใบหน้าของจอมราชาปีศาจอย่างแปลกใจ ดวงหน้าราวรูปสลักดูงดงาม อาจะเป็นเพราะเสน่ห์ปีศาจก็ได้ แต่อย่างไรมันช่างน่าพิศจนยากจะอนสายตา ดวงตาเปล่างประกายสดใสเหมือนเด็กๆสีดำ เรือนผมยาวที่มัดไว้เป็นเปียหลุดลุ่ยล้อมกรอบใบหน้าให้ดูงมมากขึ้น และยิ่งิมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อนั่นอีก
"ท่านเอวิเดสสส~~!!"
เจ้าของดวงหน้างามมองตามเสียงเรียกอย่างตกใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นวิ่งหนีจากไปทันที บาโรยันตัวนั่งมองตามร่างบางอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
"ท่านเอวิเด๊สสสสสสส!!"เจ้ากวางโกโดมแหกปากร้องมาจนถึงบาโร ก่อนจะหันมามองบาโรอย่างงงวย "ฉไนจึงคิดนั่งเล่นบนพื้นเล่า??"
บาโรสะดุ้งจากภวุง์ก่อนจะเอ่ย "ไม่มีอะไร"
ปีศาจเช่นเจ้า เป็นสิงที่ข้าเกลียดยิ่งนัก แต่กับเจ้าข้ากลับยิ่งรู้สึกแปลกยิ่งกว่า
ตอนนั้นข้าคิดว่ามันหมายถึง 'ความเกลียดชัง' ที่มีต่อเจ้ามากกว่าปีศาจตนอื่น
ยิ่งตอนที่ข้าทราบว่าเอลิเซียต้องกลายเป็นของเจ้า ข้ายิ่งเกลียดเจ้ามากขึ้น
และยิ่งในภายหลังต่อมา เจ้าทั้งสองมีลูกกันอีก มันทำให้ข้าว้าวุ่นไปหมด
แต่ไม่นึกเลยว่า หลังจากเอลิเซียจากไป ลูกสาวของเจ้ากับนางก็โตขึ้นกลายมาเป็นลูกสะใภ้ข้าเสียได้
และหลังจากสงครามในครั้งล่าสุด ก็ไม่เคยพบเจ้าอีกเลย
และในวันนี้.....ข้าก็ได้พบเจ้าอีกครั้ง ข้าไม่นึกสังเกตุมาก่อนเลย จนกระทั่งวันนี้....
-----------------------
ในการพบกันครั้งแรก ข้าก็คิดว่าเจ้าช่างน่าหมันไส้ยิ่งนัก
ยิ่งท่าทางยโส โอหังนั่นยิ่งแล้วใหญ่ ข้าละเกลียดที่สุด
และยิ่งตอนที่เจ้าบุกเข้ามาในเดมอสในวันเกิดของลูกสาวข้ายิ่งทำให้ข้าตัดสินใจเลยว่า เจ้ากับข้าจะไม่มีวันเป็นมิตรที่ดีกันได้!!
และเมื่อครั้งล่าสุด ที่พบกันอีกรั้งในสนามรบ เจ้าก็ยังคงยโสอวดดีไม่เปลี่ยน
แต่ทำไมนะ.....พอได้มาพบกันอีกในวันนี้ ข้ารู้สึกแปลกๆอยู่ข้างใน.....
------------------------
คาโนวาล.....
แกร็ก แกร็กๆ...
ร่างสูงสง่าของกษัตริย์นักรบแห่งคาโนวาลขีดเขียนงานแผ่นดินอย่างคร่ำเครียด คิ้วเข้มขมวดจนเกือบจะเป็นปม ดวงตาจับจ้องงานในมืออย่างครุ่นคิด ก่อนจะวางปากกาลง ยกมือกุมขมับอย่างหนักใจ ก่อนจะลุกขึ้นยืนพรวดด้วยความเคยชิน แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อภาพตรงหน้าหมุนคว้าง อาการปวดหัวแล่นจี๊ดขึ้นมาและร่างของกษัตริย์นักรบก็ล่วงหล่นกระแทกพื้นอย่างแรง
โครม!!
ผ่าง!!
คาโลที่กำลังเดินมาพ่อบิดาของตนสะดุ้งอย่างแปลกใจ ช่วงนี้เขากำลังปิดเทอมจึงกับมาช่วยงานราชการ โดยมีเจ้าสองเพื่อนตัวแสบตามมาด้วย คาโลหอบงานมาเต็มอ้อมแขน เมื่อได้ยินเสียงโครมครามก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องทันที พบบิดาของตนน่งกุมขมับอยู่บนพื้น โดยมีทหารยามเฝ้าห้องประคองช่วยเหลือ
"เสด็จพ่อ!!"คาโลวางงานลงและรีบเข้าไปดู
"ข้าไม่เป็นไร"บาโรเอ่ย ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นโดยมีคาโลเป็นผู้พยุงช่วยเหลือ
"เอ๊ะ!! ท่านตัวร้อนนิเสด็จพ่อ"คาโอ่ยอย่างแปลกใจ "ท่านไม่สบายหรือ??"
"เหลวไหล"บาโรดุ เพราะตั้งแต่โตเป็นหนุ่มมาเขาฝึกฝนกายทุกวันจนไม่เคยมีโรคภัยใดๆเข้ามากล้ำกรายได้เลย
คาโลจึงเงียบและไม่เอ่ยคำใดต่อ นอกจากพยุงพพ่อของตนไปนั่งบนเก้าอี้ข้างเตาผิงในห้องทำงาน บาโรกัดฟันอย่างเจ็บปวดสมองของเขาปวดไปหมด เหมือนจะระเบิดเสียให้ได้ หัวใจก็เต้นเร็วกว่าปกติจนน่าแปลกใจ
"ข้าจะไปตามหมอ"คาโลเอ่ย ก่อนจะทำท่าเดินไป แต่บาโรดุเสียงเข้ม
"หยุดอยู่แค่นั้น!! เรื่องนี้ไม่ถึงกับต้องตามหมออะไรเลย!!"
"แต่เสด็จพ่อ!"
"เฮ้ คาโล!"ร่างของหญิงสาวบอบบางผู้มีผมและนัยตาสีน้ำตาลดูแก่นแก้วเดินเข้ามาในห้อ เธออยู่ในชุดเหมือนเด็กผู้ชาย หญิงสาวมองมาที่สองพ่อลูก ก่อนจะเอ่ย "มีอะไรหรือคาโล?"
"เสด็จพ่อไม่สบาย"คาโลตอบอย่างรวดเร็ว
"เงียบซะ!!"บาโรสั่ง "ข้าแค่มึนหัวเท่นั้น!!"
"ไม่สบายเหรอ!!"แต่เฟรินไม่ได้สนใจคำพูดของบาโร เธอรีบโผล่หน้าออกไปข้างนอก ก่อนจะตะโกนดังลั่นจนคาดเดาได้ว่าคงจะได้ยินกันไปทั้งปราสาทราชวังทีเดียว "หมออยู่หนาย~~!! กษัตริย์บาโรไม่สบาย~~!!"
และเพียงไม่กี่นาที ทั้งปราสาทก็วุ่นวายกันไปหมด หมอหลวงรีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานพร้อมผู้ช่วยมากมายที่ถือทั้งถาดยา หม้อยาและอะไรมากมายสารพัดที่เกี่ยวกับยา ทุกคนเข้าล้องบาโรทันที หมอหลวงตรวจตรงนั้นตรงนี้อย่าวรวดเร็วและชำนาญและแม่นยำ
"อะแฮ่ม ท่านบาโรนั้นไม่มีอาการอันใดมากหรอกพ่ะย่ะค่ะ"หมอหลวงบอกด้วยน้ำเสียงขึงขังกระตือรือร้น เพราะนานๆเสียทีจะมีงานเขากับเขาบ้าง "แต่ ทรงเพียงมีอาการของโรคเครียดเท่านั้นเองพ่ะย่ะค่ะ"
"มีทางรักษาไหมท่านหมอ??"คาโลถาม
"มีพ่ะย่ะค่ะ ก็แค่ให้ท่านบาโรทรงหยุดงานราชกาลสักพัก ให้ทรงไปพักผ่อนนอกปราสาท หรือนอกประเทศบ้างเพื่อให้ร่างกายของพระองค์ได้พักผ่อน และให้จิตใจกับสมองได้ผ่อนคลายบ้าง มิเช่นนั้นอาจจะเป็นโรคหัวใจได้พ่ะย่ะค่ะ"
"อย่างนี้ไม่ไดแน่"เฟรินเอ่ย
"เหลวไหล!"บาโรเอ่ยเสียงดัง "ข้าไม่ได้เป็นอะไร!!"บาโรลุกขึ้นพรวด ก่อนจะทรุดกลับลงไปนั่งบนเก้าอี้อีกครั้ง มือกุมขับอย่างเจ็บปวด
"ท่านต้องพักผ่อนเสด็จพ่อ"คาโอ่ยอย่างห่วงใย
"ผม เอ๊ย! หม่อมฉันขอเสนอสถานที่พักผ่อนที่ดีเยี่ยมที่สุดพ่ะย่ะค่ะ"เฟรินเอ่ย "ที่นั่นจะดูแลต้อนรับพระองค์อย่างดีเชียวละพ่ะย่ะค่ะ และก็เหมาะมากที่จะพักฟื้นผ่อนคลายจิตใจ"เฟรินยิ้มกว้าง
"ที่ไหนเหรอเฟริน??"คาโลถาม
"เดมอสยังไงละ ธรรมชาติ ความจริงใจ ความสงบเงียบ นายก็รู้ว่าบ้านฉันดีขาดไหน"
และด้วยเหตุนี้ทำให้บาโรต้องเดินทางไปพักผ่อนที่เดมอส (เพราะถูกลูกชายและเหล่าข้าราชบริพารบังคับอีกที รวมถึงเฟรินอีกด้วย ซึ่งเจ้าตัวก็ส่งสารไปให้ทางเดมอสแล้ว) ในตอนแรกบาโรเลือกที่จะขี่ม้าไปตามเคย แต่ทางเดมอสได้ส่งเจ้ากวางโกโดมโคมุสมาพร้อมกับมังกรดำอีกสองตัว ตัวหนึ่งสำหรับโกโดมเองและสัมภาระของบาโร และอีกตัวเป็นของบาโร
"หากไปกับเราจะเร็วกว่านะเจ้ากษัตริย์มนุษย์หน้าบาก"โกโดมเอ่ย
บาโรถึงกับเส้นเลือดที่ขมับเต้นตุบๆ รู้สึกอยากจะเยียบเจ้ากวางปากมากนี่เสียให้รู้แล้วรู้รอด
และขบวนเดินทางเล็กๆก็มุ่งตรงสู่เดมอส.....
มังกรดำทั้งสองตัวร่อนลงหน้าเมือจันทรา โกโดมพาบาโรเข้าไปในเมืองโดยไม่ต้องผ่านด่านตรวจและตรงไปยังปราสาทของราชินีจันทราทันที ราชินีจันทราต้อนรับอย่างเป็นมิตร
"ยินดีต้อนรับสู่เดมอส กษัตริย์บาโร"
"ก็อยากจะรู้สึกเช่นนั้น"บาโรเอ่ยตรงๆ
"ข้าอยากจะทักทายท่านสักหน่อยก่อนจะปล่อยให้ท่านผ่านไป อ้อ! ไปที่นั่นท่านอาจะวุ่วายน่าดูละนะ แต่ขอรับรองว่าท่านจะได้ผ่อนคลายแน่นอน"
"ก็คงงั้นกระมั้ง"
"โกโดม"ราชินีจันทราหันไปเอ่ยกับเจ้ากวางตัวเล็ก "ท่านพี่เอวิเดสหนีเที่ยวอีกแล้วละ เจ้าไปตามกลับด้วยละ"
"อีกแล้วหรือพ่ะย่ะค่ะ!!"โกโดมร้องอย่างตกใจ ก่อนจะเซน้อยๆเหมือนจะเป็นลม
"ขอให้ท่านโชคดีทุกเรื่องราวกษัตริย์บาโร"
"??"
แล้วบาโรก็เดินทางด้วยมังกรดำต่อไปจนถึงเมืองหลวงของเดมอส มังกรดำร่อนลงอย่างสง่าที่ลานหินหน้าลานของปราสาท ซึ่งมีกลุ่มขุนนางของเมืองปีศาจรอท่า
"ขอต้อนรับกษัตริย์จากเอเดน"
บาโรพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ ที่นี่ช่างดูร่มรื่นย์จริงๆ บาโรมองสงเกตุเห็นสวนดอกไม้สวยงามกว่ามุมใดๆอยู่ไกลๆจึงเอ่ยถามขุนนางคนหนึ่ง
"นั่นเป็นส่วนหนึ่งของพระราชวังด้วยหรือ?"
"พ่ะย่ะค่ะ เป็นสวนของราชินีอลิเซียผู้ล่วงลับพ่ะย่ะค่ะ ราชาเอวิเดสของเราทรงสร้างขึ้นเพื่อพระนาง"
บาโรมองสวนสวยอีกครั้ง ก่อนจะเดินตามข้าทรับใช้คนหนึ่งไปเพื่อพักผ่อนที่ห้องของตนซึ่งทางเดมอสได้จัดเตรียมไว้ให้
บาโรมองรอบๆห้องอย่างสนใจสักครู่ ก่อนจะนั่งลงข้างหน้าต่าง รู้สึกอยากเดินไปที่สวนสวยนั่น จึงลุกขึ้นเปลี่ยนองค์ทรงเครื่องเสียใหม่ให้ดูเรียบง่ายกว่ามาก ก่อนจะเดินดุ่มๆไปตามปราสาท ก่อนจะเดินลงไปที่สวนนั่น พลางมองไปรอบๆอย่างๆสนใจ ทุกอย่างที่นี่ดีไปหมดจริง เงียบสงบและดูเรียบง่ายราวกบชนบทก็ไม่ปาน
แซ่กๆ....
"หือ??"
บาโรหันไปมองรอบๆอย่างสงสัย เมื่อได้ยินเสียงปริศนาอันไม่น่าไว้ใจ
แซ่ก.....
แกร็ก!
"เหวอ!!!!"
"เฮ้ย!!"
บาโรล้มลงไปนอนกับพื้นเมื่ออะไรบางอย่างหนักๆล่วงหล่นลงมากระแทกเขาเข้าให้เต็มๆ
"โอย~ โชคดีชะมัดมีเบาะรอง!!"เสียงคุ้นหูดังขึ้นเหนือร่างของบาโร
บาโรมองเจ้าของเสียงอย่างไม่ค่อยสบอารมณ์นัก ร่างของกษัตริย์แห่งเดมอสนั่งแผละอยู่บนร่างของบาโร แต่แล้วดวงตาสีฟ้า(บาโรตาสีฟ้าหรือเปล่าหว่า??)ก็ต้องเบิกกว้างอย่างตกตะลึง
"อ๊ะ! เจ้าเองหรือ!!??"เอวิเดสเอ่ยอย่างแปลกใจที่เห็นบาโร
บาโรไม่ได้ตอบอะไร นอกจากมองสำรวจใบหน้าของจอมราชาปีศาจอย่างแปลกใจ ดวงหน้าราวรูปสลักดูงดงาม อาจะเป็นเพราะเสน่ห์ปีศาจก็ได้ แต่อย่างไรมันช่างน่าพิศจนยากจะอนสายตา ดวงตาเปล่างประกายสดใสเหมือนเด็กๆสีดำ เรือนผมยาวที่มัดไว้เป็นเปียหลุดลุ่ยล้อมกรอบใบหน้าให้ดูงมมากขึ้น และยิ่งิมฝีปากอิ่มสีชมพูระเรื่อนั่นอีก
"ท่านเอวิเดสสส~~!!"
เจ้าของดวงหน้างามมองตามเสียงเรียกอย่างตกใจ ก่อนจะรีบลุกขึ้นวิ่งหนีจากไปทันที บาโรยันตัวนั่งมองตามร่างบางอย่างไม่อยากเชื่อสายตา
"ท่านเอวิเด๊สสสสสสส!!"เจ้ากวางโกโดมแหกปากร้องมาจนถึงบาโร ก่อนจะหันมามองบาโรอย่างงงวย "ฉไนจึงคิดนั่งเล่นบนพื้นเล่า??"
บาโรสะดุ้งจากภวุง์ก่อนจะเอ่ย "ไม่มีอะไร"
".....นั่นเป็นสิ่งที่กษัตริย์ไม่สมควรจะทำเลยนะท่านเอวิเดส
กระหม่อมไม่พอใจเอามาก รวมทั้งพวกขุนนางด้วยนะพ่ะย่ะค่ะ"
"พอสักที!!"เอวิเดสร้องลั่นยกมือขึ้นปิดหูอย่างเหลือดอด บาโรยิ้มขบขันก่อนจะจิบน้ำเปล่าในแก้วอย่างสบายใจ และสนุกสนานที่เห็นร่างเล็กที่นั่งหัวโต๊ะฝั่งตรงข้ามมีท่าทางไม่ชอบใจเหมือนเด็กๆ จนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ
"ฮ่าฮ่า"
"มีอะไรน่าขำนักกษัตริย์บาโร!!"เอวิเดสแหวเข้าให้ แต่แล้วก็ต้องเลิกสนใจบาโรเมื่อเจ้ากวางโกโดมไม่ยอมเงียบแต่โดยดี
"และกิริยามารยาทที่สมควรทำกับแขกก็ไม่ควรจะเป็นเช่นนี้นะกระหม่อม"โกโดมเอ่ยตำหนิ เอวิเดสเบ้ปากบ่ายหน้าหนียกมือปิดหูเหมือนเด็กๆ "อย่างทรงทำเช่นนี้สิกระหม่อม ท่านกำลังทำกิริยาที่ไม่เหมาะสม"
"บลาๆๆๆ บลาๆๆๆ!! เอาละ พักกันที!!"เอวิเดสว่าแล้วก็จับเจ้ากวางโกโดมแล้วเดินตรงไปที่หน้าต่างห้องเสวยอย่างรวดเร็วและเขวี้ยงเจ้ากวางไปสุดแรงเกิด
"ฝ่าบ๊าททททททททททททท!!!.........."
"สมน้ำหน้าไอ้เจ้ากวางพูดมาก แบร่!!"เอวิเดสด่าตบท้ายก่อนจะกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม แต่แล้วก็เพิ่งมานึกได้ว่าก็ต้องกลับมาอยู่กับบาโรแค่สองคนเท่านั้น จึงนึกอยากให้เจ้ากวางกลับมาบ่นแทน
"หึหึหึ"
"ท่านหัวเราะอะไร!?"เอวิเดสเอ่ยอย่างไม่พอใจกับบาโร
"หึหึหึ"บาโรไม่ตอบ แต่ยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแทน
"บอกมานะ!!"เอวิเดสตบโต๊ะเสียงดัง
"มารยาทเอวิเดส มารยาทต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองหายไปไหนหมด"บาโรเย็บเข้าให้ เอวิเดสกัดฟันกรอด บาโรยิ้มพรายก่อนจะตอบ "ข้าก็แค่หัวเราะที่กษัตริย์แห่งราชาปีศาจที่ว่าโหดนักหนา กลับทำตัวไม่ต่างจากเด็กน้อยที่เอาแต่ใจ"
เอวิเดสหน้าตึก ก่อนจะย้อนกลับไปอย่างเจ็บแสบ "ก็ดีกว่าเจ้าที่ทำตัวเฉยชา วางอำนาจ บงการเขาไปทั่วแม้แต่ลูกตัวเอง!!"
บาโรหน้าตึกขึ้นบ้างและรอยยิ้มหายไปทันที "เจ้าเป็นพ่อคนก็ควรจะรู้ว่าข้าเพราะเหตุใด"
"ใช่ ข้าเป็นพ่อคน แต่ข้าไม่ใช่พ่อที่จะนิ่งเฉยเมยกับลูกแน่ๆ"
(ฉึก!.....เอวิเดสนำ 1-0 แล้ว.....เนื่องจากแทงใจดำบาโรแต็มๆ)
"เราก็ต่างมีวิธีสอนของเรา เจ้าก็มีวิธีสอนของเจ้า"บาโรพยายามควบคุมอารมณ์
"แต่วิธีสอนของเจ้าก็หาใช่วิธีที่ดีไม่ เคยสังเกตุบ้างหรือเปล่าว่าลูกชายเจ้าเป็นเช่นไรในวิธีสอนแบบนั้น ดีนะที่คาโลนั่นเจอเพื่อนดีๆอย่างลูกสาวข้า"
"หึหึหึ"บาโรยิ้มเจ้าเล่ห์ "เพื่อน หรือ.....ว่าที่สะใภ้ข้าในอนาคตกันแน่??"
