ผมมองซ้ายมองขวาหลังจากเดินออกมาจากทางของผู้โดยสารขาเข้า
รู้สึกดีใจที่ได้กลับเมืองไทย แต่ว่าพวกพี่ ๆ หายไปไหนกันหมดเนี่ย!?
"อาร์ ๆ!!"
เสียงดังลั่นพร้อมกับร่างสูงโย่งที่ผมคุ้นเคย ผมยิ้มกว้างเมื่อเห็นพี่ ๆ ทุกคนยืนรอผมอยู่ ผมรีบวิ่งไปหาทุกคนทันที ไม่แปลกใจที่ไม่เห็นพ่อ เพราะคาดว่าอาจจะหลับสนิทพร้อมกับกระป๋องเบียร์รอผมอยู่ที่บ้านแน่นอน
"พี่ซี! พี่ไอ พี่จี พี่เอ!!" ผมอดร้องออกมาอย่างดีใจไม่ได้จริง ๆ แม้ผมจะโตเป็นหนุ่มต้น ๆ ได้แล้วก็เถอะ แต่มันดีใจจริง ๆ นะครับ
"ไง ไอ้น้อง!"เอทักผมพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"เรียกซะเสียงดังเชียว น่าอายชะมัด" ไอเอ่ย ยิ้มน้อย ๆ
"น่านสิ~ ไม่อยากเข้าใกล้เลย" จียิ้มกว้างกอดคอไอไว้
"เดี๋ยวก็หกล้ม" พี่ซีว่า แต่ผมไม่ยอมหยุดวิ่งหรอก ผ่านไปเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจอกัน มันอดดีใจไม่ได้จริง ๆ กว่าจะได้มาพบพวกพี่ ๆ!!
..........[ต่อไปเป็นโหมดนักเขียนเล่า]..........
"คิดถึงที่สุดเลย" ร่างบางเอ่ยอย่างดีใจ ก่อนจะพุ่งเข้ากอดคอพี่ ๆ ทั้งสี่คนอย่างรวดเร็ว เล่นเอาทั้งสี่ร้องเสียงหลง
"เฮ้ย ๆ!! เบาๆ!!" เอร้อง
"อยากตายเหรอไงฟ่ะ!" ฝาแฝดว่า
"นี่แกไม่ใช่เด็กแล้วนะ" ซีเอ่ยมองคนตัวเล็กกว่าที่ยิ้มร่าเริง
"ก็ช่วยไม่ได้นิ ก็คนมันคิดถึงจริง ๆ นิหน่า!" อาร์ยิ้ม
พี่ชายทั้งสี่มองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ
"พูดถึงคิดถึง" เอเกริ่น
"มีคนที่คิดถึงแกมาก ๆ ด้วยสิ" ไอว่ายิ้มเจ้าเล่ห์
"คิดถึงจนเผลอเรียกบ่อย ๆ ด้วย" จียิ้มกริ่ม
"เอ๋!? ใครเหรอ??" อาร์งงงวย
"ก็~~" ทั้งสามเหลือบตาไปมองซี ซีมองน้อง ๆ ก่อนจะแจกมะเหงกไปคนละที
"พี่ซีเหรอ!?" อาร์เอ่ยอย่างแปลกใจ
ซีมองร่างเล็กผ่านแว่นตาดำ ก่อนจะถอนหายใจดีดหน้าผากให้ทีหนึ่ง "บ้าเรอะ! กลับบ้านได้แล้วน่า" อาร์เบ้ปากลูบหน้าผากตัวเอง ก่อนจะหันไปมองเอและฝาแฝดที่หัวเราะอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะโดนมะเหงกซีไปอีกคนละที
....................
"อาร์จ๋า!!!"
เมื่ออาร์ก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่นของบ้านได้ไม่นาน ร่างสูงในชุดนอนลายโปเกม่อนโถมตัวเข้าใส่ ๆ เต็ม ๆ พร้อมกอดแน่นด้วยความคิดถึง
"พ่อ!!!"
"คิดถึงอาร์จังเลย!!" เฮียวิทเอ่ย กอดลูกชายแน่น
"ไม่เอาน่าพ่อ เหม็นบุหรี่!"
"คิดถึงอาร์ที่ซู้ด~~!!"
"พ่ออ่ะ!!" อาร์ยิ้มแหย ๆ
"พอได้แล้วน่าพ่อ" ซีเข้ามาพาเฮียวิทออกห่างจากอาร์ก่อนที่อาร์จะโดนรัดจนหายใจไม่ออก
"พูกถึงคิดถึง ซีเขาคิดถึงอาร์มากที่สุดรู้มั๊ยลูก" เฮียวิทเอ่ยยิ้ม ๆ
"พ่อ!"ซีเอ่ยเสียงเข้ม อาร์มองซี ทั้งสองสบตากันวูบหนึ่งก่อนที่ซีจะเป็นคนหลบตาไปก่อน อาร์หน้าแดงน้อย ๆ
"ก็มันจริงนิหน่า~" เฮียวิทเอ่ย ทำท่าจะร้องไห้เมื่อลูกชายทำเสียงเข้ม
"ขอละพ่อ....ไม่เอาน่า! ผมไม่ได้ตั้งใจ โอเค ๆ ไม่ว่าแล้ว" ซีเอ่ยถอนหายใจหนัก
ไม่นานบรรยากาศแบบเดิมก็กลับมาอีกครั้ง บรรยากาศที่ทุกคนต่างโหยหา การดำเนินชีวิตที่ไม่ได้สัมผัสมานาน นานเท่าใดแล้วไม่มีใครสน...ขอแค่ให้ได้สัมผัสความรู้สึกอบอุ่นแบบนี้อีกสักครั้งก็พอละนะ...
"ฉันบอกว่าที่ก็ที่นี่สิวะไอ้เห่ย!!"
"ก็ฉันจะไปที่นี่ นี่หว่าไอ้แว่น!!"
"ไม่เอาน่า น้ำตกกับทะเลเรอะ ไกลไปมั้ง" เอเอ่ยอย่างไม่เห็นด้วย
"พ่ออยากไปเที่ยวดอย"
"เรื่องมากจริง ไม่ต้องไปแล้วละมั้ง" ซีเอ่ยอย่างหงุดหงิด
อาร์เดินลงมาจากห้อง เห็นทุกคนกำลังนั่งเถียงอะไรกันอยู่ ก็สงสัย "มีอะไรกันเหรอครับ?" ทุกคนหันมามองอาร์
"อา....กะว่าจะไปเที่ยวกันน่ะ" เอตอบยิ้มกว้าง
"เที่ยวเหรอ?"
"พาอาร์ไปเที่ยวไง" เฮียวิทบอกยิ้มกว้าง "พวกพี่ ๆ เขาอยากไปเที่ยวกับอาร์ ซีเขาเสนอแน่ะ"
"เอ๋?" อาร์มองไปที่ซีที่มองเขาตอบ ก่อนซีจะหันกลับไปนอนต่อ ส่วนอาร์อดยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้
"มาเลือกสิว่าอยากไปไหน!" เอกวักมือเรียกอาร์มานั่งข้าง ๆ อาร์นั่งลงข้างเอก่อนจะแผ่นโฆษณาแหล่งท่องเที่ยวที่กองอยู่ตรงหน้า "โห ไปไกลกันจัง"
"เห็นมั๊ยละ" เอยิ้มกว้างอย่างมีชัย "บอกแล้วว่าไกลไป เอาที่ใกล้ ๆ หน่อยดิ"
ฝาแฝดกัดฟันก่อนจะจ้องกันเขม็ง
"งั้นต้องไปที่สวยสยาม!!" ไอเสนอ
"ไม่ได้ ๆ ไปเดินเที่ยวพารากอนดีกว่า!!" จีว่า
"บ้านแกดิเดินเที่ยวห้าง! ไอ้เห่ย!"
"แล้วบแกละ! เล่นน้ำเหรอ อ่อนชะมัด! ไอ้แว่น!! อยากโดนเหรอไง"
"นี่แก!!" ไอร้องหน้าแดงระเรื่อ
"แล้วจะทำไมละพี่ชาย" จีเอ่ยยิ้มกริ่ม
"พอแล้ว!!" เสียงทุ้มเข้มตัดบททุกคน "จะหลับจะนอนเว้ย.....อาร์.....อยากไปไหนจะพาไป"
เมื่อซีพูดเช่นนั้น ทุกคนจึงนิ่งเงียบรอฟังอาร์ ร่างบางนิ่งคิดอย่างชั่งใจ ก่อนจะเอ่ย "สวนสนุก! ไปเที่ยวสวนสนุกกัน!!" อาร์ชวนอย่างร่าเริง ทุกคนมองไปที่ซี ซีมองอาร์ที่ยิ้มเหมือนเด็ก ๆ ก่อนจะถอนหายใจ
"ได้...พรุ่งนี้จะพาไป"
ตกกลางคืน อาร์กำลังเตรียมตัวจะนอน แต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียก่อน
"พี่ซี?" อาร์ทักคนตรงหน้าประตูอย่างแปลกใจ "มีอะไรเหรอ?"