"แอก!! แค่กๆ!!"เอวิเดสสำลักผักในปากทันที ก่อนจะรีบยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด
(เสมอกัน 1-1!!)
"เงียบนะ!!"เอวิเดสร้องเสียงดังเมื่อดื่มน้ำเสร็จ
"ทำไมเล่า"บาโรยิ้มอย่างผู้มีชัย "ยอมรับความจริงเสีย เด็กมันรักกันชอบกัน"ถึงบาโรจะเอ่ยเช่นนั้น แต่ที่จริงเขาก็อดคิดหนักไม่ได้ที่ลูกสาวปีศาจจะมาเป็นสะใภ้ของเขา แต่เนื่องจากเฟรินสามารถสร้างโลกที่แสนงดงามให้ลูกชายเขาได้ หากทั้งสองคนจะแต่งงานกันจริง เขาก็คงไม่อาจคัดค้าน
"ข้าไม่เห็นด้วย!!"เอวิเดสประกาศ "ขอบอกตรงๆเลยนะ!! ข้ารังเกียจที่จะให้ลูกสาวของข้าต้องมาร่วมเป็นทองแผ่นเดียวกับเจ้า!!"
"ก็ใช่ว่าข้าจะดีใจนักหรอกนะที่ต้องมาร่วมเป็นทองแผ่นเดียวกับปีศาจอย่างเจ้า!!"
ราชาทั้งสองลุกขึ้นยืน จ้องกันเขม็ง และเหล่าข้ารับใช้ก็รีบเข้ามาดูสถาณการณ์อย่างรีบร้อนเพราะได้ยินเสียงของราชาทั้งสอง เอวิเดสมองข้าราชบริพารที่มองเขาอย่างหวาดกลัวและดูตื่นตกใจกันไม่น้อย เมื่อหันไปทางบาโรก็เห็นร่างสูงดูจะตกตะลึงไม่แพ้กัน
"เจ้า??"บาโรเอ่ยอย่างแปลกใจ
"ฝะ ฝ่าบาท....."ข้ารับใช้คนหนึ่งเอ่ยอย่างหวาดๆ "ตาท่าน.....เขี้ยวท่าน....."
เอวิเดสแปลกใจ ก่อนจะสั่งช้ารับใช้ด้วยเสียงเข้มที่แปลกผิดวิสัยของเขา
"เอากระจกมา!!"
ข้ารับใช้ตนหนึ่งรีบนำเอามาให้อย่างรวดเร็ว เอวิเดสคว้ามาดู ก่อนจะเบิกตาโตมองตัวเองในกระจกอย่างตกตะลึง.....ภาพที่เห็น คือ ดวงตาของเขาแดงก่ำดุจเลือด รูม่านตาหรี่เล็กดูดุร้าย ริมฝีปากมีเขี้ยวโผล่ออกมา เอวิเดสยกมือขึ้นปิดปาก กระจกหลุดมือตกแตก ราชาปีศาจทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้อย่างตกตะลึง
"เอวิเดส"บาโรเดินเข้ามาใกล้ จับบ่าของราชาปีศาจอย่างห่วงใยและสงสัย เอวิเดสหันมามองบาโรซึ่งร่างสูงผงะถอยหลังด้วยความตกใจ เอวิเดสมองร่างสูงที่ถอยห่างตน ในใจรู้สึกเจ็บปวดอย่างประหลาด
"ไม่....."เอวิเดสเอ่ยเบาๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
"ตามท่านโกโดมเร็ว!! ต้องทำพิธีแล้ว เร็ว!!"หัวหน้าข้ารับใช้ตะโกนสั่งทันทีที่ราชาปีศาจของตนวิ่งออกไปจากห้อง บาโรยังคงงุนงงไม่หายกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
หลายวันต่อมาทั้งวังดูวุ่นวายมาก บาโรที่เป็นแขกบ้านแขกเมืองไม่รู้อะไรจึงได้แต่หลบตัวอยู่ในห้องสมุดแทนเพื่อไม่ให้เกะกะการทำงานของข้าราชบริพารคนอื่นๆ แต่ในใจนั้นยังสงสัยอยู่ว่าเหิดอะไรขึ้นกันแน่ เอวิเดสเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องมาหลายวันแล้ว โกโดมก็วิ่งวุ่นเข้าออกห้องสมุดเป็นว่าเล่นเหมือนกัน
บาโรขมวดคิ้วมุ่นครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด จนกระทั่งเจ้ากวางโกโดมเดินสะโลสะเลเข้ามาในห้องสมุดก่อนจะล้มดังตึงโดยไม่สังเกตุเห็นบาโร บาโรมองซ้ายมองขวาก่อนจะใช้เท้าเขี่ยๆเจ้ากวางอย่างสงสัย
"เฮ้ยๆ เจ้าโกโดม"
"หา?? ว๊าก!! อย่ามาใช้เท้ากับข้านะเจ้าเอเดน!!"โกโดมโวยลั่นเมื่อลืมตามาเห็น ก่อนจะลุกขึ้นทำท่าผ่าเผยที่สุดเท่าที่จะทำได้และเอ่ย "เจ้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"นานแล้ว"บาโรตอบ ก่อนจะนึกถึงปัญหาที่เขาไม่รู้ จึงรีบถามโกโดมออกไปทันที "จริงสิ เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเอวิเดส??"
"เหตุใดข้าต้องบอกมนุษย์เอเดนอย่างเจ้าไม่ทราบ!"โกโดมแยกเขี้ยวขู่ ซึ่งดูขบขันมากกว่าน่ากลัว
บาโรยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอ่ย "เพราะข้าคือพ่อสามีในอนาคตของเจ้าหญิงของเจ้าอย่างไรเล่า หึหึหึ"
โกโดมสะอึกกึก แต่ก็ไม่ยอมตอบ บาโรเริ่มรำคาญจึงฉวยเจ้าโกโดมขึ้นมาจากพื้นวิ่งไปที่หน้าต่างเตรียมขว้างทิ้งอย่างที่เคยเห็นเอวิเดสทำบ่อยๆ
"ว๊ากก!! อย่าๆ!! ข้ายอมบอกแล้ว ปล่อยข้าลง!!"โกโดมร้องอย่างตกใจ ก่อนจะรีบตอบรับอย่างช่วยไม่ได้
"ดีมาก"บาโรปล่อยเจ้ากวางร่วงลงมาบนพื้นอย่างพอใจ โกโดมที่หัวปักลงพื้นร้องโอดโอยอยู่สักครู่ก่อนจะลุกขึ้นยืนกระแอมไอด้วยท่าทีสุขุมที่น่าขันเพราะความตัวเล็กที่ลูกมะนาวที่ปูดโปนบนหน้าผาก
"ขออธิบายคร่าวๆว่า อำนาจที่ยิ่งใหญ่เมื่อมาอยู่กับคนที่ยิ่งใหญ่อย่างท่านเจ้าก็สมควรอยู่หรอก แต่มีบ้างที่มันต้องไม่อาจควบคุมได้ เมื่อคืนก่อนนั้นพลังปีศาจของท่านจ้าวเกิดอาการกำเริบนิดหน่อยเท่านั้น ทำให้ท่านเจ้ากลับคืนสู่สภาพปีศาจในรูปแบบ 'ดิบ' ตามสายเลือดดั้งเดิมที่เข้มข้นที่สุด เท่านั้นเอง"
บาโรรับฟังก่อนจะพยักหน้าน้อยๆอย่างเข้าใจ ก่อนจะเอ่ยถามอย่างลังเล
"แล้ว.....ตอนนี้เอวิเดสอยู่ในร่างแบบดิบหรือ??"
โกโดมส่ายหัว และเอ่ย "ท่านเจ้าทรงยับยั้งมันได้ทันเสียก่อนที่จะกลับคืนร่างดิบ แต่ท่านก็ยังคงต้องเขาทำพิธี ตอนนี้ท่านเจ้ายังคงอยู่ในสภาพดังเช่นเมื่อคืนก่อน โชคดีที่เขี้ยวหายไปแล้ว แต่ยังเหลืออีกนิดหน่อยเท่านั้น"
"อืม...ให้ข้าเข้าพบได้หรือไม่"บาโรขอ
"คงไม่ได้หรอก"โกโดมส่ายหัว "ท่านเจ้ามีรับสั่งว่าห้ามใครเข้าพบนอกจากข้า"
บาโรขมวดคิ้วมุ่นด้วยความขัดใจแต่ก็ไม่ว่าอะไร นอกจากจะกลับไปสนใจหนังสือบนชั้นต่อ โกโดมเห็นว่าบาโรไม่มีธุระอันใดอีกแล้วก็รีบค้นหาหนังสือที่ต้องการก่อนจะใช้ทำพิธีก่อนจะรีบแบกไว้บนหัวและรีบวิ่งออกจากห้องสมุดอย่างรีบร้อน
เมื่อประตูห้องสมุดปิดลง บาโรปิดหนังสือในมือดังฉับและยิ้มเจ้าเล่ห์.....
เอวิเดสนอนหลับอย่างสงบบนเตียงสีขาวสี่เสา ล้อมรอบด้วยผ่าม่านบางใสสีแดงสดดูเจิดจ้าเหมือนไฟ บาโรจ้องมองเจ้าของเรือนร่างเล็กกว่าอย่างห่วงใย ร่างเล็กในชุดสีดำเช่นเคยนอนอย่างสงบ
"ก็ดูเหมือนเดิมนิ"บาโรเอ่ยเบาๆอย่างโล่งใจ
ทำไมกันน้า บาโรเอ๊ย.....ทำไมต้องมาดูคนๆนี้ให้ได้
ทั้งๆที่เป็นคู่กัดกันมาตลอด เกลียดกันขนาดนี้
แต่เราทำไมเราถึงมีความห่วงใยถึงขนาดนี้ ยามอยู่ใกล้ก็ต้องอดกลั้น
แล้วหัวใจที่เต้นระรัวนี่เล่า.....มันคืออะไรกันหนอ
รู้สึกคุ้นเคย แต่ลืมเสียแล้ว ความรู้สึกนี้.....
บาโรมองสำรวจร่างบางอย่างเผลอไผลตั้งแต่ใบหน้าเลื่อนลงมาเรื่อยๆตั้งแต่ต้นคอ แผงอกที่ขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ หน้าท้อง เอวคอด ต้นขา และ.....
"บ้าเอ๊ย!!"บาโรได้สติตบหน้าตัวเอง ก่อนจะสะบัดหน้าหนีจากร่างยั่วยวนใจตรงหน้า "คิดอะไรของแกว่ะเนี่ยบาโร!" บาโรกนด่าตัวเอง ก่อนจะควบคุมสติและหันมาทางเอวิเดสอีกครั้งแต่แล้วก็ต้องผงะถอยหลังเมื่อพบว่าร่างเล็กกำลังมองเขาอยู่
เอวิเดสยิ้มกริ่มก่อนจะเอ่ย "โอ้โห นี่ถ้าข้าหูไม่ฝาด ตาไม่มัวก็คงกำลังเห็นว่าเจ้า....."ถึงตอนนี้เอวิเดสยิ้มอย่างขบขัน "เจ้ากำลังหลงใหลข้าอย่างงั้นหรือนี่"
"มะ ไม่ใช่!!"บาโรสวนกลับ
"แต่ตรงนั้นของเจ้ามันไม่ใช่แบบนั้นนิ"เอวิเดสเอ่ยจงใจปล่อยให้เสื้อที่คลุมกายหลุดลุ่ยลงมากกว่าเดิม แถมยังชี้นิ้วไปยังที่....
บาโรก้มลงมองพบว่าเป้ากางเกงของตนกำลังตุอย่างอึดอัด เอวิเดสหัวเราะยั่ว
"หึหึหึ ข้ารู้น่าว่าเจ้าคิดอะไรอยู่"เอวิเดสยิ้มกริ่ม "ไม่นึกว่าเจ้าจะมีอารมณ์ได้แม้กระทั่งกับผู้ชาย"
"เงียบซะ เอวิเดส"บาโรเอ่ยอย่างอดกลั้นก่อนจะเหลือบมองลำคอขาวและแผงอกที่โผล่มาให้เห็นน้อยๆ "แล้วสวมเสื้อผ้าให้ดีๆเสียด้วย"
"โอ๊ะ! งั้นก็มาช่วยข้าสวมเสื้อผ้าเสียหน่อยสิ"เอวิเดสเอ่ยอย่างสนุกสนาน ก่อนจะคว้าข้อมือของบาโร ดึงให้ร่างสูงเข้ามาใกล้ตนและฉุดให้ร่างสูงนั่งลงตรงหน้า
"เจ้าคิดจะทำอะไร"บาโรถามอย่างอดทนอดกลั้นกับความยั่วยวนตรงหน้า
เอวิเดสเพียงแต่ยิ้มกริ่ม ก่อนจะยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าร่างสูงเผยให้เห็นต้นขาขาวชวนยั่วยวนแก่บาโรยิ่งนัก "เจ้าต้องการไม่ใช่หรือ"
"ไม่ใช่ตอนนี้แน่"บาโรเอ่ย
"ไม่เอาน่า"เอวิเดสเอ่ย เอาขาของตนลงจากบ่าของร่างสูง ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ "ไม่ใช่ตอนนี้แล้วจะตอนไหนเล่า เจ้าอึดอัดมิใช่หรือ"
"เรื่องแค่นี้ข้าจัดการเองได้"บาโรกัดฟัน
"แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ"เอวิเดสมองเป้ากางเกงของบาโรที่ตุงขึ้นเรื่อยๆ เอวิเดสคิดจะแกล้งคนตรงหน้าอีกหน่อยจึงดึงให้ร่างสูงขึ้นมาตร่อมตนอยู่บนเตียงแทน บาโรดูตกใจไม่น้อย และเอวิเดสก็พลิกให้ตนขึ้นไปนั่งคร่อมร่างสูงแทน เรือนผมงามสีดำปรกหน้าเอวิเดสให้ดูน่าชม เอวิเดสใช้นิ้วเรียวยาวทัดผมไว้ที่หู ร่างสูงกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างอดกลั้น แต่เอวิเดสยังไม่ยอมหยุดดีๆ
"บอกข้าหน่อย ว่าเจ้าเข้ามาในห้องข้าได้เช่นไร?"เอวิเดสถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่ายั่วยวน นิ้วเรียวลากไล้ผ่านแผงอกอย่างยั่วยุ
"เวทย์มนต์ดำของพวกเจ้านั่นแหละ"บาโรตอบอย่างใจเย็นและอดกลั้น แม้จะไม่ไหวอยู่รอมร่อแล้วก็ตาม
"อ๋อ อย่างนี้นิเอง เก่งเหมือนกันนิ"เอวิเดสเอ่ยยิ้มหวานชวนฝัน
"ขอบใจ แต่ช่วยลุกออกไปจากข้าเสียที"บาโรเอ่ย
"ถ้าไม่ละ"เอวิเดสเอ่ยอย่างยั่วยุ
"ไหนๆเจ้าก็รู้อยู่แล้วว่าข้านั้นมีอารมณ์ร่วมกับเจ้า แต่ข้าก็ไม่อยากจะทำเช่นนั้นอยู่ดี แต่ขอบอกอีกอย่างว่าข้าก็มีขีดจำกัดความอดกลั้นอยู่เหมือนกัน ถ้าเจ้ายังทำเช่นนี้อยู่ เดิอะไรขึ้นมาข้าก็ไม่รับประกันอะไรหรอกนะ"
"โอ๊ะโอ๋"เอวิเดสแสร้งตกใจ "ขนาดนั้นเชียว หึหึหึ บาโร ใช่ว่าข้าไม่มีอารมณ์ร่วมกับเจ้าหรอกนะ เราโตๆกันแล้วไอ้เรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องจริงจังนักหรอก"
"ก็จริง"บาโรเอ่ย
เอวิเดสยิ้มพราย แต่ในใจนั้นกลับรวดร้าวเหลือเกิน
ไม่แน่ใจหรอกว่าความรู้สึกนี้คืดอะไรกันแน่
แต่เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็เจ็บปวดเหลือเกิน
เจ็บที่สุด.....ความเจ็ปบวดที่ไม่ได้สมัผัสมาแสนนาน
และความรู้สึกของหัวใจที่เกือบจะลืมเลือนไปแล้ว.....
แต่กระนั้นก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าเรียกว่าอะไร.....
"เจ้าอยากมั๊ยละ"เอวิเดสถามร่างสูง
"แล้วเจ้าละ"บาโรย้อนถาม
"หึหึหึ ก็บอกแล้วไงว่าเราน่ะโตๆกันแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่คิดมากหรอกน่า"เอวิเดสเอ่ย
บาโรมองร่างบางด้านบน รู้สึกว่าเห็นแววตาเจ็บปวดอยู่ชัวครู่ก็หายไป ก่อนจะเอ่ย "งั้นข้าก็จะไม่อดกลั้นอีกต่อไป"
เอวิเดสยิ้มน้อยๆ บาโรดันร่างบางออกห่างเล็กน้อยกฃและตนก็ยันกายขึ้นนั่งโดยมีร่างบางนั่งคร่อมตนอยู่บนตัก มือใหญ่ลูบเรือนผมไหมสีดำอย่างอ่อนโยน
"ข้าพร้อมแล้ว"เอวิเดสเอ่ยเบาๆ โอบแขนรอบคอร่างสูง
"ก็ดี"บาโรเอ่ย
"พอสักที!!"เอวิเดสร้องลั่นยกมือขึ้นปิดหูอย่างเหลือดอด บาโรยิ้มขบขันก่อนจะจิบน้ำเปล่าในแก้วอย่างสบายใจ และสนุกสนานที่เห็นร่างเล็กที่นั่งหัวโต๊ะฝั่งตรงข้ามมีท่าทางไม่ชอบใจเหมือนเด็กๆ จนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ
"ฮ่าฮ่า"
"มีอะไรน่าขำนักกษัตริย์บาโร!!"เอวิเดสแหวเข้าให้ แต่แล้วก็ต้องเลิกสนใจบาโรเมื่อเจ้ากวางโกโดมไม่ยอมเงียบแต่โดยดี
"และกิริยามารยาทที่สมควรทำกับแขกก็ไม่ควรจะเป็นเช่นนี้นะกระหม่อม"โกโดมเอ่ยตำหนิ เอวิเดสเบ้ปากบ่ายหน้าหนียกมือปิดหูเหมือนเด็กๆ "อย่างทรงทำเช่นนี้สิกระหม่อม ท่านกำลังทำกิริยาที่ไม่เหมาะสม"
"บลาๆๆๆ บลาๆๆๆ!! เอาละ พักกันที!!"เอวิเดสว่าแล้วก็จับเจ้ากวางโกโดมแล้วเดินตรงไปที่หน้าต่างห้องเสวยอย่างรวดเร็วและเขวี้ยงเจ้ากวางไปสุดแรงเกิด
"ฝ่าบ๊าททททททททททททท!!!.........."
"สมน้ำหน้าไอ้เจ้ากวางพูดมาก แบร่!!"เอวิเดสด่าตบท้ายก่อนจะกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม แต่แล้วก็เพิ่งมานึกได้ว่าก็ต้องกลับมาอยู่กับบาโรแค่สองคนเท่านั้น จึงนึกอยากให้เจ้ากวางกลับมาบ่นแทน
"หึหึหึ"
"ท่านหัวเราะอะไร!?"เอวิเดสเอ่ยอย่างไม่พอใจกับบาโร
"หึหึหึ"บาโรไม่ตอบ แต่ยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มแทน
"บอกมานะ!!"เอวิเดสตบโต๊ะเสียงดัง
"มารยาทเอวิเดส มารยาทต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองหายไปไหนหมด"บาโรเย็บเข้าให้ เอวิเดสกัดฟันกรอด บาโรยิ้มพรายก่อนจะตอบ "ข้าก็แค่หัวเราะที่กษัตริย์แห่งราชาปีศาจที่ว่าโหดนักหนา กลับทำตัวไม่ต่างจากเด็กน้อยที่เอาแต่ใจ"
เอวิเดสหน้าตึก ก่อนจะย้อนกลับไปอย่างเจ็บแสบ "ก็ดีกว่าเจ้าที่ทำตัวเฉยชา วางอำนาจ บงการเขาไปทั่วแม้แต่ลูกตัวเอง!!"
บาโรหน้าตึกขึ้นบ้างและรอยยิ้มหายไปทันที "เจ้าเป็นพ่อคนก็ควรจะรู้ว่าข้าเพราะเหตุใด"
"ใช่ ข้าเป็นพ่อคน แต่ข้าไม่ใช่พ่อที่จะนิ่งเฉยเมยกับลูกแน่ๆ"
(ฉึก!.....เอวิเดสนำ 1-0 แล้ว.....เนื่องจากแทงใจดำบาโรแต็มๆ)
"เราก็ต่างมีวิธีสอนของเรา เจ้าก็มีวิธีสอนของเจ้า"บาโรพยายามควบคุมอารมณ์
"แต่วิธีสอนของเจ้าก็หาใช่วิธีที่ดีไม่ เคยสังเกตุบ้างหรือเปล่าว่าลูกชายเจ้าเป็นเช่นไรในวิธีสอนแบบนั้น ดีนะที่คาโลนั่นเจอเพื่อนดีๆอย่างลูกสาวข้า"
"หึหึหึ"บาโรยิ้มเจ้าเล่ห์ "เพื่อน หรือ.....ว่าที่สะใภ้ข้าในอนาคตกันแน่??"
"แอก!! แค่กๆ!!"เอวิเดสสำลักผักในปากทันที ก่อนจะรีบยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มรวดเดียวหมด
(เสมอกัน 1-1!!)
"เงียบนะ!!"เอวิเดสร้องเสียงดังเมื่อดื่มน้ำเสร็จ
"ทำไมเล่า"บาโรยิ้มอย่างผู้มีชัย "ยอมรับความจริงเสีย เด็กมันรักกันชอบกัน"ถึงบาโรจะเอ่ยเช่นนั้น แต่ที่จริงเขาก็อดคิดหนักไม่ได้ที่ลูกสาวปีศาจจะมาเป็นสะใภ้ของเขา แต่เนื่องจากเฟรินสามารถสร้างโลกที่แสนงดงามให้ลูกชายเขาได้ หากทั้งสองคนจะแต่งงานกันจริง เขาก็คงไม่อาจคัดค้าน
"ข้าไม่เห็นด้วย!!"เอวิเดสประกาศ "ขอบอกตรงๆเลยนะ!! ข้ารังเกียจที่จะให้ลูกสาวของข้าต้องมาร่วมเป็นทองแผ่นเดียวกับเจ้า!!"
"ก็ใช่ว่าข้าจะดีใจนักหรอกนะที่ต้องมาร่วมเป็นทองแผ่นเดียวกับปีศาจอย่างเจ้า!!"
ราชาทั้งสองลุกขึ้นยืน จ้องกันเขม็ง และเหล่าข้ารับใช้ก็รีบเข้ามาดูสถาณการณ์อย่างรีบร้อนเพราะได้ยินเสียงของราชาทั้งสอง เอวิเดสมองข้าราชบริพารที่มองเขาอย่างหวาดกลัวและดูตื่นตกใจกันไม่น้อย เมื่อหันไปทางบาโรก็เห็นร่างสูงดูจะตกตะลึงไม่แพ้กัน
"เจ้า??"บาโรเอ่ยอย่างแปลกใจ
"ฝะ ฝ่าบาท....."ข้ารับใช้คนหนึ่งเอ่ยอย่างหวาดๆ "ตาท่าน.....เขี้ยวท่าน....."
เอวิเดสแปลกใจ ก่อนจะสั่งช้ารับใช้ด้วยเสียงเข้มที่แปลกผิดวิสัยของเขา
"เอากระจกมา!!"
ข้ารับใช้ตนหนึ่งรีบนำเอามาให้อย่างรวดเร็ว เอวิเดสคว้ามาดู ก่อนจะเบิกตาโตมองตัวเองในกระจกอย่างตกตะลึง.....ภาพที่เห็น คือ ดวงตาของเขาแดงก่ำดุจเลือด รูม่านตาหรี่เล็กดูดุร้าย ริมฝีปากมีเขี้ยวโผล่ออกมา เอวิเดสยกมือขึ้นปิดปาก กระจกหลุดมือตกแตก ราชาปีศาจทรุดตัวนั่งลงกับเก้าอี้อย่างตกตะลึง
"เอวิเดส"บาโรเดินเข้ามาใกล้ จับบ่าของราชาปีศาจอย่างห่วงใยและสงสัย เอวิเดสหันมามองบาโรซึ่งร่างสูงผงะถอยหลังด้วยความตกใจ เอวิเดสมองร่างสูงที่ถอยห่างตน ในใจรู้สึกเจ็บปวดอย่างประหลาด
"ไม่....."เอวิเดสเอ่ยเบาๆ ก่อนจะรีบเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว
"ตามท่านโกโดมเร็ว!! ต้องทำพิธีแล้ว เร็ว!!"หัวหน้าข้ารับใช้ตะโกนสั่งทันทีที่ราชาปีศาจของตนวิ่งออกไปจากห้อง บาโรยังคงงุนงงไม่หายกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น
หลายวันต่อมาทั้งวังดูวุ่นวายมาก บาโรที่เป็นแขกบ้านแขกเมืองไม่รู้อะไรจึงได้แต่หลบตัวอยู่ในห้องสมุดแทนเพื่อไม่ให้เกะกะการทำงานของข้าราชบริพารคนอื่นๆ แต่ในใจนั้นยังสงสัยอยู่ว่าเหิดอะไรขึ้นกันแน่ เอวิเดสเก็บตัวเงียบอยู่ในห้องมาหลายวันแล้ว โกโดมก็วิ่งวุ่นเข้าออกห้องสมุดเป็นว่าเล่นเหมือนกัน
บาโรขมวดคิ้วมุ่นครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด จนกระทั่งเจ้ากวางโกโดมเดินสะโลสะเลเข้ามาในห้องสมุดก่อนจะล้มดังตึงโดยไม่สังเกตุเห็นบาโร บาโรมองซ้ายมองขวาก่อนจะใช้เท้าเขี่ยๆเจ้ากวางอย่างสงสัย
"เฮ้ยๆ เจ้าโกโดม"
"หา?? ว๊าก!! อย่ามาใช้เท้ากับข้านะเจ้าเอเดน!!"โกโดมโวยลั่นเมื่อลืมตามาเห็น ก่อนจะลุกขึ้นทำท่าผ่าเผยที่สุดเท่าที่จะทำได้และเอ่ย "เจ้ามาอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่"
"นานแล้ว"บาโรตอบ ก่อนจะนึกถึงปัญหาที่เขาไม่รู้ จึงรีบถามโกโดมออกไปทันที "จริงสิ เจ้าบอกข้าได้หรือไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเอวิเดส??"
"เหตุใดข้าต้องบอกมนุษย์เอเดนอย่างเจ้าไม่ทราบ!"โกโดมแยกเขี้ยวขู่ ซึ่งดูขบขันมากกว่าน่ากลัว
บาโรยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเอ่ย "เพราะข้าคือพ่อสามีในอนาคตของเจ้าหญิงของเจ้าอย่างไรเล่า หึหึหึ"
โกโดมสะอึกกึก แต่ก็ไม่ยอมตอบ บาโรเริ่มรำคาญจึงฉวยเจ้าโกโดมขึ้นมาจากพื้นวิ่งไปที่หน้าต่างเตรียมขว้างทิ้งอย่างที่เคยเห็นเอวิเดสทำบ่อยๆ
"ว๊ากก!! อย่าๆ!! ข้ายอมบอกแล้ว ปล่อยข้าลง!!"โกโดมร้องอย่างตกใจ ก่อนจะรีบตอบรับอย่างช่วยไม่ได้
"ดีมาก"บาโรปล่อยเจ้ากวางร่วงลงมาบนพื้นอย่างพอใจ โกโดมที่หัวปักลงพื้นร้องโอดโอยอยู่สักครู่ก่อนจะลุกขึ้นยืนกระแอมไอด้วยท่าทีสุขุมที่น่าขันเพราะความตัวเล็กที่ลูกมะนาวที่ปูดโปนบนหน้าผาก
"ขออธิบายคร่าวๆว่า อำนาจที่ยิ่งใหญ่เมื่อมาอยู่กับคนที่ยิ่งใหญ่อย่างท่านเจ้าก็สมควรอยู่หรอก แต่มีบ้างที่มันต้องไม่อาจควบคุมได้ เมื่อคืนก่อนนั้นพลังปีศาจของท่านจ้าวเกิดอาการกำเริบนิดหน่อยเท่านั้น ทำให้ท่านเจ้ากลับคืนสู่สภาพปีศาจในรูปแบบ 'ดิบ' ตามสายเลือดดั้งเดิมที่เข้มข้นที่สุด เท่านั้นเอง"
บาโรรับฟังก่อนจะพยักหน้าน้อยๆอย่างเข้าใจ ก่อนจะเอ่ยถามอย่างลังเล
"แล้ว.....ตอนนี้เอวิเดสอยู่ในร่างแบบดิบหรือ??"
โกโดมส่ายหัว และเอ่ย "ท่านเจ้าทรงยับยั้งมันได้ทันเสียก่อนที่จะกลับคืนร่างดิบ แต่ท่านก็ยังคงต้องเขาทำพิธี ตอนนี้ท่านเจ้ายังคงอยู่ในสภาพดังเช่นเมื่อคืนก่อน โชคดีที่เขี้ยวหายไปแล้ว แต่ยังเหลืออีกนิดหน่อยเท่านั้น"
"อืม...ให้ข้าเข้าพบได้หรือไม่"บาโรขอ
"คงไม่ได้หรอก"โกโดมส่ายหัว "ท่านเจ้ามีรับสั่งว่าห้ามใครเข้าพบนอกจากข้า"
บาโรขมวดคิ้วมุ่นด้วยความขัดใจแต่ก็ไม่ว่าอะไร นอกจากจะกลับไปสนใจหนังสือบนชั้นต่อ โกโดมเห็นว่าบาโรไม่มีธุระอันใดอีกแล้วก็รีบค้นหาหนังสือที่ต้องการก่อนจะใช้ทำพิธีก่อนจะรีบแบกไว้บนหัวและรีบวิ่งออกจากห้องสมุดอย่างรีบร้อน
เมื่อประตูห้องสมุดปิดลง บาโรปิดหนังสือในมือดังฉับและยิ้มเจ้าเล่ห์.....
เอวิเดสนอนหลับอย่างสงบบนเตียงสีขาวสี่เสา ล้อมรอบด้วยผ่าม่านบางใสสีแดงสดดูเจิดจ้าเหมือนไฟ บาโรจ้องมองเจ้าของเรือนร่างเล็กกว่าอย่างห่วงใย ร่างเล็กในชุดสีดำเช่นเคยนอนอย่างสงบ
"ก็ดูเหมือนเดิมนิ"บาโรเอ่ยเบาๆอย่างโล่งใจ
ทำไมกันน้า บาโรเอ๊ย.....ทำไมต้องมาดูคนๆนี้ให้ได้
ทั้งๆที่เป็นคู่กัดกันมาตลอด เกลียดกันขนาดนี้
แต่เราทำไมเราถึงมีความห่วงใยถึงขนาดนี้ ยามอยู่ใกล้ก็ต้องอดกลั้น
แล้วหัวใจที่เต้นระรัวนี่เล่า.....มันคืออะไรกันหนอ
รู้สึกคุ้นเคย แต่ลืมเสียแล้ว ความรู้สึกนี้.....
บาโรมองสำรวจร่างบางอย่างเผลอไผลตั้งแต่ใบหน้าเลื่อนลงมาเรื่อยๆตั้งแต่ต้นคอ แผงอกที่ขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ หน้าท้อง เอวคอด ต้นขา และ.....
"บ้าเอ๊ย!!"บาโรได้สติตบหน้าตัวเอง ก่อนจะสะบัดหน้าหนีจากร่างยั่วยวนใจตรงหน้า "คิดอะไรของแกว่ะเนี่ยบาโร!" บาโรกนด่าตัวเอง ก่อนจะควบคุมสติและหันมาทางเอวิเดสอีกครั้งแต่แล้วก็ต้องผงะถอยหลังเมื่อพบว่าร่างเล็กกำลังมองเขาอยู่
เอวิเดสยิ้มกริ่มก่อนจะเอ่ย "โอ้โห นี่ถ้าข้าหูไม่ฝาด ตาไม่มัวก็คงกำลังเห็นว่าเจ้า....."ถึงตอนนี้เอวิเดสยิ้มอย่างขบขัน "เจ้ากำลังหลงใหลข้าอย่างงั้นหรือนี่"
"มะ ไม่ใช่!!"บาโรสวนกลับ
"แต่ตรงนั้นของเจ้ามันไม่ใช่แบบนั้นนิ"เอวิเดสเอ่ยจงใจปล่อยให้เสื้อที่คลุมกายหลุดลุ่ยลงมากกว่าเดิม แถมยังชี้นิ้วไปยังที่....
บาโรก้มลงมองพบว่าเป้ากางเกงของตนกำลังตุอย่างอึดอัด เอวิเดสหัวเราะยั่ว
"หึหึหึ ข้ารู้น่าว่าเจ้าคิดอะไรอยู่"เอวิเดสยิ้มกริ่ม "ไม่นึกว่าเจ้าจะมีอารมณ์ได้แม้กระทั่งกับผู้ชาย"
"เงียบซะ เอวิเดส"บาโรเอ่ยอย่างอดกลั้นก่อนจะเหลือบมองลำคอขาวและแผงอกที่โผล่มาให้เห็นน้อยๆ "แล้วสวมเสื้อผ้าให้ดีๆเสียด้วย"
"โอ๊ะ! งั้นก็มาช่วยข้าสวมเสื้อผ้าเสียหน่อยสิ"เอวิเดสเอ่ยอย่างสนุกสนาน ก่อนจะคว้าข้อมือของบาโร ดึงให้ร่างสูงเข้ามาใกล้ตนและฉุดให้ร่างสูงนั่งลงตรงหน้า
"เจ้าคิดจะทำอะไร"บาโรถามอย่างอดทนอดกลั้นกับความยั่วยวนตรงหน้า
เอวิเดสเพียงแต่ยิ้มกริ่ม ก่อนจะยกขาข้างหนึ่งขึ้นพาดบ่าร่างสูงเผยให้เห็นต้นขาขาวชวนยั่วยวนแก่บาโรยิ่งนัก "เจ้าต้องการไม่ใช่หรือ"
"ไม่ใช่ตอนนี้แน่"บาโรเอ่ย
"ไม่เอาน่า"เอวิเดสเอ่ย เอาขาของตนลงจากบ่าของร่างสูง ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้ "ไม่ใช่ตอนนี้แล้วจะตอนไหนเล่า เจ้าอึดอัดมิใช่หรือ"
"เรื่องแค่นี้ข้าจัดการเองได้"บาโรกัดฟัน
"แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ"เอวิเดสมองเป้ากางเกงของบาโรที่ตุงขึ้นเรื่อยๆ เอวิเดสคิดจะแกล้งคนตรงหน้าอีกหน่อยจึงดึงให้ร่างสูงขึ้นมาตร่อมตนอยู่บนเตียงแทน บาโรดูตกใจไม่น้อย และเอวิเดสก็พลิกให้ตนขึ้นไปนั่งคร่อมร่างสูงแทน เรือนผมงามสีดำปรกหน้าเอวิเดสให้ดูน่าชม เอวิเดสใช้นิ้วเรียวยาวทัดผมไว้ที่หู ร่างสูงกลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างอดกลั้น แต่เอวิเดสยังไม่ยอมหยุดดีๆ
"บอกข้าหน่อย ว่าเจ้าเข้ามาในห้องข้าได้เช่นไร?"เอวิเดสถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่ายั่วยวน นิ้วเรียวลากไล้ผ่านแผงอกอย่างยั่วยุ
"เวทย์มนต์ดำของพวกเจ้านั่นแหละ"บาโรตอบอย่างใจเย็นและอดกลั้น แม้จะไม่ไหวอยู่รอมร่อแล้วก็ตาม
"อ๋อ อย่างนี้นิเอง เก่งเหมือนกันนิ"เอวิเดสเอ่ยยิ้มหวานชวนฝัน
"ขอบใจ แต่ช่วยลุกออกไปจากข้าเสียที"บาโรเอ่ย
"ถ้าไม่ละ"เอวิเดสเอ่ยอย่างยั่วยุ
"ไหนๆเจ้าก็รู้อยู่แล้วว่าข้านั้นมีอารมณ์ร่วมกับเจ้า แต่ข้าก็ไม่อยากจะทำเช่นนั้นอยู่ดี แต่ขอบอกอีกอย่างว่าข้าก็มีขีดจำกัดความอดกลั้นอยู่เหมือนกัน ถ้าเจ้ายังทำเช่นนี้อยู่ เดิอะไรขึ้นมาข้าก็ไม่รับประกันอะไรหรอกนะ"
"โอ๊ะโอ๋"เอวิเดสแสร้งตกใจ "ขนาดนั้นเชียว หึหึหึ บาโร ใช่ว่าข้าไม่มีอารมณ์ร่วมกับเจ้าหรอกนะ เราโตๆกันแล้วไอ้เรื่องแค่นี้ไม่จำเป็นต้องจริงจังนักหรอก"
"ก็จริง"บาโรเอ่ย
เอวิเดสยิ้มพราย แต่ในใจนั้นกลับรวดร้าวเหลือเกิน
ไม่แน่ใจหรอกว่าความรู้สึกนี้คืดอะไรกันแน่
แต่เมื่อได้ยินอย่างนั้นก็เจ็บปวดเหลือเกิน
เจ็บที่สุด.....ความเจ็ปบวดที่ไม่ได้สมัผัสมาแสนนาน
และความรู้สึกของหัวใจที่เกือบจะลืมเลือนไปแล้ว.....
แต่กระนั้นก็ยังจำไม่ได้อยู่ดีว่าเรียกว่าอะไร.....
"เจ้าอยากมั๊ยละ"เอวิเดสถามร่างสูง
"แล้วเจ้าละ"บาโรย้อนถาม
"หึหึหึ ก็บอกแล้วไงว่าเราน่ะโตๆกันแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่คิดมากหรอกน่า"เอวิเดสเอ่ย
บาโรมองร่างบางด้านบน รู้สึกว่าเห็นแววตาเจ็บปวดอยู่ชัวครู่ก็หายไป ก่อนจะเอ่ย "งั้นข้าก็จะไม่อดกลั้นอีกต่อไป"
เอวิเดสยิ้มน้อยๆ บาโรดันร่างบางออกห่างเล็กน้อยกฃและตนก็ยันกายขึ้นนั่งโดยมีร่างบางนั่งคร่อมตนอยู่บนตัก มือใหญ่ลูบเรือนผมไหมสีดำอย่างอ่อนโยน
"ข้าพร้อมแล้ว"เอวิเดสเอ่ยเบาๆ โอบแขนรอบคอร่างสูง
"ก็ดี"บาโรเอ่ย
"อืม.....อา.....อือ....."
ร่างเปลือยเปล่าสองร่างกอดรัดกันนวัเนียอยู่บนเตียง โดยมีเพียงผ้าห่มสีขาวผืนเดียวที่ปกปิดทั้งสอง แม้จะไม่มิดนักก็ตาม
บาโรมอบจุมพิตเร่าร้อนและปราถนาให้ร่างบางไม่หยุดหย่อน เอวิเดสก็ตอบรับอย่างดีอย่างโหยหา ลิ้นรอนของทั้งสองตวัดพันเกี่ยวกันอย่างไม่ลดละและไม่มีใครยอมใคร เมื่อร่างบางหายใจไม่ออก บาโรก็จะหยุดเพื่อให้เอวิเดสได้หายใจแต่กลับเป็นร่างบางเสียเองที่ดึงให้ร่างสูงมอบจุมพิตให้ตนต่ออย่างไม่สนใจอะไรอีกเลย
มือใหญ่ทำหน้าที่อย่าวรวดเร็วลูบไล้แผงอกขาว กระตุ้นอารมณ์ราคะให้พลุ่งพล่าน ร่างบางแอ่นกายรับและครางเมื่อนิ้วมือของบาโรบดขยี้และกดลงบนปุ่มกุหลาบของตน ริมฝีปากหนาของร่างสูงเลื่อนลงมาที่คอของร่างบาง สร้างรอยรักและเสียงครางกระเส่าให้เอวิเดส และไม่นานลิ้นร้อนก็เลื่อนลงมาทำหน้าที่ที่แผงอก ลิ้นร้อนเลียที่หัวกุหลาบ เอวิเดสครางแอ่นกายรับอย่างเสียวกระสัน
"อา.....บาโร.....อืม....."