"เอ่อ...." ร่างสูงลังเล ก่อนจะเอ่ย "ขอเข้าไปคุยด้วยได้มั๊ย"
"อืม" อาร์ถอยออกจากประตูเพื่อให้ร่างสูงได้เข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดประตูเบา ๆ ซีนั่งลงบนเตียงของอาร์ ก่อนที่อาร์จะนั่งลงข้าง ๆ
"พี่มีอะไรเหรอ?" อาร์เอ่ย
ซีไม่ได้ตอบทันที แต่นั่งมองอาร์อยู่นาน "อยู่นู่นเป็นไงบ้าง"
"อืม...ก็ดีนะ สนุกไปอีกแบบ ตอนแรกก็ลำบากอยู่เหมือนกันแหล่ะ เรื่องภาษาน่ะ แต่ไป ๆ มา ๆ ก็มีเพื่อนซะแล้ว ส่วนเรื่องเรียนก็สนุกมาก ๆ เลย พ่อเขาดูแลผมดีมาก ๆ ได้ถ่ายรูป ได้เจออะไรใหม่ ๆ ชีวิตใหม่ ๆ มีหิมะตกด้วยนะ! สวยมาก ๆ เลยละ อยากจะให้ทุกคนไปเห็นเหมือนกัน" อาร์เล่าพร้อมรอบบิ้มร่าเริง สดใส ซีเฝ้ามองพร้อมกับยิ้มน้อย ๆ
มือใหญ่ยื่นออกไปลูบหัวคนตัวเล็กกว่าข้าง ๆ "สูงขึ้นหรือเปล่า"
น้ำเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนนั้นทำให้อาร์หน้าแดงระเรื่อ ยิ้มน้อย ๆ "อืม....สูงขึ้นแล้วละ"
"ดีแล้วที่สบายดี"
"ขอบคุณครับ"
"อืม....แค่นี้แหละ นอนซะนะ" ซีลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปที่ประตู แต่แล้วกลับชะงักเมื่อรู้สึกถึงวงแขนเล็กกอดที่เอวเขาไป "อาร์...."
"คือ...." ร่างบางเอ่ยเสียงอ้อมแอ้ม "ผม...ผม...คิดถึงพี่ซีนะครับ"
ร่างสูงได้ยินดังนั้นก้ยิ้มอย่างพอใจ "อืม....รู้แล้ว....คิดถึงเหมือนกัน"
อาร์ปล่อยร่างสูง ก้มหน้าหนีแก้เขิน ซีลูบหัวคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินออกไปจากห้อง "ฝันดี"
"ครับ" อาร์รับยิ้มน้อย ๆ
....................
สวนสนุก.......
สวนสนุกกำลังคึดคักและพลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมายที่มาเที่ยวหาความสนุกในวันหยุด หลังที่อาร์เล่นนู่นเล่นนี่จนเบื่อแล้ว จึงมานั่งพัก มองดูฝาแฝดที่ไปเล่นบ้านผีสิงกัน ตอนแรกไอพยายามจะลากเขาไปด้วยให้ได้ แต่เขายืนยันนั่งยันลูกเดียวว่าไม่ไป ก็รู้หรอกว่าเป็นของปลอม แต่มันน่ากลัวจริง ๆ นิ ฝาแฝดก็ใช่ว่าจะไม่กลัวด้วยนะ แต่ก็เข้าไปกันจนได้ เอก็ไปหาของกิน เฮียวิทก็ไปด้วย สงสัยไปหาเบียร์สักกระป๋อง ส่วนตอนนี้.....