มือใหญ่เลื่อนนิ้วลงมาที่เอว ก่อนจะหยุดเคล้นคลึงสะโพกมนอย่างพอใจเอวิเดสถึงกับต้องจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนอย่างเสียวซ่าน บาโรละจากการเล่นกับปุ่มกุหลายทั้งสองข้างก่อนจะจับร่างบางให้พลิกคว่ำ ก่อนจะใช้มือใหญ่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างบางเอาไว้และเริ่มรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็วโดยไม่รีรอ
"อ๊า....อะ อา.....เร็วอีก.....อืม....."เอวิเดสครางเสียงหลงแทบไม่ได้ศัพท์ ร่างสูงทำตามอย่างว่าง่ายและก้มลงจูบที่แผ่นหลังของร่างบางและต้นคอหลัง
ปรี๊ด!!
น้ำขุ่นสีขาวพุ่งออกมาจากส่วนอ่อนไหวของเอวิเดส มือใหญ่ชุ่มไปด้วยน้ำขุ่นขาว ร่างสูงเลียมันอย่างพอใจ ก่อนจะส่งให่ร่างบางได้ลิ้มลองบ้าง เอวิเดสเลียนิ้วมือชุ่มน้ำของร่างสูงอย่างยินยอม บาโรยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะฉวยร่างบางเข้ามากอด ปล่อยให้ร่างบางโลมเลียนิ้วมือเปื้นน้ำของเขาต่อไป
เมื่อลิ้นร้อนเล็กของเอวิเดสเลียน้ำขาวจนหมดแล้ว ร่างเล็กก็หันมาหาร่างสูง ก่อนจะเลียที่แผงอกแกร่งอย่างเล้าโมสร้างอารมณ์ บาโรครางอย่างพอใจเมื่อร่างบางโลมเลียมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ส่วนชูชันแข็งขึงของบาโร เอวิเดสอ้าปากและอมมันเข้าไปจนมิดและเริ่มโลมเลียมันด้วยลิ้นร้อนอย่างชอบใจ
บาโรครางอย่างพอใจและเสียงซ่าน "อา.....ดี.....อืม....."
มือใหญ่กดหัวของเอวิเดสอย่างสุขสม จนเมื่อถึงขีดสุดน้ำสีขาวขุ่นหวานข้นก็พุ่งเข้าปากของเอวิเดส ร่างเล็กกลืนลงจนหมดและไม่ลืมที่จะเลียที่ปลายส่วนชูชันให่ร่างสูงเสียวกระสันเล่นเป็นการหยอกเย้า บาโรยิ้มอย่างพอใจก่อนจะจับให้ร่างบางล้มตัวลงนอนและตนก็ขึ้นคร่อมแทน
บาโรจับขาเรียวแยกออกก่อนจะก้มลงมองช่องทางแคบอย่างพอใจและใช้ลิ้นร้อนเลียที่ช่องทางนั้น เอวิเดสครางเสียงหลง
"อ๊า.....อา.....บาโร....."
บาโรละจากการใช้ลิ้นมาเป็นนิ้วเสียแทน สองนิ้วแรกถูกส่งเข้าไปจนมิด
"อ๊า!!!"ร่างบางร้องเสียงหลง บิดเร่าอย่างเสียงกระสันและเจ็บปวด "อา.....เจ็บ....."
บาโรก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนเป็นการปลอบขวัญ ก่อนจะเพิ่มนิ้วเข้าไปเป็นสามนิ้ว
"อา!!! อืม.....เจ็บ......อ๊า....."
นิ้วทั้งสามเริ่มชักเข้าชักออกอย่างช้าๆสร้างเสียงครางและเรียกเลือดจากช่องทางแคบที่ไม่เคยได้อย่างดี แต่บาโรก็ยังคงเพิ่มความเร็วขึ้น และไม่นานร่างบางก็บิดกายเร่าเมื่อถูกจุดเสียงกระสันเข้า บาโรยิ้มกริ่มก่อนจะถอนนิ้วออกจบัขาเรียวเกาะไว้ที่เอวของตน ซึ่งร่างบางก็ทำตามอย่างยินยอม
บาโรก้มลงจุมพิตร่างบางก่อนเป็นการปลอบขวัญและเริ่มสอดใส่ของตนเข้าไปจนมิด ร่างบางกรีดร้อง
"อ๊า!!!! เจ็บ!"
"ชู่ว์~ ใจเย็นๆ"บาโรกระซิบข้างหูและมอบจุมพิตให้ที่ขมับของเอวิเดสอีกครั้ง ไม่วายหยอกล้อด้วยการขบที่ติ่งหูเบาๆ
บาโรรออยู่สักครู่เพื่อให้ร่างบางได้เตรียมใจก่อนจะเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ร่างบางผวากอดคอร่างสูงแน่น และครางอย่างเจ็บปวดและเสียวซ่าน
"อา......อืม.....บาโร.....อา......"
บาโรเริ่มขยับกายเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น! ร่างบางที่ในตอนแรกครางอย่างเจ็บปวดเริ่มชินและครางออกมาอย่างเสียวกระสันและสุขสม ร่างกายของทั้งสองสอดประสานกันอย่างร้อนแรง กอดกันนัวเนีย
บาโรรับฟังเสียงครางกระเส่านั้นอย่าพอใจ อดใจไม่ได้ที่จะต้องมอบจุมพิตร้องแรงให้สักครั้ง ร่างกายสอดประสานอย่างเป็นจังหวะ ลิ้นร้อนในโพรงปากของทั้งคู่ก็ยังคงพันเกี่ยวกันอย่างดุเดือดร้องเร่า
"อ๊าๆๆๆ!!...เร็วอีก....บาโร.....อาๆๆๆ"ร่างบางครางเสียงหลงอย่างสุขสม
ร่างสูงกระแทกกายเข้าไปตามที่รางบางขอ ขณะเดียวกันร่างบางก็ครางไปด้วยอย่างพอใจ ทั้งสองบรรเลงเพลงรักอย่างเร่าร้อนไปอย่างยาวนาน จนในที่สุด.....
ปรี๊ด!!!
"อ๊า!!!!"
บาโรและเอวิเดสครางออกมาพร้อมกันอย่างพอใจเมื่อน้ำแห่งกามอารมณ์พุ่งเข้าไปในร่างของเอวิเดส บาโรถอนกายของตนออก ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างเอวิเดส ทั้งคู่หอบหายใจหนัก และเอวิเดสก็หัวเราะน้อยๆบาโรหันไปถาม
"หัวเราะอะไรของเจ้า?"
"หึหึ ก็มัน่าขันมั๊ยละ กษัตริย์บาโรและราชาปีศาจที่เกลียดกันอย่างอะไรดีๆ จู่ๆก็มาทำเรื่องลามกแบบนี้ ฮ่าฮ่า"
"หึหึ"บาโรหัวเราะบ้าง "ก็จริง หึหึหึ"
"อะไรกัน เจ้าก็หัวเราะเป็นกับคนอื่นเหมือนกันนิ"เอวิเดสมองร่างที่หัวเราะออกมา
"ข้าก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งเหมือนกันนิ"บาโรเอ่ย
"หึหึหึ"เอวิเดสหัวเราะก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปใกล้บาโรและกอดร่างสูงเอาไว้ หนุนแขนร่างสูงอย่างพอใจ หลับพริ้ม บาโรมองร่างบางอย่างตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มอย่างพอใจ สวมกอดร่างบางบ้างแต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
"ทำไมต้องกอดข้าละ?"
"ก็คนอื่นเขาทำกันอย่างนี้นิ"เอวเดสตอบอย่างขบขัน ก่อนจะเอ่ย "ทีเจ้าละ"
"ก็คนอื่นเขาทำกันอย่างนี้"บาโรย้อนกลับ แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะอย่างขบขัน
"ท่านเจ้า!!! เสวยโอสถพ่ะย่ะค่ะ!!"
เสียงเจ้ากวางโกโดมโคมุสทำให้ทั้งสองต้องรีบผละออกจากกันทันที
"ตายละ!!"เอวิเดสอุทานเบาๆ "เจ้ารีบไปซ่อนตัวเร็วเข้า!!"
"ตรงไหนละ!!?"บาโรเองก็ลนลานไม่แพ้ร่างบาง
เอวิเดสฉวยเสื้อคลุมของตนขึ้นมาสวมอย่างลวกๆและรวดเร็ว ก่อนจะมองหาที่ซ่อนให้บาโร ยิ่งฝีเท้าของเจ้ากวางเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้ทั้งสองรีบจนทำอะไรแทบไม่ถูก บาโรได้แต่สวมกางเกงและเสื้ออย่างลวกๆและเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
"รีบๆหลบไปซะทีสิเจ้าหน้าบากบ้า!!"เอวิเดสว่า
"เออน่า!! ก็หาอยู่นี่ไง"บาโรสวนกลับห้วนๆ
"ฝ่าบาท!!"
"โว้ย!! ตรงนี้น่ะแหละ!!"เอวิเดสจับร่างสูงมุดเข้าไปใต้เตียง ก่อนจะรีบโยนเครื่องทรงต่างๆของบาโรตามเข้าไปด้วย เอวิเดสก้มหัวลงพูดกับคนใต้เตียงว่า "เงียบๆไว้"
"เออรู้หรอกน่า!!"บาโรสวนกลับ ก่อนจะรู้สึกอนาถตัวเองที่เป็นถึงกษัตริย์นักรบแห่งคาโนวาล ต้องมาหลบๆซ่อนๆอยู่ใต้เตียงเพราะแอบมีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาว (ชู้หนุ่มแล้วแบบเนี่ย -_-) กับราชาแห่งแดนปีศาจ นึกแล้วอนาถตัวเองชะมัด!!
เอวิเดสรีบจัดแจงเตียงให้เรียบร้อยที่สุดและรีบซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมเตียงเอาไว้จนมิดเพื่อปกปิดร่องรอยทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ หวังอย่างเดียวว่าเจ้ากวงมันจะไม่สังเกตุอะไร
แอ๊ด~.....
บาโรและเอวิเดสเกร็วตัวอย่างตกใจเมื่อเจ้ากวางโกโดมเข้ามาในห้อง บาโรรีบถอยร่นให้ตนเข้าไปอยู่ในซอกหลืบมุมมืดใต้เตียงให้มากที่สุดเท่าที่จะอำนวยได้ เอวิเดสรีบจัดแจงตนให้ดูเรียบร้อยเข้าไว้ก่อนจะนั่งพิงหัวเตียงอย่างผ่าเผยที่สุด
"โอ้ ท่านเจ้า กระหม่อมเอาโอสถมาถวายให้พ่ะย่ะค่ะ"โกโดมเอ่ย เดินเข้าใกล้เตียง บาโรรีบถอยร่นลึกเข้าไปอีก
"ขะ ขอบใจนะโกโดม"เอวิเดสเอ่ยยิ้มแหยๆ ก่อนจรับยามาถือไว้ ใช้มนต์ทำให้ยาเย็นลงและยกขึ้นดื่มอย่าวรวดเร็ว
"กระหม่อมดีใจที่ท่านเจ้าดูสบายดีขึ้นมากแล้ว แต่เหตุใดเกศาของท่านเจ้าถึงยุ่งเหยองเช่นนั้นได้เล่ากระหม่อม??"
เอวิเดสตกใจเล็กน้อยก่อนจะรีบกลบเกลื่อน "อ๋อ เรานอนดิ้นน่ะโกโดม" บาโรไดยินก็ยิ้มอย่างขบขันอยู่ใต้เตียง
"อ๋อ"โกโดมพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเอ่ยต่อ "พรุ่งนี้เที่ยงคืนจะเริ่มพิธีแล้ว ท่านเจ้าทรงเตรียมพร้อมแล้วใช่มั๊ยพ่ะย่ะค่ะ"
"ใช่ ขอบใจเจ้ามากที่เป็นธุระให้เรา"
"กระหม่อมยินดี"โกโดมโค้งคำนับจนหัวแทบจะติดพื้น บังเอิยศายตาของเอวิเดสเหลือบไปเห็บดาบเล่มยาวของบาโรที่พิงตัวนิ่งอยู่ข้างหัวเตียง เอวเดสรีบหยิบมันขึ้นมา และรีบส่งไปใต้เตียงอย่างรวดเร็ว บาโรที่สังเกตุเหฌนเช่นกันก็เตรียมจะคว้ามือไปเอามาแต่ดันถูกด้ามดาบที่ถูกส่งมาจากเอวิเดสฟาดเข้าที่หน้าเสียได้จุงเผลอร้องออกมา
"โอ๊ย!"
"อ๊ะ!!"โกโดมเด้งตัวยืนขึ้นอย่างตกใจ เอวิเดสเบิกตาโตก่อนจะรีบร้อง
"โอ๊ยๆ โกโดมตอนนี้ข้าปวดหัวมาเลย โอ๊ย!"
"อ๊ะ! ท่านเจ้ากระหม่อมจะไปตามหมอหลวงมาให้นะพ่ะย่ะค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก โอ๊ย แค่ให้เรานอนพักก็พอเดี๋ยวเราก็หาย"
"ไม่ได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ"โกโดมเอ่ยอย่างลังเล "เกิดเป็นโรคขึ้นมาจะทำอย่างไร"
"ก็บอกว่าไม่ต้องไง!!"เอวิเดสเผลอเสียดั โกโดมสะดุ้งเล็กน้อยมองท่าเจ้าของตนอย่างงงงวย เอวิเดสรีบแก้ตัว "เอ่อ ไม่ต้องหรอก แค่นอนพักผ่อนก็หายแล้วจริงๆ ไม่ต้องตามหมอหรอกเจ้าไปได้แล้ว"
"ก็ได้พ่ะย่ะค่ะ"โกโดมโค้งตัวก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องเพราะกลัวอารมณ์แปรปรวนของเอวิเดส เมื่อเสียงประตูปิดลงและเสียงฝีเท้าของโกโดมเงียบหายไปแล้ว เอวิเดสก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก บาโรคาลนออกมาจากใต้เตียงอย่างอนาถใจและเจ็บจมูก
"เกือบไปแล้ว"เอวิเดสเอ่ย ก่อนจะก้มลงมองบาโร "เจ้าจะร้องออกมาทำไม!!"
"ก็เจ้าเล่นส่งดาบมาฟาดหน้าข้าน่ะสิ!!"บาโรตอบกลับก่อนจะลุกขึ้นยืนปัดแข้งปัดขาอย่างลวกๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงนอนตักเอวิเดส "เจ้าน่ะแหละที่ผิดก่อเรื่องขึ้นมาแท้ๆ"
"โทษข้าได้อย่างไรละ!!"เอวิเดสว่า
"ถ้าเจ้าไม่ยั่วข้าคงไม่เกิดเรื่องวุ่วายแบบนี้หรอก"บาโรเอ่ย
"อ๋อเหรอ งั้นถ้าเจ้ารู้จักอดทนพอมันก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ"
"ข้าเบื่อเถียงกับเจ้าแล้ว"บาโรเอ่ย ก่อนจะหลับตาลงนอนเงียบๆ เอวิเดสให้คบนตักเงียบก็เงียบบ้าง และทั้งสองก็ตกอยู่ในความเงียบอยู่นาน
จนเอวิเดสเอ่ยขึ้นในที่สุด
"นี่"
"หืม?"บาโรตอบรับขณะที่ยังคงหลับตาอยู่
"เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นแค่เรื่องไม่จริงจังใช่มั๊ย?"
"ก็เจ้าบอกเอง"
"อืม ก็ใช่สิเนอะ"
บาโรลืมตาขึ้นก่อนจะหันมามองร่างบางที่มองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเอ่ยเบาๆ
"แล้วถ้าข้าจะบอกเจ้าว่าข้อจริงจังละ"
"หืม? เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ??"เอวิเดสหันมาถามบาโรอย่างสงสัยเพราะตนได้ยินไม่ชัด
"เปล่านิ ไม่ได้พูดอะไรเลย"บาโรเอ่ย
"โกหก ข้าได้ยินนิ"เอวิเดสเอ่ย
บาโรมองร่างบางก่อนจะลุกขึ้นนั่งดึงร่างบางเข้ามาใกล้ ก่อนจะมอบจุมพิตหวานและอ่อนโยนให้ร่างบาง เอวิเดสตอบรับอย่างยินยอมเมื่อทั้งคู่ผละจากกัน บาโรก็ลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อยเอวิเดสเห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นบ้างก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำเมื่อบาโรแต่วตัวเสร็จก็เดินไปที่ประตูห้องอาบน้ำและตะโกนบอกคนข้างใน
"ข้าไปละนะ"
"อืม ไปเถอะเจ้าหน้าบาก แบร่!"
บาโรกรอกตาก่อนจะเตียมตัวท่องมนต์ดำให้หายตัวไปที่ห้องของตน แต่แล้วก็มานึกได้ "แล้วทำไมเมื่อกี้เราไม่หายตัวไปเลยว่ะ" บาโรกรอกตาให้ตัวเองอีกครั้งก่อนจะหายตัวไป
ในห้องน้ำเอวิเดสนอนพิงอ่างอาบน้ำ น้ำตาใสไหลอาบแก้มอย่างเงียบๆ......
หลายวันต่อมา.....
หลังจากวันนั้นมา เอวิเดสก็เข้าพิธีกรรมอะไรสักอย่างแต่บาโรไม่ได้รับอนุญาติให้เข้าร่วมได้ (ที่จริงคนเขียนขี้เกียจเขียนอ่ะดิ -_- / บาโร , แหม!! อย่าพูดความจริงเฮีย!! / PERTH) และบาโรก็ไม่เห็นเอวิเดสอีกเลยหลายวันมานี้ พอถามโกโดมเจ้ากวางตอบแค่ว่าเอวิเดสพักผ่อนอยู่ เพราะเหนื่อยจากการทำพิธีมากๆต้องใช้เลือดในการทำพิธีเยอะ พอบาโรขอเข้าพบ เจ้ากวางก็เชิดหน้าและเอ่ยตอบอย่างภูมิใจในตัวมันเองว่า
"หึ! คนที่สามารถเข้าพบท่านจ้าวได้ในตอนนี้มีแค่ข้าและหมอหลวงเท่านั้น คนอื่นๆไม่มีสิทธิ์เด็ดขาด! อย่างว่าละข้าน่ะคนสนิทของท่านจ้าว ไม่แปลกที่ท่านจ้าวจะไว้ใจ แหม ภูมิในจริงๆ"
บาโรได้ยินดังนั้นก็ได้แต่แอบหัวเราะเจ้ากวางอยู่ในใจ เพราะมันไม่รู้อะไรเลยเรื่องของเขากับเอวิเดสในตอนนั้น
"เหรอ งั้นต้องขอโทษที่รบกวน"บาโรเอ่ยเรียบหน้าตายก่อนจะเดินจากมา และเมื่อเดินจากมาไกลพอก็หัวเราะอย่างขบขัน ก่อนจะครุ่นคิดอย่างหนักเรื่องเอวิเดส
คราวที่แล้วนั้นรู้สึกเจ็บใจอยู่ลึกๆหรอกนะ
ไม่จริงจังงั้นเรอะ ให้ตาย!! เจ้าพูดออกมาได้ยังไงนะ
เอวิเดส..........หากข้าจริงจังะละ
หากความรู้สึกข้างในนี้คือ....รัก....เจ้าจะว่าอย่างไรหนอ
"เฮ้อ~"บาโรถอนหายใจอย่างหนักใจ
ร่างของราชาปีศาจนอนนิ่งอยู่บนเตียงสีขาวที่รอบล้อมด้วยผ้าผืนบางสีแดงดั่งเดิม เอวิเดสมองออกไปนอกหน้าต่างที่ท้องฟ้าข้างนอกนั้นเป็นสีครามสดใส อยากจะลุกออกไปเที่ยวเล่น แต่ร่างกายตอนนี้ไม่มีแรงมากเท่าใดนัก แม้แต่เดินยังแทบจะไม่ไหวเลย
"เฮ้อ~ น่าเบื่อชะมัด"เอวิเดสบ่นอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะพลิกตัวเป็นนอนคว่ำหน้าลงแต่ยังคงมองไปนอกหน้าต่างอยู่เช่นเดิม ท้องฟ้าสีครามนั้นทำให้นึกถึงดวงตาสีฟ้าดุดันของใครบางคนจนหัวใจเรียกร้องอย่างไม่อาจควบคุม
ไม่จริงจัง...ปากบอกตัวเองเช่นนั้น แต่หัวใจเจ็บปวดเหลือเกิน
ตั้งแต่วันนั้นมา ในหัวยังคงมีภาพของคนๆนั้นอยู่ตลอดเลย
ไม่จริงจัง....
เอวิเดสถอนหายใจหนักก่อนจะหลับตาลงเตรียมจะพักผ่อนเสียหน่อย หากไม่มีสัมผัสคุ้นเคยร้อนรุ่มเสียก่อน
"เจ้านี่ลามกชะมัด"เอวิเดสเอ่ยเหลียวมามองบาโรอย่างขบขัน ก่อนจะมองมือใหญ่ของร่างสูงที่จับอยู่ที่สะโพก
"ยังไม่หลับนิ"บาโรเอ่ยแต่มือไม่ละไปไหนก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆเอวิเดส
"ก็เห็นอยู่นิ"เอวิเดสสวนเบาๆก ก่อนจะกลับไปล้มตัวลงนอนอีกครั้ง "ไง ติดใจครั้งก่อนเหรอไงบาโร หึหึ"
"หึหึหึ จะว่าอย่างนั้นก็ได้"บาโรตอบ
"ไอ้หน้าบากลามก"เอวิเดสว่า ก่อนจะเอ่ย "วันนี้ข้าไม่มีอารมณ์หรอกนะ หมดแรงแล้ว ที่เจ้าทำกับข้าไว้ครั้งที่แล้วยังไม่หายเลย"
"แหม น่าเสียดาย"บาโรว่าก่อนจะก้มลงสูดดมความหอมจากเส้นผมสีดำนุ่มสยายเต็มแผ่นหลังของเอวิเดส "งั้นข้าขออยู่กับเจ้าสักพักก็แล้วกัน"
เอวิเดสลืมตาก่อนจะพลิกตัวไปหาร่างสูง จ้องมองบาโรอย่างจริงจัง "ข้าว่าเจ้าคงจะโดนเสน่ห์ปีศาจเต็มๆเลยละ ถึงได้บ้าขนาดนี้"
บาโรเพียงยิ้มก่อนจะเอ่ย "เสน่ห์อะไรนั่นของเจ้าน่ะทำอะไรข้าไม่ได้หรอก เพราะตั้งแต่ข้ามาที่นี่" บาโรชูวมือที่ใส่แหวนวงหนึ่งสีเงินเรียบๆให้ดู "ฉันใส่แหวนกันมนต์เสน่ห์ปีศาจเอาไว้ก่อนแล้ว เห็นเขาว่าปีศาจสาวที่นี่ชอบหลอกล่อเหยื่อผู้ชายไปดูดเลือดบ่อยๆ"
"นั่นไม่ใช่ปีศาจของเดมอส"เอวิเดสว่าอย่างไม่ค่อยพอใจนัก "นั่นไม่ใช่ประชากรของข้า นั่นมันพวกนอกรีต ข้าเพิ่งจัดการพวกนางไปเดือนก่อน ให้พวกคนแคระดำไปแล้วด้วย ป่านนี้คงเหลือแต่กระดูก"
"งั้นเหรอ ฮ่าฮ่า ขนาดเจ้าไม่มีแรงยังพูดได้ยาวขนาดนี้เลย"บาโรยิ้มให้เอวิเดส
"เจ้ายิ้มแล้วก็ดูดีหรอกนะ แต่ตอนี้ข้าเหนื่อยไม่มีอารมณ์จะมาพูดด้วยแล้ว"เอวิเดสเบ้ปากก่อนจะพลิกตัวกลับไปนอนท่าเดิมและหลับตาลงแม้หัวใจของตนจะเต้นแรงแค่ไหนก็ตาม
"เดี๋ยวสิ"บาโรเอ่ยอย่างไม่พอใจน้อยๆดึงเอวิเดสให้เข้ามาใกล้ "เมื่อกี้ยังพูดกับข้าอยู่เลย ไหงมาทิ้งกันเฉยๆละ"
"อะไรของเจ้าเนี่ย จะหลับจะนอนแล้ว"เอวิเดสเบ้ปาก
"งั้นก็อย่าหันหลังให้ข้าสิ"บาโรเอ่ยเอวิเดสมองบาโรอย่างแปลกใจก่อนจะเอ่ยอย่างขบขัน
"นี่ถ้าข้าตาไม่ฝาด หูไม่หนวกละก็ เจ้า.....กำลังจะอ้อนหรือเปล่านี่"
บาโรมองเอวิเดสก่อนจะโวย "ไม่ใช่ซะหน่อย!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"เอวิเดสหัวเราะร่าอย่างขบขัน บาโรมองเอวิเดสอย่างไม่พอใจ
"เงียบเถอะน่า!!"บาโรเอ่ย เอวิเดสมองใบหน้าแกร่งที่ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันไปหัวเราะคิกคักต่อ บาโรเห็นดังนั้นก็อายก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
"เดี๋ยวสิ อุ๊บ! ฮ่าฮ่า โทษที"เอวิเดสดึงมือบาโรเอาไว้ พยายามกลั้นหัวเราะ
"เออๆหัวเราะให้พอ"บาโรกัดฟัน
"ฮ่าฮ่าฮ่า ขอโทษที คิกๆ"เอวิเดสลุกขึ้นนั่งก่อนจะสวมกอดคอบาโรจากด้านหลัง เกยคางไว้บนหัวไหล่ร่างสูง "คิกๆ โทษที แค่แปลกใจน่ะ ไม่นึกว่าจะอ้อนคนอื่นเป็นด้วย คิกๆ แถมยังขี้งอนอีก"
บาโรหันมามองร่างเล็กอย่างดุๆ แต่เอวิเดสไม่สนใจก่อนจะหัวเราะต่อ
"เงียบน่า! ถ้าไม่เงียบละก็"บาโรดึงเอวิเดสเข้ามาใกล้ตัวก่อนจะประกบริมฝีปากเข้ากับร่างบางอย่างหนักหน่วง เอวิเดสตกใจไม่น้อยที่จู่ๆก็ถูกรุกโดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้
"อย่า...อืม...เดี๋ยว...อา....."
ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของร่างเล็กอย่างรวดเร็ว ควานหาความหวานล้ำที่โหยหาตั้งแต่ครั้งก่อนที่ได้ลิ้มลอง เอวิเดสพยายามดันบาโรออกห่างจากตน แต่บาโรไม่ยอม จับใบหน้าของเอวิเดสเอาไว้แน่นไม่ยอมให้หนีไปไหน มือใหญ่เลื่อนลงไปที่ต้นขา
"อืม!!"เอวิเดสร้องประท้วง บาโรจำต้องยอมปล่อยให้เอวิเดสเป็นอิสระอย่างน่าเสียดาย
"อะไร!?"บาโรเอ่ยอย่างขัดใจ
เอวิเดสมองร่างสูงอย่างไม่พอใจก่อนจะตอบ "อะไรน่ะเหรอ!! เจ้าบ้าไปแล้ว พอกันที!! เจ้ามาหาข้าก็แค่เพราะเรื่อง SEX นี่เท่านั้น บ้าที่สุด ออกไปซะ!!"เอวิเดสผลักร่างสูงให้ออกห่างจากตนอย่างโมโหและเจ็บใจ
"เดี๋ยวๆ นี่เจ้าเป็นอะไรของเจ้าเนี่ย"บาโรเอ่ยอย่างงงงวย
"ออกไปซะ!! อย่ามายุ่งกับข้า!!"เอวิเดสว่าก่อนจะผลักร่างสูงให้ตกเตียง
"เดี๋ยวสิ เจ้าจะโมโหเรื่องอะไรไม่ทราบเนี่ย??"
เอวิเดสมองร่างอย่างอย่างโกรธเคือง เจ็บใจ น้ำตาพาลจะไหลอยู่รอมร่อ ยิ่งรับรู้ว่าร่างสูงต้องการตนเพราะอะไรก็ยิ่งโมโห
"เจ้ามันบ้า ลามก ไอ้ปัญญาอ่อน!!"
"เฮ้!! เจ้าเป็นคนเสนอให้ข้าแต่แรกนะ เจ้าเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ก่อน"บาโรแย้ง
"อ๋อ!! แล้วเพราะอย่างนั้นเจ้าเลยมาหาข้าเพียงเพราะแค่เรื่องแบบนั้นสินะ ข้าไม่ใช่พวกขายตัวนะ ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย!!"เอวิเดสขว้างหมอนใส่บาโรไม่ยั้ง บาโรหลบให้จ้าละหวั่น เมื่อหมอนไม่มีแล้วก็พยายามลุกขึ้นปาข้าวของที่สามารถจะคว้าได้ขว้างใส่บาโรอีกครั้ง
"หยุด!! เดี๋ยวสิเอวิเดส!! หยุด!! เจ้าเข้าใจผิดแล้ว!!"
"เข้าใจผิดเหรอ!! ก็เห็นๆอยู่นิ ไอ้บ้า ไอ้หน้าบากปัญญานิ่ม!!"
"โว้ๆ!! เฮ้! นั่นมันแจกันเชียวนะ จะฆ่ากันเหรอไง!!"
"ออกไปซะ!!"
"ไม่!! ฟังข้าก่อนสิ เอวิเดส!"
"ฮึ้ย!!"
แล้วเก้าอี้ตัวสุดท้ายก็ลอยคว้างมาทางบาโร โชคดีที่บาโรหลบได้ เอวิเดสกัดฟันกรอด ก่อนจะกระแทกตัวนั่งลงบนเตียง และเอาหน้าซบกับฝ่ามือ
"บ้าที่สุด!! เจ้ามัน....ปัญญาอ่อน ไอ้หน้าบากปัญญานิ่ม!!....."
บาโรลังเล แต่ก็เดินเข้ามาหาเอวิเดสวางมือใหญ่ลงบนบ่าของเอวิเดสอย่างห่วงใย เอวิเดสตัวสั่นน้อยๆ
"เอวิเดส"บาโรนั่งลงข้างเอวิเดส ร่างเล็กหันมามองบาโรด้งยน้ำตานองหน้า บาโรมองเอวิเดสอย่างแปลกใจ "เจ้าร้องไห้!??"
"หึ!"เอวิเดสปัดมือบาโรออกจากตัวก่อนจะว่า "เจ้าไม่รู้อะไรเลย เจ้านะมัน...มัน...ช่างมันเถอะ!!"
"เจ้าเป็นอะไรไป??"บาโรถามอย่างสับสนในท่าทีของเอวิเดส
"เป็นอะไรเหรอ! เปล่าเลย ข้าไม่เป็นอะไร ไม่เป็นไรในตอนแรก จนกระทั่งข้ารักเจ้า!! อุ๊บ!!"
"หา??"
เอวิเดสปิดปากแน่นมองซ้ายมองขวาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบแก้ตัว "มะ ไม่! ลืมมันซะ ออกไปได้แล้ว!!"
"เดี๋ยวสิ"บาโรเอ่ย ก่อนจะยิ้มพราย "เจ้ารักข้า"
"เงียบนะ!!"เอวิเดสแหวใส่อย่างอายๆ
"จริงเหรอนี่!!"บาโรเอ่ย ก่อนจะหัวเราะ
"ไม่ตลกเลยนะ ออกไปซะ พอกันที เจ้ามันปัญญาอ่อน อะไรอีกละ ตอนแรกก็เห็นว่าข้าเป็นพวกขายตัวแล้วตอนนี้อีก หัวเราะเยาะความรู้สึกข้า พอกันที!!"เอวิเดสลุกขึ้นยืน ก่อนจะพยายามเดินหนี แต่บาโรฉวยข้อมือเอาไว้ทันและดึงให้เอวิเดสมานั่งบนตักของตน เอวิเดสดิ้นรนขัดขืน
"เอาน่า ข้าขอโทษนะ"บาโรเอ่ยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย "ข้าขอโทษ อย่าร้องไห้เลย"มือใหญ่เช็ดน้ำตาให้ร่างเล็กในอ้อมแขนอย่างรักใคร่
"อย่ามาทำดีกับข้า"
"จะไม่ให้ข้าทำดีกับเจ้าได้ยังไงละ ก็ในเมื่อข้าเองก็รักเจ้าเช่นกัน"
เอวิเดสหยุดดิ้นรนมองร่างสูงอย่างแปลกใจ "เจ้าว่าอะไรนะ!?"
"ข้ารักเจ้า"บาโรก้มกระซิบข้างหู
เอวิเดสหน้าแดงทันที บาโรยิ้มน้อยๆก่อนจะก้มลงจุมพิตหน้าผากมนอย่างรักใคร่
"ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"เอวิเดสถามร่างสูง
"ข้าไม่รู้หรอก แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ใจของข้ามีเพียงเจ้า"
เอวิเดสหน้าแดงรีบก้มหน้าหนีทันที บาโรเชยคางมนขึ้นเตรียมมอบจุมพิตให้ แต่เอวิเดสหยุดเอาไว้เสียก่อน
"อย่านะ! โกโดมกำลังมาแล้ว เจ้ารีบไปก่อน"
"ให้ตายเถอะ"บาโรกรอกตา รู้สึกอยากจะจับเจ้าโกโดมเขวี้ยงไปให้ไกลๆเสียจริงๆ "งั้นก่อนข้าจะไป ช่วยบอกข้าได้มั๊ยว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรกับข้า"
"หา เอ่อ....."
"ไม่เอาน่าเอวิเดส เราโตๆกันแล้ว บอกมาตรงๆเลย"บาโรลูบแก้มเอวิเดสเล่น
"เอ่อ....ก็ได้! ข้า.....ข้าก็รักเจ้า"
บาโรยิ้ม ก่อนจะมอบจุมพิตที่หน้าผากให้อีกครั้ง ก่อนจะหายตัวไป
"จะกลับแล้วเหรอ??"เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากข้างหลังขณะที่บาโรกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมสวนดอกไม้ที่เอวิเดสปลูกให้อลิเซีย ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ที่ร่มรื่นย์ ข้างกายเป็นถาดน้ำชาพร้อมคุกกี้รสสมุนไพร
"อืม พรุ่งนี้ข้าต้องกลับเอเดนแล้ว"บาโรเอ่ย เขยิบที่ให้เอวิเดสนั่ง
"เหรอ ข้ายังพาเจ้าเที่ยวเดมอสไม่หมดเลยนะเนี่ย"เอวิเดสว่า ก่อนจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบ
"ทำไมเหรอ? คิดถึงข้าใช่มั๊ยละ"บาโรยิ้มกริ่ม
"ไม่ใช่สักหน่อย เจ้าหน้าบากบ้า แบร่!!"เอวิเดสแลบลิ้นใส่ก่อนจะซดน้ำชาจนหมดถ้วย
บาโรหัวเราะน้อยๆก่อนจะล้มตัวลงนอนตักเอวิเดส ร่างเล็กไม่กล่าวโวยวายอย่างใด ทั้งสองนั่งพูดคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ แล้วก็เงียบกันไปสักพัก แล้วเอวิเดสก็พูดขึ้น
"เจ้ายังรักอลิเซียอยู่มั๊ย?"
บาโรเหลือบมองคนถามที่เหม่อมองไปยังทุ่งดอกไม้กว้าง
"ใช่ ข้ายังรักนางอยู่"บาโรตอบเรียบๆ แอบสงัเกตุมองร่างเล็ก เขาเห็นเอวิเดสยิ้มน้อยๆ
"ดีจังนะ"เอวิเดสเอ่ยเบาๆ "เธอโชคดีมากเลยนะอลิเซีย"
"แต่ว่า"บาโรลุกขึ้นนั่งจ้องเข้าไปในดวงตาสีราตรีของเอวิเดส "ตอนนี้ใจข้ามีแต่เจ้าเท่านั้น เข้าใจข้าหรือไม่เอวิเดส ใช่ ข้ายังรักอลิเซีย แต่รักที่ข้าให้อลิเซียนี้คืออดีต มันเป็นอดีตที่ข้าไม่เคยลืมแต่ก็ปล่อยให้มันผ่านเลยไป ส่วนเจ้าคือปัจจุบันเอวิเดส ความรักที่ข้ามีให้เจ้าคือปัจจุบัน และจะตลอดไปจนถึงอนาคต ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้มันเป็นเพียงอดีตเหมือนครั้งอลิเซียเด็ดขาด"
"กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำนะบาโร"เอวิเดสเอ่ย
"ใช่ ข้าไม่เคยคืนคำ"
"แต่ข้าเป็นปีศาจ และเจ้าเป็นมนุษย์ เจ้าอยู่ได้ไม่ถึงร้อยปีด้วยซ้ำ แต่ข้าเล่า.....มีอายุยืนยาวมาหลายพันปีแล้ว"
"งั้นข้าก็จะเป็นปีศาจกับเจ้า!!"บาโรเอ่ยลั่น เอวิเดสมองบาโรอย่างตกใจ "หากมันยากนักละก็ ข้าก็จะทำให้มันง่าย โดยการเป็นปีศาจอยู่กับเจ้า อยู่กับเจ้านานๆ เป็นร้อยปีพันปี ข้าจะทำทุกวิถีทาง ยอมแลกวิญญาณกับซาตานก็ได้ ข้าจะ..."
"พอแล้ว"เอวิเดสแตะนิ้วที่ริมฝีปากของบาโร ยิ้มให้ร่างสูงอย่างซาบซึ้ง "เจ้ากำลังลั่นวาจาที่ยากจะเป็นไปได้นะ"
"แต่ข้าก็จะทำ"บาโรเอ่ยอย่างหนักแน่น เอวิเดสยิ้มก่อนจะพิงตัวซบบ่าร่างสูง บาโรกำมือร่างเล็กแน่น ทั้งสองนั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน........
"โกโดม!!"บาโรเดินฉับๆมาที่ห้องสมุด ตะโกนเรียกเจ้ากวางเสียงดัง จนเจ้ากวางที่กำลังปีนบันไดขึ้นไปหยิบหนังสือเวทย์ล่วงลงมา
"โอ๊ย!! อะไรกันเนี่ย!!"
"ข้ามีเรื่องให้ช่วย"บาโรเอ่ยอย่างร้อนรน
วันต่อมา.........
เอวิเดสมองจากหน้าต่างห้องโถงมาที่ลานหลังพระราชวัง เห็นบาโรขึ้นขี่หลังมังกรดำ และมองมาทางหน้าต่างที่ตนยืนอยู่ เอวิเดสโบกมือให้ยิ้มร่า บาโรยิ้มให้แล้วมังกรดำก็พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าสีครามก่อนจะกลายเป็นจุดเล็กๆสีดำและก็ค่อยๆหายไป
เอวิเดสถอนหายใจหนัก ก่อนจะเอ่ยเบาๆ "แล้วพบกันใหม่นะ"
"ฝ่าบาท"โกโดมเดินเข้ามาหาเอวิเดส ก่อนจะเอ่ย "วันนี้มีกำหนดการงานประชุมนะพ่ะย่ะค่ะ แล้วก็ต้องเสด็จเยี่ยมราษฎรทางเหนือ แล้วก็ทางราชินีจันทราก็เชิญไปร่วมดื่มน้ำชาอีกด้วย"
"โอเคโกโดม ขอบใจที่บอก"เอวิเดสว่าพลางเปิดหน้าต่างรับลมเย็นที่พัดผ่านตนเข้ามาในห้องโถงใหญ่ ผมสีดำสยายไปตามแรงลม
"จะให้กระหม่อมจัดขบวนแบบไหนพ่ย่ะค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก"เอวิเดสยิ้มร่า ถักเปียให้ตัวเอง โกโดมเริ่มรู้สึกใจไม่ดี เอวิเดสหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้โกโดม "เราไปนะ" แล้วราชาแห่งแดนปีศาจก็กระโดดลงจากหน้าต่างไปที่กิ่งต้นไม้ข้างนอก ก่อนจะกระโดดลงไปยืนบนพื้น เงยหน้าบ๊ายบายโกโดม รีบถอดชุดที่ออกกลายเป็นชุดที่แอบสวมไว้ข้างในดูทะมัดทะแมงและรีบวิ่งหนีจากไปทันที
"บ๊ายบลายโกโดม เย็นๆกลับ!!"
"ท่านจ้าว!! ท่านจ๊าวววววว!! ทหาร ทหาร!! ตามท่านจ้าวกลับมาเร็ว ฝ่าบาทกลับมาก๊อนนนนนนนนน!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"เอวิเดสหัวเราะร่า
แล้วเจอกันใหม่บาโร..........
อาจจะในสงครามศักดิ์สิทธิ์ หรือที่โรเรียนพระราชา
หรืออาจะเป็นงานแต่งงานลูกสาวข้ากับลูกชายเจ้าก็ได้
แต่ที่แน่ๆ ข้ารอเจ้าอยู่นะ.....รอที่เจ้าจะทำตามวาจาที่ลั่นไว้
ข้าจะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น..........
ตกกลางคืน.....