อาร์นั่งรอทุกคนอยู่กับซี ที่ตอนนี้สวมหมวกใส่แว่นดำปกปิดหน้าตาอยู่ ตั้งแต่เมื่อคืน เพราะทำเรื่อบแบบนั้นทำให้อาร์เก้อเขินเวลาอยู่ใกล้ซี รู้สึกอึกอัดแปลก ๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
"ร้อนชะมัด"ร่างสูงข้างกายบ่น
อาร์เหลือบมองไอติมในมือ ก่อนจะตัดสินใจยืนไปให้ร่างสูง "กินมั๊ยพี่ซี? แก้ร้อนน่ะ"
ซีเอาแว่นออก ก่อนจะมองคนตัวเล็กที่ยื่นไอติมมาให้พร้อมใบหน้าแดงระเรื่อ เขายิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะจับมือเล็กที่ถือไอติม อาร์สะดุ้งเล็กน้อย มองซีที่ก้มลงเลียไอติมโคนรสช็อคโกแล็ต อาร์หน้าแดงซ่าน
"หน้าแดงทำไมละ" ซีถามยิ้ม ๆ มือยังไม่ปล่อยจากมือเล็ก
"กะ ก็มันร้อน!" อาร์แก้ตัว
"โกหกไม่เก่งเลยนะแกเนี่ย"
แชะ!!
!!??
ทั้งสองหันไปตามแสงสีขาววาบ ก็พบกลุ่มคนหนึ่งกำลังถ่ายรูปพวกเขาอยู่ไม่ไกล
"นั่นไงซีจริง ๆ ด้วย!! ถ่ายไว้เร็ว!!"
"เวรเอ๊ย!" ซีสบถ ก่อนจะคว้ามืออาร์ สวมแว่นและรีบวิ่งไปทันที อาร์ที่ไม่ทันตั้งตัวทำไอติมตกลงพื้นก่อนจะถูกพาไปด้วย
"ตามไปเร็ว!! ถ่ายเอาไว้ให้ได้!!"
"เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย!!"อาร์ร้องลั่น "มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะพี่ซี!!"
"สงสัยมีคนโทรไปบอกนักข่าวว่าเห็นพี่อยู่ที่นี่" ซีเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
"แล้วทำไงดีอ่ะ!!??"
"ถามได้ ก็หนีน่ะสิ!" ซีเอ่ยก่อนจะพาอาร์วิ่งไปนู่ไปหนีเพื่อหนีนักข่าวที่ตามมาเป็นขบวน แถมบางทีมีคนจำหน้าได้ก็พยายามถ่ายภาพพวกเขาเอาไว้ด้วย
"อย่าให้หนีไปไหด้ ช็อตเด็ดแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้ว!!"
"พี่ซี! เขาตามไม่เลิกเลยนะ!!" อาร์ว่า
"รู้แล้วน่า ก็พยายามหนีอยู่นี่ไงเล่า!" ซีเอ่ยอย่างหัวเสีย
ทั้งสองวิ่งเข้าไปในซอกของอาคารแห่งหนึ่งในสวนสนุก ก่อนที่อาร์จะตั้งตัวก็ถูกซีกอดแน่น พร้อมกับถูกกำชับอีกว่าให้เงียบ อาร์นิ่งเงียบ หน้าแดงซ่าน รู้สึกได้ถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นนี้
"ไปแล้ว" ซีเอ่ยเบา ๆ เมื่อเห็นกลุ่มนักข่าววิ่งผ่านไป เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะรู้ว่าตนกำลังกอดคนตัวเล็กอยู่ อดหน้าแดงน้อย ๆ ไม่ได้ เมื่อคนตัวเล็กในอ้อมกอดก็เกาะเขาซะแน่น....ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ...
นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจออาร์เลย.....
ถึงจะโทรติดต่อกันบ้าง ส่งอีเมลล์หากันบ้าง....
แต่ยังไงก็ไม่หายคิดถึคงเท่ากับการที่ได้พบกันแบบนี้......
ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ...อาร์....
"พี่ซี" เสียงอู้อี้ดังมาจากคนตัวเล็กในอ้อมแขน
"อะไร?"
"ไปกันหมดยัง"
"เอ่อ...อืม...ไปหมดแล้ว" ซีเอ่ยอย่างเสียดายลึก ๆ
ทั้งสองออกมาจากซอกซึ่งเป็นมุมอับก่อนจะถอนหายอย่างโล่งอก อาร์เหลือบมองมือเล็กของตนที่ยังคงถูกมือใหญ่นั้นจับเอาไว้อยู่ ก็หน้าแดงอีกรอบ
"อะ เอ่อ...พี่ซี" ร่างสูงหันมามองอาร์ "ปล่อยมือได้แล้วมั้ง" ซีมองมือตัวเอง ก่อนจะยอมปล่อยแต่โดยดี ทั้งคู่หันไปมองคนละทาง หน้าแดงน้อย ๆ
"อยู่นี่เอง!"เสียงหนึ่งดังขึ้นทำเอาทั้งคู่สะดุ้งอย่างตกใจ ก่อนจะพบเอ ฝาแฝดและเฮียวิทวิ่งมาหา
"เห็นพวกนักข่าวเยอะแยะไปหมดเลย"เอว่า "เป็นอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย"
"เปล่า แต่มันดันถ่ายรูปฉันกับอาร์ได้รูปหนึ่ง" ซีเอ่ย ถอนหายใจหนัก
"หน้าหนึ่งอีกแล้ว" ฝาแฝดเอ่ยอย่างพร้อมเพรียง
"งั้นกลับบ้านกันดีกว่านะลูก ๆ เดี๋ยวพวกนั้นโผล่มาอีกละแย่เลย"
..............
เช้าวันต่อมา.....
"โห! ช็อตเด็ดจริง ๆ!!" เอร้องลั่น ก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
"จริงด้วยแหะ" ไอเอ่ย มองอาร์ที่กำลังทำอาหารเช้าอย่างหัวเสีย "แกดังอีกแล้ว"
"สุดยอดจริง ๆ ป้อนไอติมซะด้วย" จียิ้มกริ่ม
"ดีนะ ที่ภาพมันไม่ค่อยชัด" เฮียวิทเอ่ยอย่างโล่งใจ "แต่น่ารักจังนะ"
"อย่าพูดนะพ่อ!!" อาร์เอ่ยเสียงเขียว
"อ้าว ๆ พาลนี่หว่า"เอยิ้มขบขัน
"เงียบน่า!" อาร์ว่า ก่อนจะถูกเอใช้หนังสือพิมพ์ตีหัวเบา ๆ
"ฮ่าฮ่าฮ่า หน้าแดงเชียว" เอยิ้ม
อาร์ไม่สบอารมณืนัก ก่อนจะนึกถึงซีที่ดูจะไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่ แถมก่อนออกไปจากบ้านยังพูดทิ้งท้ายอีกว่า
"ก็ดีแล้ว....ฉันยอมเป็ยข่าวกับนายคนเดียวเท่านั้นแหล่ะ อาร์"
นึกถึงแล้วก็อดอายไม่ได้ พี่ซีนะพี่ซี! พูดอะไรก็ไม่รู้!!
"หน้าแดงอีกแล้ว" ฝาแฝดว่า
"เงียบไปเลยนะ!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
THE END
"อาร์ ๆ!!"
เสียงดังลั่นพร้อมกับร่างสูงโย่งที่ผมคุ้นเคย ผมยิ้มกว้างเมื่อเห็นพี่ ๆ ทุกคนยืนรอผมอยู่ ผมรีบวิ่งไปหาทุกคนทันที ไม่แปลกใจที่ไม่เห็นพ่อ เพราะคาดว่าอาจจะหลับสนิทพร้อมกับกระป๋องเบียร์รอผมอยู่ที่บ้านแน่นอน
"พี่ซี! พี่ไอ พี่จี พี่เอ!!" ผมอดร้องออกมาอย่างดีใจไม่ได้จริง ๆ แม้ผมจะโตเป็นหนุ่มต้น ๆ ได้แล้วก็เถอะ แต่มันดีใจจริง ๆ นะครับ
"ไง ไอ้น้อง!"เอทักผมพร้อมรอยยิ้มกว้าง
"เรียกซะเสียงดังเชียว น่าอายชะมัด" ไอเอ่ย ยิ้มน้อย ๆ
"น่านสิ~ ไม่อยากเข้าใกล้เลย" จียิ้มกว้างกอดคอไอไว้
"เดี๋ยวก็หกล้ม" พี่ซีว่า แต่ผมไม่ยอมหยุดวิ่งหรอก ผ่านไปเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจอกัน มันอดดีใจไม่ได้จริง ๆ กว่าจะได้มาพบพวกพี่ ๆ!!
..........[ต่อไปเป็นโหมดนักเขียนเล่า]..........