หลังจากที่ถูกโกโดมสวดเข้าให้ยกใหญ่ เอวิเดสก็เดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตนอย่างอ่อนล้าและขบขัน พอใจที่ได้ออกไปเที่ยวเล่นแบบแต่ก่อน เขาแกะเปียออกก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ ชำระเหงื่อไคลและออกมาในเสื้อผ้าสำหรับนอนที่บางเล็กน้อยเพื่อจะได้ไม่ร้อน
เอวิเดสเดินไปปิดประตูระเบียงและหน้าต่าง รูดผ้าม่านปิดตามปกติก่อนจะล้มตัวลงนอนและค่อยๆหลับเพราะความเหนื่อยล้า
..........
ร่างสูงโผล่ออกมาจากเงามืด ก้าวเท้าอย่างเงียบกริบมาที่ร่างบนเตียงนอน มือใหญ่แหวกผ้าม่านสีแดงออก ดวงตาสีฟ้าจ้องมองร่างบางและยิ้มกริ่ม ก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างร่างบางก่อนจะเอื้อมมือออก แต่.....
ควับ!! ชิ้ง!!!
คมดาบสะท้อนแสงจันทร์อยู่ท่ามกลางความมืด ดาบของเอวิเดสจ่ออยู่ที่คอของบุคคลปริศนา ดวงตาสีดำจ้องผู้บุกรุกในเงามืออย่างดุดันเอ่ยถามเสียงเข้ม
"เจ้าเป็นใคร แสดงตัวมา!!"
"เย็นไว้เอวิเดส"
เสียงที่คุ้นหูทำให้เอวิเดสเบิกตาโตก่อนจะร้องอย่างแปลกใจ
"บาโร!!"
"ชู่ว์~!"บาโรยกนิ้วแตะปากตัวเอง เอวิเดสรีบเก็บดาบก่อนจะเอ่ยถามบาโรอย่างแปลกใจและสงสัย
"เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง!?"
"ก็"บาโรชูแหวนสีเงินวงเดิมให้ดู "ข้าให้โกโดมร่ายมนต์ถาวรไว้ให้ หากคิดจะไปที่ไหนเพียงแค่คิดก็จะได้ไปยังที่นั่น แล้วข้าก็เลยมาที่นี่!"บาโรยิ้มเจ้าเล่ห์
"เจ้ามาที่นี่ทำไม"เอวิเดสถามเข้าประเด็น
"ก็"บาโรยักไหล่ก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามากอดเอาไว้แน่น "คิดถึงเจ้าไง พอวันพรุ่งนี้ข้าก็ต้องทำงานตัวเป็นเกลียวอีกแล้ว คงเหนื่อยมากเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว"
"แต่เจ้าเพิ่งกลับไปเมื่อเช้าเองนะ"
"งั้นยอมรับก็ได้"บาโรเอ่ย "ข้าแค่อยากเจอเจ้าก็เท่านั้น อีกอย่าง ขอกำลังใจสักหน่อยสิ ไม่ได้ทำมาหลายวันแล้วนิ"
"ลามกเอ๊ย"เอวิเดสว่ายิ้มพรายก่อนจะโอบคอบาโร "งั้นจะรออยู่ทำไมละ"
เช้าวันต่อมา.....
"อืม....."เอวิเดสลุกขึ้นนั่งก่อนจะบิดขี้เกียจและขยี้ตาอย่างงัวเงีย ก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่ยังคงหลับอยู่ข้างตน "บาโร"
"อืม....."บาโรครางในลำคอเบาๆก่อนจะหลับต่อ
เอวิเดสเขย่าตัวบาโร "บาโร เช้าแล้วกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวที่วังจะวุ่นวาย"
"อืม....."บาโรลุกขึ้นนั่งยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะหันมาหาเอวิเดสที่นั่งปิดปากหาววอด "อรุณสวัสดิ์"
"อรุณสวัสดิ์"เอวิเดสยิ้มให้ "แต่งตัวซะแล้วกลับไปได้แล้ว"
"โถ่ เช้าปุ๊บก็ไล่ข้าปั๊บลยนะ"บาโรโอบไหล่ร่างบางก่อนจะมอบจุมพิตหวานให้อย่างอ่อนโยน
"ข้าไม่ได้ไล่ แต่ถ้าเจ้าไม่รีบกลับไปเดี๋ยวทางนู้นจะวุ่นวายนะ"
"ยังไงก็วุ่นวายไม่เท่าวังเจ้าหรอก"บาโรหัวเราะขบขัน
"หืม!! พูดดีไปเถอะ ไอ้หน้าบากแบร่!!"เอวิเดสว่าแล้วก็เชิดหน้านีทันที
"อ้าว งอนซะงั้น นี่ข้าง้อใครไม่เป็นหรอกนะ"
"เรื่องของเจ้าสิ แบร่!!"
"เดี๋ยวเถอะ"บาโรเอ่ย ก่อนจะดึงให้ร่างบางล้มตัวลงนอนกับตนและตนก็ขึ้นคร่อมแทน
"เดี๋ยวสิ นี่เช้าแล้วนะ"เอวิเดสประท้วง
"อีกสักรอบน่า"บาโรเอ่ยอย่างไม่สนใจ
"ท่านจ้าว!! ฝ่าบาททรงตื่นรึยังพ่ะย่ะค่ะ!!"
"โกโดม!!"เอวิเดสร้อง ก่อนจะรีบสวมเสื้อผ้า ส่วนบาโรก็รีบใส่เสื้อผ้าของตนอย่างรวดเร้ว "ซ่อนตัวสิ!!"เอวิเดสเอ่ยเร่ง บาโรมองซ้ายมองขวาอย่างลังเลและร้อนใจจนลืมอะไรไปบางอย่าง.....
เมื่อเสียงประตูเปิดดังขึ้นบาโรก็จำใจรีบมุดกลับเข้าไปใต้เตียงอย่างอนาถตัวเอง มองดูเจ้ากวางอย่างเคืองๆที่มาขัดจังหวะซะได้
"ฝ่าบาท ทรงเป็นอะไรหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ดูเหนื่อยล้าเหลือเกิน"โกโดมเอ่ยอย่างแปลกใจ
"เอ่อ.....เมื่อคืนเรานอนไม่ค่อยหลับน่ะโกโดม"
"แล้วนั่นรอยอะไรที่คอพ่ะย่ะค่ะ"
"อ๊ะ!"เอวิเดสรีบเอามือปิดคอก่อนจะตอบ "เอ่อ.....ยุงกัดน่ะโกโดม ยุงกัดนิดหน่อย แหะๆ"
"อ๋อ คือกระหม่อมจะมาทูลเรื่องด่วนน่ะพ่ะย่ะค่ะ ทางเจ้าหญิงเฟรินแจ้งมาว่าท่านบาโรหายไป"
"ระ เหรอ!!"เอวิเดสแสร้งตกใจ ทั้งๆที่ไอ้ตัวปัญหานอนขำอยู่ใต้เตียง
"พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงบอกให้ช่วยหา จะให้กระหม่อมทำยังไงพ่ะย่ะค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก"เอวิเดสตอบ โกโดมมองอย่างแปลกใจ "เจ้าไปทำหน้าที่ของเจ้าเถิด ข้าว่าเดี๋ยวเจ้าตัวปัญหานั่นก็กลับบ้านเองน่ะแหละ ไปได้แล้ว"
"พ่ะย่ะค่ะ"
เมื่อโกโดมจากไป บาโรก็คลานออกมาไต้เตียง แต่บังเอิญดันออกมาตอนจังหวะที่เอวิเดสกำลังก้มหัวลงเพื่อจะมาดูบาโร จนหัวทั้งสองปะทะกันเข้าให้
"โอ๊ย!!"
"อ๊ะ!!"
"อูย~~ เจ้าบ้าเอ๊ย เห็นมั๊ย บอกให้รีบกลับ เลยเป็นเรื่องเลย โอย~"เอวิเดสว่า
"น่าๆ จะกลับแล้ว โอย~"บาโรถูหน้าผากตัวเองอย่างเจ็บปวด
"แล้วทำไมเมื่อกี้เจ้าไม่ใช้แหวนหายตัวไปละ"
"เออ! นั่นสิ ลืม ก็คนมันรีบนิ"
"เอาเถอะ เจ้าไปได้แล้วละ"
"งั้นก่อนไป.....ขอหอมสักฟอด"
"ก็ได้"เอวิเดสยื่นหน้าเข้าไปใกล้บาโร แต่แทนที่ร่างสูงจะหอมแก้มอย่างที่พูดกลับมองจุมพิตร้อนแรงให้แทน
"อืม.....อื้ม!"เอวิเดสประท้วง บาโรผละจากอย่างเสียดาย "บ้าจริง คนลามก!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"บาโรหัวเราะก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อยและเอ่ยยิ้มอย่างอ่อนโยน "ไปละ เจอกันใหม่"
"อืม.....แล้วเจอกันนะ"
ร่างเปลือยเปล่าสองร่างกอดรัดกันนวัเนียอยู่บนเตียง โดยมีเพียงผ้าห่มสีขาวผืนเดียวที่ปกปิดทั้งสอง แม้จะไม่มิดนักก็ตาม
บาโรมอบจุมพิตเร่าร้อนและปราถนาให้ร่างบางไม่หยุดหย่อน เอวิเดสก็ตอบรับอย่างดีอย่างโหยหา ลิ้นรอนของทั้งสองตวัดพันเกี่ยวกันอย่างไม่ลดละและไม่มีใครยอมใคร เมื่อร่างบางหายใจไม่ออก บาโรก็จะหยุดเพื่อให้เอวิเดสได้หายใจแต่กลับเป็นร่างบางเสียเองที่ดึงให้ร่างสูงมอบจุมพิตให้ตนต่ออย่างไม่สนใจอะไรอีกเลย
มือใหญ่ทำหน้าที่อย่าวรวดเร็วลูบไล้แผงอกขาว กระตุ้นอารมณ์ราคะให้พลุ่งพล่าน ร่างบางแอ่นกายรับและครางเมื่อนิ้วมือของบาโรบดขยี้และกดลงบนปุ่มกุหลาบของตน ริมฝีปากหนาของร่างสูงเลื่อนลงมาที่คอของร่างบาง สร้างรอยรักและเสียงครางกระเส่าให้เอวิเดส และไม่นานลิ้นร้อนก็เลื่อนลงมาทำหน้าที่ที่แผงอก ลิ้นร้อนเลียที่หัวกุหลาบ เอวิเดสครางแอ่นกายรับอย่างเสียวกระสัน
"อา.....บาโร.....อืม....."
มือใหญ่เลื่อนนิ้วลงมาที่เอว ก่อนจะหยุดเคล้นคลึงสะโพกมนอย่างพอใจเอวิเดสถึงกับต้องจิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนอย่างเสียวซ่าน บาโรละจากการเล่นกับปุ่มกุหลายทั้งสองข้างก่อนจะจับร่างบางให้พลิกคว่ำ ก่อนจะใช้มือใหญ่กอบกุมส่วนอ่อนไหวของร่างบางเอาไว้และเริ่มรูดขึ้นลงอย่างรวดเร็วโดยไม่รีรอ
"อ๊า....อะ อา.....เร็วอีก.....อืม....."เอวิเดสครางเสียงหลงแทบไม่ได้ศัพท์ ร่างสูงทำตามอย่างว่าง่ายและก้มลงจูบที่แผ่นหลังของร่างบางและต้นคอหลัง
ปรี๊ด!!
น้ำขุ่นสีขาวพุ่งออกมาจากส่วนอ่อนไหวของเอวิเดส มือใหญ่ชุ่มไปด้วยน้ำขุ่นขาว ร่างสูงเลียมันอย่างพอใจ ก่อนจะส่งให่ร่างบางได้ลิ้มลองบ้าง เอวิเดสเลียนิ้วมือชุ่มน้ำของร่างสูงอย่างยินยอม บาโรยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะฉวยร่างบางเข้ามากอด ปล่อยให้ร่างบางโลมเลียนิ้วมือเปื้นน้ำของเขาต่อไป
เมื่อลิ้นร้อนเล็กของเอวิเดสเลียน้ำขาวจนหมดแล้ว ร่างเล็กก็หันมาหาร่างสูง ก่อนจะเลียที่แผงอกแกร่งอย่างเล้าโมสร้างอารมณ์ บาโรครางอย่างพอใจเมื่อร่างบางโลมเลียมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ส่วนชูชันแข็งขึงของบาโร เอวิเดสอ้าปากและอมมันเข้าไปจนมิดและเริ่มโลมเลียมันด้วยลิ้นร้อนอย่างชอบใจ
บาโรครางอย่างพอใจและเสียงซ่าน "อา.....ดี.....อืม....."
มือใหญ่กดหัวของเอวิเดสอย่างสุขสม จนเมื่อถึงขีดสุดน้ำสีขาวขุ่นหวานข้นก็พุ่งเข้าปากของเอวิเดส ร่างเล็กกลืนลงจนหมดและไม่ลืมที่จะเลียที่ปลายส่วนชูชันให่ร่างสูงเสียวกระสันเล่นเป็นการหยอกเย้า บาโรยิ้มอย่างพอใจก่อนจะจับให้ร่างบางล้มตัวลงนอนและตนก็ขึ้นคร่อมแทน
บาโรจับขาเรียวแยกออกก่อนจะก้มลงมองช่องทางแคบอย่างพอใจและใช้ลิ้นร้อนเลียที่ช่องทางนั้น เอวิเดสครางเสียงหลง
"อ๊า.....อา.....บาโร....."
บาโรละจากการใช้ลิ้นมาเป็นนิ้วเสียแทน สองนิ้วแรกถูกส่งเข้าไปจนมิด
"อ๊า!!!"ร่างบางร้องเสียงหลง บิดเร่าอย่างเสียงกระสันและเจ็บปวด "อา.....เจ็บ....."
บาโรก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากบางอย่างอ่อนโยนเป็นการปลอบขวัญ ก่อนจะเพิ่มนิ้วเข้าไปเป็นสามนิ้ว
"อา!!! อืม.....เจ็บ......อ๊า....."
นิ้วทั้งสามเริ่มชักเข้าชักออกอย่างช้าๆสร้างเสียงครางและเรียกเลือดจากช่องทางแคบที่ไม่เคยได้อย่างดี แต่บาโรก็ยังคงเพิ่มความเร็วขึ้น และไม่นานร่างบางก็บิดกายเร่าเมื่อถูกจุดเสียงกระสันเข้า บาโรยิ้มกริ่มก่อนจะถอนนิ้วออกจบัขาเรียวเกาะไว้ที่เอวของตน ซึ่งร่างบางก็ทำตามอย่างยินยอม
บาโรก้มลงจุมพิตร่างบางก่อนเป็นการปลอบขวัญและเริ่มสอดใส่ของตนเข้าไปจนมิด ร่างบางกรีดร้อง
"อ๊า!!!! เจ็บ!"
"ชู่ว์~ ใจเย็นๆ"บาโรกระซิบข้างหูและมอบจุมพิตให้ที่ขมับของเอวิเดสอีกครั้ง ไม่วายหยอกล้อด้วยการขบที่ติ่งหูเบาๆ
บาโรรออยู่สักครู่เพื่อให้ร่างบางได้เตรียมใจก่อนจะเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ร่างบางผวากอดคอร่างสูงแน่น และครางอย่างเจ็บปวดและเสียวซ่าน
"อา......อืม.....บาโร.....อา......"
บาโรเริ่มขยับกายเร็วขึ้น เร็วขึ้น เร็วขึ้น! ร่างบางที่ในตอนแรกครางอย่างเจ็บปวดเริ่มชินและครางออกมาอย่างเสียวกระสันและสุขสม ร่างกายของทั้งสองสอดประสานกันอย่างร้อนแรง กอดกันนัวเนีย
บาโรรับฟังเสียงครางกระเส่านั้นอย่าพอใจ อดใจไม่ได้ที่จะต้องมอบจุมพิตร้องแรงให้สักครั้ง ร่างกายสอดประสานอย่างเป็นจังหวะ ลิ้นร้อนในโพรงปากของทั้งคู่ก็ยังคงพันเกี่ยวกันอย่างดุเดือดร้องเร่า
"อ๊าๆๆๆ!!...เร็วอีก....บาโร.....อาๆๆๆ"ร่างบางครางเสียงหลงอย่างสุขสม
ร่างสูงกระแทกกายเข้าไปตามที่รางบางขอ ขณะเดียวกันร่างบางก็ครางไปด้วยอย่างพอใจ ทั้งสองบรรเลงเพลงรักอย่างเร่าร้อนไปอย่างยาวนาน จนในที่สุด.....
ปรี๊ด!!!
"อ๊า!!!!"
บาโรและเอวิเดสครางออกมาพร้อมกันอย่างพอใจเมื่อน้ำแห่งกามอารมณ์พุ่งเข้าไปในร่างของเอวิเดส บาโรถอนกายของตนออก ก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างเอวิเดส ทั้งคู่หอบหายใจหนัก และเอวิเดสก็หัวเราะน้อยๆบาโรหันไปถาม
"หัวเราะอะไรของเจ้า?"
"หึหึ ก็มัน่าขันมั๊ยละ กษัตริย์บาโรและราชาปีศาจที่เกลียดกันอย่างอะไรดีๆ จู่ๆก็มาทำเรื่องลามกแบบนี้ ฮ่าฮ่า"
"หึหึ"บาโรหัวเราะบ้าง "ก็จริง หึหึหึ"
"อะไรกัน เจ้าก็หัวเราะเป็นกับคนอื่นเหมือนกันนิ"เอวิเดสมองร่างที่หัวเราะออกมา
"ข้าก็เป็นมนุษย์คนหนึ่งเหมือนกันนิ"บาโรเอ่ย
"หึหึหึ"เอวิเดสหัวเราะก่อนจะเขยิบตัวเข้าไปใกล้บาโรและกอดร่างสูงเอาไว้ หนุนแขนร่างสูงอย่างพอใจ หลับพริ้ม บาโรมองร่างบางอย่างตกใจเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มอย่างพอใจ สวมกอดร่างบางบ้างแต่ก็อดไม่ได้ที่จะถาม
"ทำไมต้องกอดข้าละ?"
"ก็คนอื่นเขาทำกันอย่างนี้นิ"เอวเดสตอบอย่างขบขัน ก่อนจะเอ่ย "ทีเจ้าละ"
"ก็คนอื่นเขาทำกันอย่างนี้"บาโรย้อนกลับ แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะอย่างขบขัน
"ท่านเจ้า!!! เสวยโอสถพ่ะย่ะค่ะ!!"
เสียงเจ้ากวางโกโดมโคมุสทำให้ทั้งสองต้องรีบผละออกจากกันทันที
"ตายละ!!"เอวิเดสอุทานเบาๆ "เจ้ารีบไปซ่อนตัวเร็วเข้า!!"
"ตรงไหนละ!!?"บาโรเองก็ลนลานไม่แพ้ร่างบาง
เอวิเดสฉวยเสื้อคลุมของตนขึ้นมาสวมอย่างลวกๆและรวดเร็ว ก่อนจะมองหาที่ซ่อนให้บาโร ยิ่งฝีเท้าของเจ้ากวางเข้ามาใกล้มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้ทั้งสองรีบจนทำอะไรแทบไม่ถูก บาโรได้แต่สวมกางเกงและเสื้ออย่างลวกๆและเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
"รีบๆหลบไปซะทีสิเจ้าหน้าบากบ้า!!"เอวิเดสว่า
"เออน่า!! ก็หาอยู่นี่ไง"บาโรสวนกลับห้วนๆ
"ฝ่าบาท!!"
"โว้ย!! ตรงนี้น่ะแหละ!!"เอวิเดสจับร่างสูงมุดเข้าไปใต้เตียง ก่อนจะรีบโยนเครื่องทรงต่างๆของบาโรตามเข้าไปด้วย เอวิเดสก้มหัวลงพูดกับคนใต้เตียงว่า "เงียบๆไว้"
"เออรู้หรอกน่า!!"บาโรสวนกลับ ก่อนจะรู้สึกอนาถตัวเองที่เป็นถึงกษัตริย์นักรบแห่งคาโนวาล ต้องมาหลบๆซ่อนๆอยู่ใต้เตียงเพราะแอบมีความสัมพันธ์ฉันท์ชู้สาว (ชู้หนุ่มแล้วแบบเนี่ย -_-) กับราชาแห่งแดนปีศาจ นึกแล้วอนาถตัวเองชะมัด!!
เอวิเดสรีบจัดแจงเตียงให้เรียบร้อยที่สุดและรีบซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ที่คลุมเตียงเอาไว้จนมิดเพื่อปกปิดร่องรอยทุกอย่างเท่าที่จะทำได้ หวังอย่างเดียวว่าเจ้ากวงมันจะไม่สังเกตุอะไร
แอ๊ด~.....