"คิดถึงที่สุดเลย" ร่างบางเอ่ยอย่างดีใจ ก่อนจะพุ่งเข้ากอดคอพี่ ๆ ทั้งสี่คนอย่างรวดเร็ว เล่นเอาทั้งสี่ร้องเสียงหลง
"เฮ้ย ๆ!! เบาๆ!!" เอร้อง
"อยากตายเหรอไงฟ่ะ!" ฝาแฝดว่า
"นี่แกไม่ใช่เด็กแล้วนะ" ซีเอ่ยมองคนตัวเล็กกว่าที่ยิ้มร่าเริง
"ก็ช่วยไม่ได้นิ ก็คนมันคิดถึงจริง ๆ นิหน่า!" อาร์ยิ้ม
พี่ชายทั้งสี่มองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ
"พูดถึงคิดถึง" เอเกริ่น
"มีคนที่คิดถึงแกมาก ๆ ด้วยสิ" ไอว่ายิ้มเจ้าเล่ห์
"คิดถึงจนเผลอเรียกบ่อย ๆ ด้วย" จียิ้มกริ่ม
"เอ๋!? ใครเหรอ??" อาร์งงงวย
"ก็~~" ทั้งสามเหลือบตาไปมองซี ซีมองน้อง ๆ ก่อนจะแจกมะเหงกไปคนละที
"พี่ซีเหรอ!?" อาร์เอ่ยอย่างแปลกใจ
ซีมองร่างเล็กผ่านแว่นตาดำ ก่อนจะถอนหายใจดีดหน้าผากให้ทีหนึ่ง "บ้าเรอะ! กลับบ้านได้แล้วน่า" อาร์เบ้ปากลูบหน้าผากตัวเอง ก่อนจะหันไปมองเอและฝาแฝดที่หัวเราะอยู่ข้าง ๆ ก่อนจะโดนมะเหงกซีไปอีกคนละที
....................
"อาร์จ๋า!!!"
เมื่ออาร์ก้าวเข้าไปในห้องนั่งเล่นของบ้านได้ไม่นาน ร่างสูงในชุดนอนลายโปเกม่อนโถมตัวเข้าใส่ ๆ เต็ม ๆ พร้อมกอดแน่นด้วยความคิดถึง
"พ่อ!!!"
"คิดถึงอาร์จังเลย!!" เฮียวิทเอ่ย กอดลูกชายแน่น
"ไม่เอาน่าพ่อ เหม็นบุหรี่!"
"คิดถึงอาร์ที่ซู้ด~~!!"
"พ่ออ่ะ!!" อาร์ยิ้มแหย ๆ
"พอได้แล้วน่าพ่อ" ซีเข้ามาพาเฮียวิทออกห่างจากอาร์ก่อนที่อาร์จะโดนรัดจนหายใจไม่ออก
"พูกถึงคิดถึง ซีเขาคิดถึงอาร์มากที่สุดรู้มั๊ยลูก" เฮียวิทเอ่ยยิ้ม ๆ
"พ่อ!"ซีเอ่ยเสียงเข้ม อาร์มองซี ทั้งสองสบตากันวูบหนึ่งก่อนที่ซีจะเป็นคนหลบตาไปก่อน อาร์หน้าแดงน้อย ๆ
"ก็มันจริงนิหน่า~" เฮียวิทเอ่ย ทำท่าจะร้องไห้เมื่อลูกชายทำเสียงเข้ม
"ขอละพ่อ....ไม่เอาน่า! ผมไม่ได้ตั้งใจ โอเค ๆ ไม่ว่าแล้ว" ซีเอ่ยถอนหายใจหนัก
ไม่นานบรรยากาศแบบเดิมก็กลับมาอีกครั้ง บรรยากาศที่ทุกคนต่างโหยหา การดำเนินชีวิตที่ไม่ได้สัมผัสมานาน นานเท่าใดแล้วไม่มีใครสน...ขอแค่ให้ได้สัมผัสความรู้สึกอบอุ่นแบบนี้อีกสักครั้งก็พอละนะ...
"ฉันบอกว่าที่ก็ที่นี่สิวะไอ้เห่ย!!"
"ก็ฉันจะไปที่นี่ นี่หว่าไอ้แว่น!!"
"ไม่เอาน่า น้ำตกกับทะเลเรอะ ไกลไปมั้ง" เอเอ่ยอย่างไม่เห็นด้วย
"พ่ออยากไปเที่ยวดอย"
"เรื่องมากจริง ไม่ต้องไปแล้วละมั้ง" ซีเอ่ยอย่างหงุดหงิด
อาร์เดินลงมาจากห้อง เห็นทุกคนกำลังนั่งเถียงอะไรกันอยู่ ก็สงสัย "มีอะไรกันเหรอครับ?" ทุกคนหันมามองอาร์
"อา....กะว่าจะไปเที่ยวกันน่ะ" เอตอบยิ้มกว้าง
"เที่ยวเหรอ?"
"พาอาร์ไปเที่ยวไง" เฮียวิทบอกยิ้มกว้าง "พวกพี่ ๆ เขาอยากไปเที่ยวกับอาร์ ซีเขาเสนอแน่ะ"
"เอ๋?" อาร์มองไปที่ซีที่มองเขาตอบ ก่อนซีจะหันกลับไปนอนต่อ ส่วนอาร์อดยิ้มน้อย ๆ ไม่ได้
"มาเลือกสิว่าอยากไปไหน!" เอกวักมือเรียกอาร์มานั่งข้าง ๆ อาร์นั่งลงข้างเอก่อนจะแผ่นโฆษณาแหล่งท่องเที่ยวที่กองอยู่ตรงหน้า "โห ไปไกลกันจัง"
"เห็นมั๊ยละ" เอยิ้มกว้างอย่างมีชัย "บอกแล้วว่าไกลไป เอาที่ใกล้ ๆ หน่อยดิ"
ฝาแฝดกัดฟันก่อนจะจ้องกันเขม็ง
"งั้นต้องไปที่สวยสยาม!!" ไอเสนอ
"ไม่ได้ ๆ ไปเดินเที่ยวพารากอนดีกว่า!!" จีว่า
"บ้านแกดิเดินเที่ยวห้าง! ไอ้เห่ย!"
"แล้วบแกละ! เล่นน้ำเหรอ อ่อนชะมัด! ไอ้แว่น!! อยากโดนเหรอไง"
"นี่แก!!" ไอร้องหน้าแดงระเรื่อ
"แล้วจะทำไมละพี่ชาย" จีเอ่ยยิ้มกริ่ม
"พอแล้ว!!" เสียงทุ้มเข้มตัดบททุกคน "จะหลับจะนอนเว้ย.....อาร์.....อยากไปไหนจะพาไป"
เมื่อซีพูดเช่นนั้น ทุกคนจึงนิ่งเงียบรอฟังอาร์ ร่างบางนิ่งคิดอย่างชั่งใจ ก่อนจะเอ่ย "สวนสนุก! ไปเที่ยวสวนสนุกกัน!!" อาร์ชวนอย่างร่าเริง ทุกคนมองไปที่ซี ซีมองอาร์ที่ยิ้มเหมือนเด็ก ๆ ก่อนจะถอนหายใจ
"ได้...พรุ่งนี้จะพาไป"
ตกกลางคืน อาร์กำลังเตรียมตัวจะนอน แต่เสียงเคาะประตูดังขึ้นเสียก่อน
"พี่ซี?" อาร์ทักคนตรงหน้าประตูอย่างแปลกใจ "มีอะไรเหรอ?"
"เอ่อ...." ร่างสูงลังเล ก่อนจะเอ่ย "ขอเข้าไปคุยด้วยได้มั๊ย"
"อืม" อาร์ถอยออกจากประตูเพื่อให้ร่างสูงได้เข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดประตูเบา ๆ ซีนั่งลงบนเตียงของอาร์ ก่อนที่อาร์จะนั่งลงข้าง ๆ
"พี่มีอะไรเหรอ?" อาร์เอ่ย
ซีไม่ได้ตอบทันที แต่นั่งมองอาร์อยู่นาน "อยู่นู่นเป็นไงบ้าง"
"อืม...ก็ดีนะ สนุกไปอีกแบบ ตอนแรกก็ลำบากอยู่เหมือนกันแหล่ะ เรื่องภาษาน่ะ แต่ไป ๆ มา ๆ ก็มีเพื่อนซะแล้ว ส่วนเรื่องเรียนก็สนุกมาก ๆ เลย พ่อเขาดูแลผมดีมาก ๆ ได้ถ่ายรูป ได้เจออะไรใหม่ ๆ ชีวิตใหม่ ๆ มีหิมะตกด้วยนะ! สวยมาก ๆ เลยละ อยากจะให้ทุกคนไปเห็นเหมือนกัน" อาร์เล่าพร้อมรอบบิ้มร่าเริง สดใส ซีเฝ้ามองพร้อมกับยิ้มน้อย ๆ
มือใหญ่ยื่นออกไปลูบหัวคนตัวเล็กกว่าข้าง ๆ "สูงขึ้นหรือเปล่า"
น้ำเสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนนั้นทำให้อาร์หน้าแดงระเรื่อ ยิ้มน้อย ๆ "อืม....สูงขึ้นแล้วละ"
"ดีแล้วที่สบายดี"
"ขอบคุณครับ"
"อืม....แค่นี้แหละ นอนซะนะ" ซีลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปที่ประตู แต่แล้วกลับชะงักเมื่อรู้สึกถึงวงแขนเล็กกอดที่เอวเขาไป "อาร์...."