บาโรและเอวิเดสเกร็วตัวอย่างตกใจเมื่อเจ้ากวางโกโดมเข้ามาในห้อง บาโรรีบถอยร่นให้ตนเข้าไปอยู่ในซอกหลืบมุมมืดใต้เตียงให้มากที่สุดเท่าที่จะอำนวยได้ เอวิเดสรีบจัดแจงตนให้ดูเรียบร้อยเข้าไว้ก่อนจะนั่งพิงหัวเตียงอย่างผ่าเผยที่สุด
"โอ้ ท่านเจ้า กระหม่อมเอาโอสถมาถวายให้พ่ะย่ะค่ะ"โกโดมเอ่ย เดินเข้าใกล้เตียง บาโรรีบถอยร่นลึกเข้าไปอีก
"ขะ ขอบใจนะโกโดม"เอวิเดสเอ่ยยิ้มแหยๆ ก่อนจรับยามาถือไว้ ใช้มนต์ทำให้ยาเย็นลงและยกขึ้นดื่มอย่าวรวดเร็ว
"กระหม่อมดีใจที่ท่านเจ้าดูสบายดีขึ้นมากแล้ว แต่เหตุใดเกศาของท่านเจ้าถึงยุ่งเหยองเช่นนั้นได้เล่ากระหม่อม??"
เอวิเดสตกใจเล็กน้อยก่อนจะรีบกลบเกลื่อน "อ๋อ เรานอนดิ้นน่ะโกโดม" บาโรไดยินก็ยิ้มอย่างขบขันอยู่ใต้เตียง
"อ๋อ"โกโดมพยักหน้าอย่างเข้าใจก่อนจะเอ่ยต่อ "พรุ่งนี้เที่ยงคืนจะเริ่มพิธีแล้ว ท่านเจ้าทรงเตรียมพร้อมแล้วใช่มั๊ยพ่ะย่ะค่ะ"
"ใช่ ขอบใจเจ้ามากที่เป็นธุระให้เรา"
"กระหม่อมยินดี"โกโดมโค้งคำนับจนหัวแทบจะติดพื้น บังเอิยศายตาของเอวิเดสเหลือบไปเห็บดาบเล่มยาวของบาโรที่พิงตัวนิ่งอยู่ข้างหัวเตียง เอวเดสรีบหยิบมันขึ้นมา และรีบส่งไปใต้เตียงอย่างรวดเร็ว บาโรที่สังเกตุเหฌนเช่นกันก็เตรียมจะคว้ามือไปเอามาแต่ดันถูกด้ามดาบที่ถูกส่งมาจากเอวิเดสฟาดเข้าที่หน้าเสียได้จุงเผลอร้องออกมา
"โอ๊ย!"
"อ๊ะ!!"โกโดมเด้งตัวยืนขึ้นอย่างตกใจ เอวิเดสเบิกตาโตก่อนจะรีบร้อง
"โอ๊ยๆ โกโดมตอนนี้ข้าปวดหัวมาเลย โอ๊ย!"
"อ๊ะ! ท่านเจ้ากระหม่อมจะไปตามหมอหลวงมาให้นะพ่ะย่ะค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก โอ๊ย แค่ให้เรานอนพักก็พอเดี๋ยวเราก็หาย"
"ไม่ได้หรอกพ่ะย่ะค่ะ"โกโดมเอ่ยอย่างลังเล "เกิดเป็นโรคขึ้นมาจะทำอย่างไร"
"ก็บอกว่าไม่ต้องไง!!"เอวิเดสเผลอเสียดั โกโดมสะดุ้งเล็กน้อยมองท่าเจ้าของตนอย่างงงงวย เอวิเดสรีบแก้ตัว "เอ่อ ไม่ต้องหรอก แค่นอนพักผ่อนก็หายแล้วจริงๆ ไม่ต้องตามหมอหรอกเจ้าไปได้แล้ว"
"ก็ได้พ่ะย่ะค่ะ"โกโดมโค้งตัวก่อนจะรีบเดินออกไปจากห้องเพราะกลัวอารมณ์แปรปรวนของเอวิเดส เมื่อเสียงประตูปิดลงและเสียงฝีเท้าของโกโดมเงียบหายไปแล้ว เอวิเดสก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก บาโรคาลนออกมาจากใต้เตียงอย่างอนาถใจและเจ็บจมูก
"เกือบไปแล้ว"เอวิเดสเอ่ย ก่อนจะก้มลงมองบาโร "เจ้าจะร้องออกมาทำไม!!"
"ก็เจ้าเล่นส่งดาบมาฟาดหน้าข้าน่ะสิ!!"บาโรตอบกลับก่อนจะลุกขึ้นยืนปัดแข้งปัดขาอย่างลวกๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงนอนตักเอวิเดส "เจ้าน่ะแหละที่ผิดก่อเรื่องขึ้นมาแท้ๆ"
"โทษข้าได้อย่างไรละ!!"เอวิเดสว่า
"ถ้าเจ้าไม่ยั่วข้าคงไม่เกิดเรื่องวุ่วายแบบนี้หรอก"บาโรเอ่ย
"อ๋อเหรอ งั้นถ้าเจ้ารู้จักอดทนพอมันก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ"
"ข้าเบื่อเถียงกับเจ้าแล้ว"บาโรเอ่ย ก่อนจะหลับตาลงนอนเงียบๆ เอวิเดสให้คบนตักเงียบก็เงียบบ้าง และทั้งสองก็ตกอยู่ในความเงียบอยู่นาน
จนเอวิเดสเอ่ยขึ้นในที่สุด
"นี่"
"หืม?"บาโรตอบรับขณะที่ยังคงหลับตาอยู่
"เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้เป็นแค่เรื่องไม่จริงจังใช่มั๊ย?"
"ก็เจ้าบอกเอง"
"อืม ก็ใช่สิเนอะ"
บาโรลืมตาขึ้นก่อนจะหันมามองร่างบางที่มองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเอ่ยเบาๆ
"แล้วถ้าข้าจะบอกเจ้าว่าข้อจริงจังละ"
"หืม? เมื่อกี้เจ้าพูดว่าอะไรนะ??"เอวิเดสหันมาถามบาโรอย่างสงสัยเพราะตนได้ยินไม่ชัด
"เปล่านิ ไม่ได้พูดอะไรเลย"บาโรเอ่ย
"โกหก ข้าได้ยินนิ"เอวิเดสเอ่ย
บาโรมองร่างบางก่อนจะลุกขึ้นนั่งดึงร่างบางเข้ามาใกล้ ก่อนจะมอบจุมพิตหวานและอ่อนโยนให้ร่างบาง เอวิเดสตอบรับอย่างยินยอมเมื่อทั้งคู่ผละจากกัน บาโรก็ลุกขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อยเอวิเดสเห็นดังนั้นก็ลุกขึ้นบ้างก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำเมื่อบาโรแต่วตัวเสร็จก็เดินไปที่ประตูห้องอาบน้ำและตะโกนบอกคนข้างใน
"ข้าไปละนะ"
"อืม ไปเถอะเจ้าหน้าบาก แบร่!"
บาโรกรอกตาก่อนจะเตียมตัวท่องมนต์ดำให้หายตัวไปที่ห้องของตน แต่แล้วก็มานึกได้ "แล้วทำไมเมื่อกี้เราไม่หายตัวไปเลยว่ะ" บาโรกรอกตาให้ตัวเองอีกครั้งก่อนจะหายตัวไป
ในห้องน้ำเอวิเดสนอนพิงอ่างอาบน้ำ น้ำตาใสไหลอาบแก้มอย่างเงียบๆ......
หลายวันต่อมา.....
หลังจากวันนั้นมา เอวิเดสก็เข้าพิธีกรรมอะไรสักอย่างแต่บาโรไม่ได้รับอนุญาติให้เข้าร่วมได้ (ที่จริงคนเขียนขี้เกียจเขียนอ่ะดิ -_- / บาโร , แหม!! อย่าพูดความจริงเฮีย!! / PERTH) และบาโรก็ไม่เห็นเอวิเดสอีกเลยหลายวันมานี้ พอถามโกโดมเจ้ากวางตอบแค่ว่าเอวิเดสพักผ่อนอยู่ เพราะเหนื่อยจากการทำพิธีมากๆต้องใช้เลือดในการทำพิธีเยอะ พอบาโรขอเข้าพบ เจ้ากวางก็เชิดหน้าและเอ่ยตอบอย่างภูมิใจในตัวมันเองว่า
"หึ! คนที่สามารถเข้าพบท่านจ้าวได้ในตอนนี้มีแค่ข้าและหมอหลวงเท่านั้น คนอื่นๆไม่มีสิทธิ์เด็ดขาด! อย่างว่าละข้าน่ะคนสนิทของท่านจ้าว ไม่แปลกที่ท่านจ้าวจะไว้ใจ แหม ภูมิในจริงๆ"
บาโรได้ยินดังนั้นก็ได้แต่แอบหัวเราะเจ้ากวางอยู่ในใจ เพราะมันไม่รู้อะไรเลยเรื่องของเขากับเอวิเดสในตอนนั้น
"เหรอ งั้นต้องขอโทษที่รบกวน"บาโรเอ่ยเรียบหน้าตายก่อนจะเดินจากมา และเมื่อเดินจากมาไกลพอก็หัวเราะอย่างขบขัน ก่อนจะครุ่นคิดอย่างหนักเรื่องเอวิเดส
คราวที่แล้วนั้นรู้สึกเจ็บใจอยู่ลึกๆหรอกนะ
ไม่จริงจังงั้นเรอะ ให้ตาย!! เจ้าพูดออกมาได้ยังไงนะ
เอวิเดส..........หากข้าจริงจังะละ
หากความรู้สึกข้างในนี้คือ....รัก....เจ้าจะว่าอย่างไรหนอ
"เฮ้อ~"บาโรถอนหายใจอย่างหนักใจ
ร่างของราชาปีศาจนอนนิ่งอยู่บนเตียงสีขาวที่รอบล้อมด้วยผ้าผืนบางสีแดงดั่งเดิม เอวิเดสมองออกไปนอกหน้าต่างที่ท้องฟ้าข้างนอกนั้นเป็นสีครามสดใส อยากจะลุกออกไปเที่ยวเล่น แต่ร่างกายตอนนี้ไม่มีแรงมากเท่าใดนัก แม้แต่เดินยังแทบจะไม่ไหวเลย
"เฮ้อ~ น่าเบื่อชะมัด"เอวิเดสบ่นอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะพลิกตัวเป็นนอนคว่ำหน้าลงแต่ยังคงมองไปนอกหน้าต่างอยู่เช่นเดิม ท้องฟ้าสีครามนั้นทำให้นึกถึงดวงตาสีฟ้าดุดันของใครบางคนจนหัวใจเรียกร้องอย่างไม่อาจควบคุม
ไม่จริงจัง...ปากบอกตัวเองเช่นนั้น แต่หัวใจเจ็บปวดเหลือเกิน
ตั้งแต่วันนั้นมา ในหัวยังคงมีภาพของคนๆนั้นอยู่ตลอดเลย
ไม่จริงจัง....
เอวิเดสถอนหายใจหนักก่อนจะหลับตาลงเตรียมจะพักผ่อนเสียหน่อย หากไม่มีสัมผัสคุ้นเคยร้อนรุ่มเสียก่อน
"เจ้านี่ลามกชะมัด"เอวิเดสเอ่ยเหลียวมามองบาโรอย่างขบขัน ก่อนจะมองมือใหญ่ของร่างสูงที่จับอยู่ที่สะโพก
"ยังไม่หลับนิ"บาโรเอ่ยแต่มือไม่ละไปไหนก่อนจะล้มตัวลงนอนข้างๆเอวิเดส
"ก็เห็นอยู่นิ"เอวิเดสสวนเบาๆก ก่อนจะกลับไปล้มตัวลงนอนอีกครั้ง "ไง ติดใจครั้งก่อนเหรอไงบาโร หึหึ"
"หึหึหึ จะว่าอย่างนั้นก็ได้"บาโรตอบ
"ไอ้หน้าบากลามก"เอวิเดสว่า ก่อนจะเอ่ย "วันนี้ข้าไม่มีอารมณ์หรอกนะ หมดแรงแล้ว ที่เจ้าทำกับข้าไว้ครั้งที่แล้วยังไม่หายเลย"
"แหม น่าเสียดาย"บาโรว่าก่อนจะก้มลงสูดดมความหอมจากเส้นผมสีดำนุ่มสยายเต็มแผ่นหลังของเอวิเดส "งั้นข้าขออยู่กับเจ้าสักพักก็แล้วกัน"
เอวิเดสลืมตาก่อนจะพลิกตัวไปหาร่างสูง จ้องมองบาโรอย่างจริงจัง "ข้าว่าเจ้าคงจะโดนเสน่ห์ปีศาจเต็มๆเลยละ ถึงได้บ้าขนาดนี้"
บาโรเพียงยิ้มก่อนจะเอ่ย "เสน่ห์อะไรนั่นของเจ้าน่ะทำอะไรข้าไม่ได้หรอก เพราะตั้งแต่ข้ามาที่นี่" บาโรชูวมือที่ใส่แหวนวงหนึ่งสีเงินเรียบๆให้ดู "ฉันใส่แหวนกันมนต์เสน่ห์ปีศาจเอาไว้ก่อนแล้ว เห็นเขาว่าปีศาจสาวที่นี่ชอบหลอกล่อเหยื่อผู้ชายไปดูดเลือดบ่อยๆ"
"นั่นไม่ใช่ปีศาจของเดมอส"เอวิเดสว่าอย่างไม่ค่อยพอใจนัก "นั่นไม่ใช่ประชากรของข้า นั่นมันพวกนอกรีต ข้าเพิ่งจัดการพวกนางไปเดือนก่อน ให้พวกคนแคระดำไปแล้วด้วย ป่านนี้คงเหลือแต่กระดูก"
"งั้นเหรอ ฮ่าฮ่า ขนาดเจ้าไม่มีแรงยังพูดได้ยาวขนาดนี้เลย"บาโรยิ้มให้เอวิเดส
"เจ้ายิ้มแล้วก็ดูดีหรอกนะ แต่ตอนี้ข้าเหนื่อยไม่มีอารมณ์จะมาพูดด้วยแล้ว"เอวิเดสเบ้ปากก่อนจะพลิกตัวกลับไปนอนท่าเดิมและหลับตาลงแม้หัวใจของตนจะเต้นแรงแค่ไหนก็ตาม
"เดี๋ยวสิ"บาโรเอ่ยอย่างไม่พอใจน้อยๆดึงเอวิเดสให้เข้ามาใกล้ "เมื่อกี้ยังพูดกับข้าอยู่เลย ไหงมาทิ้งกันเฉยๆละ"
"อะไรของเจ้าเนี่ย จะหลับจะนอนแล้ว"เอวิเดสเบ้ปาก
"งั้นก็อย่าหันหลังให้ข้าสิ"บาโรเอ่ยเอวิเดสมองบาโรอย่างแปลกใจก่อนจะเอ่ยอย่างขบขัน
"นี่ถ้าข้าตาไม่ฝาด หูไม่หนวกละก็ เจ้า.....กำลังจะอ้อนหรือเปล่านี่"
บาโรมองเอวิเดสก่อนจะโวย "ไม่ใช่ซะหน่อย!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"เอวิเดสหัวเราะร่าอย่างขบขัน บาโรมองเอวิเดสอย่างไม่พอใจ
"เงียบเถอะน่า!!"บาโรเอ่ย เอวิเดสมองใบหน้าแกร่งที่ขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะหันไปหัวเราะคิกคักต่อ บาโรเห็นดังนั้นก็อายก่อนจะลุกขึ้นนั่ง
"เดี๋ยวสิ อุ๊บ! ฮ่าฮ่า โทษที"เอวิเดสดึงมือบาโรเอาไว้ พยายามกลั้นหัวเราะ
"เออๆหัวเราะให้พอ"บาโรกัดฟัน
"ฮ่าฮ่าฮ่า ขอโทษที คิกๆ"เอวิเดสลุกขึ้นนั่งก่อนจะสวมกอดคอบาโรจากด้านหลัง เกยคางไว้บนหัวไหล่ร่างสูง "คิกๆ โทษที แค่แปลกใจน่ะ ไม่นึกว่าจะอ้อนคนอื่นเป็นด้วย คิกๆ แถมยังขี้งอนอีก"
บาโรหันมามองร่างเล็กอย่างดุๆ แต่เอวิเดสไม่สนใจก่อนจะหัวเราะต่อ
"เงียบน่า! ถ้าไม่เงียบละก็"บาโรดึงเอวิเดสเข้ามาใกล้ตัวก่อนจะประกบริมฝีปากเข้ากับร่างบางอย่างหนักหน่วง เอวิเดสตกใจไม่น้อยที่จู่ๆก็ถูกรุกโดยไม่ทันตั้งตัวแบบนี้
"อย่า...อืม...เดี๋ยว...อา....."
ลิ้นร้อนรุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของร่างเล็กอย่างรวดเร็ว ควานหาความหวานล้ำที่โหยหาตั้งแต่ครั้งก่อนที่ได้ลิ้มลอง เอวิเดสพยายามดันบาโรออกห่างจากตน แต่บาโรไม่ยอม จับใบหน้าของเอวิเดสเอาไว้แน่นไม่ยอมให้หนีไปไหน มือใหญ่เลื่อนลงไปที่ต้นขา
"อืม!!"เอวิเดสร้องประท้วง บาโรจำต้องยอมปล่อยให้เอวิเดสเป็นอิสระอย่างน่าเสียดาย
"อะไร!?"บาโรเอ่ยอย่างขัดใจ
เอวิเดสมองร่างสูงอย่างไม่พอใจก่อนจะตอบ "อะไรน่ะเหรอ!! เจ้าบ้าไปแล้ว พอกันที!! เจ้ามาหาข้าก็แค่เพราะเรื่อง SEX นี่เท่านั้น บ้าที่สุด ออกไปซะ!!"เอวิเดสผลักร่างสูงให้ออกห่างจากตนอย่างโมโหและเจ็บใจ
"เดี๋ยวๆ นี่เจ้าเป็นอะไรของเจ้าเนี่ย"บาโรเอ่ยอย่างงงงวย
"ออกไปซะ!! อย่ามายุ่งกับข้า!!"เอวิเดสว่าก่อนจะผลักร่างสูงให้ตกเตียง
"เดี๋ยวสิ เจ้าจะโมโหเรื่องอะไรไม่ทราบเนี่ย??"
เอวิเดสมองร่างอย่างอย่างโกรธเคือง เจ็บใจ น้ำตาพาลจะไหลอยู่รอมร่อ ยิ่งรับรู้ว่าร่างสูงต้องการตนเพราะอะไรก็ยิ่งโมโห
"เจ้ามันบ้า ลามก ไอ้ปัญญาอ่อน!!"
"เฮ้!! เจ้าเป็นคนเสนอให้ข้าแต่แรกนะ เจ้าเป็นคนเริ่มเรื่องนี้ก่อน"บาโรแย้ง
"อ๋อ!! แล้วเพราะอย่างนั้นเจ้าเลยมาหาข้าเพียงเพราะแค่เรื่องแบบนั้นสินะ ข้าไม่ใช่พวกขายตัวนะ ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย!!"เอวิเดสขว้างหมอนใส่บาโรไม่ยั้ง บาโรหลบให้จ้าละหวั่น เมื่อหมอนไม่มีแล้วก็พยายามลุกขึ้นปาข้าวของที่สามารถจะคว้าได้ขว้างใส่บาโรอีกครั้ง
"หยุด!! เดี๋ยวสิเอวิเดส!! หยุด!! เจ้าเข้าใจผิดแล้ว!!"
"เข้าใจผิดเหรอ!! ก็เห็นๆอยู่นิ ไอ้บ้า ไอ้หน้าบากปัญญานิ่ม!!"
"โว้ๆ!! เฮ้! นั่นมันแจกันเชียวนะ จะฆ่ากันเหรอไง!!"
"ออกไปซะ!!"
"ไม่!! ฟังข้าก่อนสิ เอวิเดส!"
"ฮึ้ย!!"
แล้วเก้าอี้ตัวสุดท้ายก็ลอยคว้างมาทางบาโร โชคดีที่บาโรหลบได้ เอวิเดสกัดฟันกรอด ก่อนจะกระแทกตัวนั่งลงบนเตียง และเอาหน้าซบกับฝ่ามือ
"บ้าที่สุด!! เจ้ามัน....ปัญญาอ่อน ไอ้หน้าบากปัญญานิ่ม!!....."
บาโรลังเล แต่ก็เดินเข้ามาหาเอวิเดสวางมือใหญ่ลงบนบ่าของเอวิเดสอย่างห่วงใย เอวิเดสตัวสั่นน้อยๆ
"เอวิเดส"บาโรนั่งลงข้างเอวิเดส ร่างเล็กหันมามองบาโรด้งยน้ำตานองหน้า บาโรมองเอวิเดสอย่างแปลกใจ "เจ้าร้องไห้!??"
"หึ!"เอวิเดสปัดมือบาโรออกจากตัวก่อนจะว่า "เจ้าไม่รู้อะไรเลย เจ้านะมัน...มัน...ช่างมันเถอะ!!"
"เจ้าเป็นอะไรไป??"บาโรถามอย่างสับสนในท่าทีของเอวิเดส
"เป็นอะไรเหรอ! เปล่าเลย ข้าไม่เป็นอะไร ไม่เป็นไรในตอนแรก จนกระทั่งข้ารักเจ้า!! อุ๊บ!!"
"หา??"
เอวิเดสปิดปากแน่นมองซ้ายมองขวาอย่างตกใจ ก่อนจะรีบแก้ตัว "มะ ไม่! ลืมมันซะ ออกไปได้แล้ว!!"
"เดี๋ยวสิ"บาโรเอ่ย ก่อนจะยิ้มพราย "เจ้ารักข้า"
"เงียบนะ!!"เอวิเดสแหวใส่อย่างอายๆ
"จริงเหรอนี่!!"บาโรเอ่ย ก่อนจะหัวเราะ
"ไม่ตลกเลยนะ ออกไปซะ พอกันที เจ้ามันปัญญาอ่อน อะไรอีกละ ตอนแรกก็เห็นว่าข้าเป็นพวกขายตัวแล้วตอนนี้อีก หัวเราะเยาะความรู้สึกข้า พอกันที!!"เอวิเดสลุกขึ้นยืน ก่อนจะพยายามเดินหนี แต่บาโรฉวยข้อมือเอาไว้ทันและดึงให้เอวิเดสมานั่งบนตักของตน เอวิเดสดิ้นรนขัดขืน
"เอาน่า ข้าขอโทษนะ"บาโรเอ่ยยิ้มอ่อนโยน ก่อนจะเอ่ย "ข้าขอโทษ อย่าร้องไห้เลย"มือใหญ่เช็ดน้ำตาให้ร่างเล็กในอ้อมแขนอย่างรักใคร่
"อย่ามาทำดีกับข้า"
"จะไม่ให้ข้าทำดีกับเจ้าได้ยังไงละ ก็ในเมื่อข้าเองก็รักเจ้าเช่นกัน"
เอวิเดสหยุดดิ้นรนมองร่างสูงอย่างแปลกใจ "เจ้าว่าอะไรนะ!?"
"ข้ารักเจ้า"บาโรก้มกระซิบข้างหู
เอวิเดสหน้าแดงทันที บาโรยิ้มน้อยๆก่อนจะก้มลงจุมพิตหน้าผากมนอย่างรักใคร่
"ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?"เอวิเดสถามร่างสูง
"ข้าไม่รู้หรอก แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ใจของข้ามีเพียงเจ้า"
เอวิเดสหน้าแดงรีบก้มหน้าหนีทันที บาโรเชยคางมนขึ้นเตรียมมอบจุมพิตให้ แต่เอวิเดสหยุดเอาไว้เสียก่อน
"อย่านะ! โกโดมกำลังมาแล้ว เจ้ารีบไปก่อน"
"ให้ตายเถอะ"บาโรกรอกตา รู้สึกอยากจะจับเจ้าโกโดมเขวี้ยงไปให้ไกลๆเสียจริงๆ "งั้นก่อนข้าจะไป ช่วยบอกข้าได้มั๊ยว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรกับข้า"
"หา เอ่อ....."
"ไม่เอาน่าเอวิเดส เราโตๆกันแล้ว บอกมาตรงๆเลย"บาโรลูบแก้มเอวิเดสเล่น
"เอ่อ....ก็ได้! ข้า.....ข้าก็รักเจ้า"
บาโรยิ้ม ก่อนจะมอบจุมพิตที่หน้าผากให้อีกครั้ง ก่อนจะหายตัวไป
"จะกลับแล้วเหรอ??"เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากข้างหลังขณะที่บาโรกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมสวนดอกไม้ที่เอวิเดสปลูกให้อลิเซีย ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ที่ร่มรื่นย์ ข้างกายเป็นถาดน้ำชาพร้อมคุกกี้รสสมุนไพร
"อืม พรุ่งนี้ข้าต้องกลับเอเดนแล้ว"บาโรเอ่ย เขยิบที่ให้เอวิเดสนั่ง
"เหรอ ข้ายังพาเจ้าเที่ยวเดมอสไม่หมดเลยนะเนี่ย"เอวิเดสว่า ก่อนจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นมาจิบ
"ทำไมเหรอ? คิดถึงข้าใช่มั๊ยละ"บาโรยิ้มกริ่ม
"ไม่ใช่สักหน่อย เจ้าหน้าบากบ้า แบร่!!"เอวิเดสแลบลิ้นใส่ก่อนจะซดน้ำชาจนหมดถ้วย
บาโรหัวเราะน้อยๆก่อนจะล้มตัวลงนอนตักเอวิเดส ร่างเล็กไม่กล่าวโวยวายอย่างใด ทั้งสองนั่งพูดคุยเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ แล้วก็เงียบกันไปสักพัก แล้วเอวิเดสก็พูดขึ้น
"เจ้ายังรักอลิเซียอยู่มั๊ย?"
บาโรเหลือบมองคนถามที่เหม่อมองไปยังทุ่งดอกไม้กว้าง
"ใช่ ข้ายังรักนางอยู่"บาโรตอบเรียบๆ แอบสงัเกตุมองร่างเล็ก เขาเห็นเอวิเดสยิ้มน้อยๆ
"ดีจังนะ"เอวิเดสเอ่ยเบาๆ "เธอโชคดีมากเลยนะอลิเซีย"
"แต่ว่า"บาโรลุกขึ้นนั่งจ้องเข้าไปในดวงตาสีราตรีของเอวิเดส "ตอนนี้ใจข้ามีแต่เจ้าเท่านั้น เข้าใจข้าหรือไม่เอวิเดส ใช่ ข้ายังรักอลิเซีย แต่รักที่ข้าให้อลิเซียนี้คืออดีต มันเป็นอดีตที่ข้าไม่เคยลืมแต่ก็ปล่อยให้มันผ่านเลยไป ส่วนเจ้าคือปัจจุบันเอวิเดส ความรักที่ข้ามีให้เจ้าคือปัจจุบัน และจะตลอดไปจนถึงอนาคต ข้าจะไม่ยอมปล่อยให้มันเป็นเพียงอดีตเหมือนครั้งอลิเซียเด็ดขาด"
"กษัตริย์ตรัสแล้วไม่คืนคำนะบาโร"เอวิเดสเอ่ย
"ใช่ ข้าไม่เคยคืนคำ"
"แต่ข้าเป็นปีศาจ และเจ้าเป็นมนุษย์ เจ้าอยู่ได้ไม่ถึงร้อยปีด้วยซ้ำ แต่ข้าเล่า.....มีอายุยืนยาวมาหลายพันปีแล้ว"
"งั้นข้าก็จะเป็นปีศาจกับเจ้า!!"บาโรเอ่ยลั่น เอวิเดสมองบาโรอย่างตกใจ "หากมันยากนักละก็ ข้าก็จะทำให้มันง่าย โดยการเป็นปีศาจอยู่กับเจ้า อยู่กับเจ้านานๆ เป็นร้อยปีพันปี ข้าจะทำทุกวิถีทาง ยอมแลกวิญญาณกับซาตานก็ได้ ข้าจะ..."
"พอแล้ว"เอวิเดสแตะนิ้วที่ริมฝีปากของบาโร ยิ้มให้ร่างสูงอย่างซาบซึ้ง "เจ้ากำลังลั่นวาจาที่ยากจะเป็นไปได้นะ"
"แต่ข้าก็จะทำ"บาโรเอ่ยอย่างหนักแน่น เอวิเดสยิ้มก่อนจะพิงตัวซบบ่าร่างสูง บาโรกำมือร่างเล็กแน่น ทั้งสองนั่งอยู่ตรงนั้นเป็นเวลานาน........
"โกโดม!!"บาโรเดินฉับๆมาที่ห้องสมุด ตะโกนเรียกเจ้ากวางเสียงดัง จนเจ้ากวางที่กำลังปีนบันไดขึ้นไปหยิบหนังสือเวทย์ล่วงลงมา
"โอ๊ย!! อะไรกันเนี่ย!!"
"ข้ามีเรื่องให้ช่วย"บาโรเอ่ยอย่างร้อนรน
วันต่อมา.........
เอวิเดสมองจากหน้าต่างห้องโถงมาที่ลานหลังพระราชวัง เห็นบาโรขึ้นขี่หลังมังกรดำ และมองมาทางหน้าต่างที่ตนยืนอยู่ เอวิเดสโบกมือให้ยิ้มร่า บาโรยิ้มให้แล้วมังกรดำก็พุ่งทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าสีครามก่อนจะกลายเป็นจุดเล็กๆสีดำและก็ค่อยๆหายไป
เอวิเดสถอนหายใจหนัก ก่อนจะเอ่ยเบาๆ "แล้วพบกันใหม่นะ"
"ฝ่าบาท"โกโดมเดินเข้ามาหาเอวิเดส ก่อนจะเอ่ย "วันนี้มีกำหนดการงานประชุมนะพ่ะย่ะค่ะ แล้วก็ต้องเสด็จเยี่ยมราษฎรทางเหนือ แล้วก็ทางราชินีจันทราก็เชิญไปร่วมดื่มน้ำชาอีกด้วย"
"โอเคโกโดม ขอบใจที่บอก"เอวิเดสว่าพลางเปิดหน้าต่างรับลมเย็นที่พัดผ่านตนเข้ามาในห้องโถงใหญ่ ผมสีดำสยายไปตามแรงลม
"จะให้กระหม่อมจัดขบวนแบบไหนพ่ย่ะค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก"เอวิเดสยิ้มร่า ถักเปียให้ตัวเอง โกโดมเริ่มรู้สึกใจไม่ดี เอวิเดสหันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้โกโดม "เราไปนะ" แล้วราชาแห่งแดนปีศาจก็กระโดดลงจากหน้าต่างไปที่กิ่งต้นไม้ข้างนอก ก่อนจะกระโดดลงไปยืนบนพื้น เงยหน้าบ๊ายบายโกโดม รีบถอดชุดที่ออกกลายเป็นชุดที่แอบสวมไว้ข้างในดูทะมัดทะแมงและรีบวิ่งหนีจากไปทันที
"บ๊ายบลายโกโดม เย็นๆกลับ!!"
"ท่านจ้าว!! ท่านจ๊าวววววว!! ทหาร ทหาร!! ตามท่านจ้าวกลับมาเร็ว ฝ่าบาทกลับมาก๊อนนนนนนนนน!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"เอวิเดสหัวเราะร่า
แล้วเจอกันใหม่บาโร..........
อาจจะในสงครามศักดิ์สิทธิ์ หรือที่โรเรียนพระราชา
หรืออาจะเป็นงานแต่งงานลูกสาวข้ากับลูกชายเจ้าก็ได้
แต่ที่แน่ๆ ข้ารอเจ้าอยู่นะ.....รอที่เจ้าจะทำตามวาจาที่ลั่นไว้
ข้าจะรอจนกว่าจะถึงวันนั้น..........
ตกกลางคืน.....
หลังจากที่ถูกโกโดมสวดเข้าให้ยกใหญ่ เอวิเดสก็เดินกลับเข้ามาในห้องนอนของตนอย่างอ่อนล้าและขบขัน พอใจที่ได้ออกไปเที่ยวเล่นแบบแต่ก่อน เขาแกะเปียออกก่อนจะเดินเข้าไปในห้องอาบน้ำ ชำระเหงื่อไคลและออกมาในเสื้อผ้าสำหรับนอนที่บางเล็กน้อยเพื่อจะได้ไม่ร้อน
เอวิเดสเดินไปปิดประตูระเบียงและหน้าต่าง รูดผ้าม่านปิดตามปกติก่อนจะล้มตัวลงนอนและค่อยๆหลับเพราะความเหนื่อยล้า
..........
ร่างสูงโผล่ออกมาจากเงามืด ก้าวเท้าอย่างเงียบกริบมาที่ร่างบนเตียงนอน มือใหญ่แหวกผ้าม่านสีแดงออก ดวงตาสีฟ้าจ้องมองร่างบางและยิ้มกริ่ม ก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างร่างบางก่อนจะเอื้อมมือออก แต่.....
ควับ!! ชิ้ง!!!
คมดาบสะท้อนแสงจันทร์อยู่ท่ามกลางความมืด ดาบของเอวิเดสจ่ออยู่ที่คอของบุคคลปริศนา ดวงตาสีดำจ้องผู้บุกรุกในเงามืออย่างดุดันเอ่ยถามเสียงเข้ม
"เจ้าเป็นใคร แสดงตัวมา!!"
"เย็นไว้เอวิเดส"
เสียงที่คุ้นหูทำให้เอวิเดสเบิกตาโตก่อนจะร้องอย่างแปลกใจ
"บาโร!!"
"ชู่ว์~!"บาโรยกนิ้วแตะปากตัวเอง เอวิเดสรีบเก็บดาบก่อนจะเอ่ยถามบาโรอย่างแปลกใจและสงสัย
"เจ้ามาที่นี่ได้ยังไง!?"
"ก็"บาโรชูแหวนสีเงินวงเดิมให้ดู "ข้าให้โกโดมร่ายมนต์ถาวรไว้ให้ หากคิดจะไปที่ไหนเพียงแค่คิดก็จะได้ไปยังที่นั่น แล้วข้าก็เลยมาที่นี่!"บาโรยิ้มเจ้าเล่ห์
"เจ้ามาที่นี่ทำไม"เอวิเดสถามเข้าประเด็น
"ก็"บาโรยักไหล่ก่อนจะดึงร่างเล็กเข้ามากอดเอาไว้แน่น "คิดถึงเจ้าไง พอวันพรุ่งนี้ข้าก็ต้องทำงานตัวเป็นเกลียวอีกแล้ว คงเหนื่อยมากเหมือนแต่ก่อนอีกแล้ว"
"แต่เจ้าเพิ่งกลับไปเมื่อเช้าเองนะ"
"งั้นยอมรับก็ได้"บาโรเอ่ย "ข้าแค่อยากเจอเจ้าก็เท่านั้น อีกอย่าง ขอกำลังใจสักหน่อยสิ ไม่ได้ทำมาหลายวันแล้วนิ"
"ลามกเอ๊ย"เอวิเดสว่ายิ้มพรายก่อนจะโอบคอบาโร "งั้นจะรออยู่ทำไมละ"
เช้าวันต่อมา.....
"อืม....."เอวิเดสลุกขึ้นนั่งก่อนจะบิดขี้เกียจและขยี้ตาอย่างงัวเงีย ก่อนจะหันไปมองร่างสูงที่ยังคงหลับอยู่ข้างตน "บาโร"
"อืม....."บาโรครางในลำคอเบาๆก่อนจะหลับต่อ
เอวิเดสเขย่าตัวบาโร "บาโร เช้าแล้วกลับไปได้แล้ว เดี๋ยวที่วังจะวุ่นวาย"
"อืม....."บาโรลุกขึ้นนั่งยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะหันมาหาเอวิเดสที่นั่งปิดปากหาววอด "อรุณสวัสดิ์"
"อรุณสวัสดิ์"เอวิเดสยิ้มให้ "แต่งตัวซะแล้วกลับไปได้แล้ว"
"โถ่ เช้าปุ๊บก็ไล่ข้าปั๊บลยนะ"บาโรโอบไหล่ร่างบางก่อนจะมอบจุมพิตหวานให้อย่างอ่อนโยน
"ข้าไม่ได้ไล่ แต่ถ้าเจ้าไม่รีบกลับไปเดี๋ยวทางนู้นจะวุ่นวายนะ"
"ยังไงก็วุ่นวายไม่เท่าวังเจ้าหรอก"บาโรหัวเราะขบขัน
"หืม!! พูดดีไปเถอะ ไอ้หน้าบากแบร่!!"เอวิเดสว่าแล้วก็เชิดหน้านีทันที
"อ้าว งอนซะงั้น นี่ข้าง้อใครไม่เป็นหรอกนะ"
"เรื่องของเจ้าสิ แบร่!!"
"เดี๋ยวเถอะ"บาโรเอ่ย ก่อนจะดึงให้ร่างบางล้มตัวลงนอนกับตนและตนก็ขึ้นคร่อมแทน
"เดี๋ยวสิ นี่เช้าแล้วนะ"เอวิเดสประท้วง
"อีกสักรอบน่า"บาโรเอ่ยอย่างไม่สนใจ
"ท่านจ้าว!! ฝ่าบาททรงตื่นรึยังพ่ะย่ะค่ะ!!"
"โกโดม!!"เอวิเดสร้อง ก่อนจะรีบสวมเสื้อผ้า ส่วนบาโรก็รีบใส่เสื้อผ้าของตนอย่างรวดเร้ว "ซ่อนตัวสิ!!"เอวิเดสเอ่ยเร่ง บาโรมองซ้ายมองขวาอย่างลังเลและร้อนใจจนลืมอะไรไปบางอย่าง.....
เมื่อเสียงประตูเปิดดังขึ้นบาโรก็จำใจรีบมุดกลับเข้าไปใต้เตียงอย่างอนาถตัวเอง มองดูเจ้ากวางอย่างเคืองๆที่มาขัดจังหวะซะได้
"ฝ่าบาท ทรงเป็นอะไรหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ ดูเหนื่อยล้าเหลือเกิน"โกโดมเอ่ยอย่างแปลกใจ
"เอ่อ.....เมื่อคืนเรานอนไม่ค่อยหลับน่ะโกโดม"
"แล้วนั่นรอยอะไรที่คอพ่ะย่ะค่ะ"
"อ๊ะ!"เอวิเดสรีบเอามือปิดคอก่อนจะตอบ "เอ่อ.....ยุงกัดน่ะโกโดม ยุงกัดนิดหน่อย แหะๆ"
"อ๋อ คือกระหม่อมจะมาทูลเรื่องด่วนน่ะพ่ะย่ะค่ะ ทางเจ้าหญิงเฟรินแจ้งมาว่าท่านบาโรหายไป"
"ระ เหรอ!!"เอวิเดสแสร้งตกใจ ทั้งๆที่ไอ้ตัวปัญหานอนขำอยู่ใต้เตียง
"พ่ะย่ะค่ะ องค์หญิงบอกให้ช่วยหา จะให้กระหม่อมทำยังไงพ่ะย่ะค่ะ"
"ไม่ต้องหรอก"เอวิเดสตอบ โกโดมมองอย่างแปลกใจ "เจ้าไปทำหน้าที่ของเจ้าเถิด ข้าว่าเดี๋ยวเจ้าตัวปัญหานั่นก็กลับบ้านเองน่ะแหละ ไปได้แล้ว"
"พ่ะย่ะค่ะ"
เมื่อโกโดมจากไป บาโรก็คลานออกมาไต้เตียง แต่บังเอิญดันออกมาตอนจังหวะที่เอวิเดสกำลังก้มหัวลงเพื่อจะมาดูบาโร จนหัวทั้งสองปะทะกันเข้าให้
"โอ๊ย!!"
"อ๊ะ!!"
"อูย~~ เจ้าบ้าเอ๊ย เห็นมั๊ย บอกให้รีบกลับ เลยเป็นเรื่องเลย โอย~"เอวิเดสว่า
"น่าๆ จะกลับแล้ว โอย~"บาโรถูหน้าผากตัวเองอย่างเจ็บปวด
"แล้วทำไมเมื่อกี้เจ้าไม่ใช้แหวนหายตัวไปละ"
"เออ! นั่นสิ ลืม ก็คนมันรีบนิ"
"เอาเถอะ เจ้าไปได้แล้วละ"
"งั้นก่อนไป.....ขอหอมสักฟอด"
"ก็ได้"เอวิเดสยื่นหน้าเข้าไปใกล้บาโร แต่แทนที่ร่างสูงจะหอมแก้มอย่างที่พูดกลับมองจุมพิตร้อนแรงให้แทน
"อืม.....อื้ม!"เอวิเดสประท้วง บาโรผละจากอย่างเสียดาย "บ้าจริง คนลามก!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"บาโรหัวเราะก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อยและเอ่ยยิ้มอย่างอ่อนโยน "ไปละ เจอกันใหม่"
"อืม.....แล้วเจอกันนะ"
No comments:
Post a Comment