"คือ...." ร่างบางเอ่ยเสียงอ้อมแอ้ม "ผม...ผม...คิดถึงพี่ซีนะครับ"
ร่างสูงได้ยินดังนั้นก้ยิ้มอย่างพอใจ "อืม....รู้แล้ว....คิดถึงเหมือนกัน"
อาร์ปล่อยร่างสูง ก้มหน้าหนีแก้เขิน ซีลูบหัวคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยนก่อนจะเดินออกไปจากห้อง "ฝันดี"
"ครับ" อาร์รับยิ้มน้อย ๆ
....................
สวนสนุก.......
สวนสนุกกำลังคึดคักและพลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมายที่มาเที่ยวหาความสนุกในวันหยุด หลังที่อาร์เล่นนู่นเล่นนี่จนเบื่อแล้ว จึงมานั่งพัก มองดูฝาแฝดที่ไปเล่นบ้านผีสิงกัน ตอนแรกไอพยายามจะลากเขาไปด้วยให้ได้ แต่เขายืนยันนั่งยันลูกเดียวว่าไม่ไป ก็รู้หรอกว่าเป็นของปลอม แต่มันน่ากลัวจริง ๆ นิ ฝาแฝดก็ใช่ว่าจะไม่กลัวด้วยนะ แต่ก็เข้าไปกันจนได้ เอก็ไปหาของกิน เฮียวิทก็ไปด้วย สงสัยไปหาเบียร์สักกระป๋อง ส่วนตอนนี้.....
อาร์นั่งรอทุกคนอยู่กับซี ที่ตอนนี้สวมหมวกใส่แว่นดำปกปิดหน้าตาอยู่ ตั้งแต่เมื่อคืน เพราะทำเรื่อบแบบนั้นทำให้อาร์เก้อเขินเวลาอยู่ใกล้ซี รู้สึกอึกอัดแปลก ๆ เพราะไม่รู้จะพูดอะไรดี
"ร้อนชะมัด"ร่างสูงข้างกายบ่น
อาร์เหลือบมองไอติมในมือ ก่อนจะตัดสินใจยืนไปให้ร่างสูง "กินมั๊ยพี่ซี? แก้ร้อนน่ะ"
ซีเอาแว่นออก ก่อนจะมองคนตัวเล็กที่ยื่นไอติมมาให้พร้อมใบหน้าแดงระเรื่อ เขายิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะจับมือเล็กที่ถือไอติม อาร์สะดุ้งเล็กน้อย มองซีที่ก้มลงเลียไอติมโคนรสช็อคโกแล็ต อาร์หน้าแดงซ่าน
"หน้าแดงทำไมละ" ซีถามยิ้ม ๆ มือยังไม่ปล่อยจากมือเล็ก
"กะ ก็มันร้อน!" อาร์แก้ตัว
"โกหกไม่เก่งเลยนะแกเนี่ย"
แชะ!!
!!??
ทั้งสองหันไปตามแสงสีขาววาบ ก็พบกลุ่มคนหนึ่งกำลังถ่ายรูปพวกเขาอยู่ไม่ไกล
"นั่นไงซีจริง ๆ ด้วย!! ถ่ายไว้เร็ว!!"
"เวรเอ๊ย!" ซีสบถ ก่อนจะคว้ามืออาร์ สวมแว่นและรีบวิ่งไปทันที อาร์ที่ไม่ทันตั้งตัวทำไอติมตกลงพื้นก่อนจะถูกพาไปด้วย
"ตามไปเร็ว!! ถ่ายเอาไว้ให้ได้!!"
"เฮ้ย! อะไรกันเนี่ย!!"อาร์ร้องลั่น "มันเกิดอะไรขึ้นอ่ะพี่ซี!!"
"สงสัยมีคนโทรไปบอกนักข่าวว่าเห็นพี่อยู่ที่นี่" ซีเอ่ยอย่างไม่สบอารมณ์
"แล้วทำไงดีอ่ะ!!??"
"ถามได้ ก็หนีน่ะสิ!" ซีเอ่ยก่อนจะพาอาร์วิ่งไปนู่ไปหนีเพื่อหนีนักข่าวที่ตามมาเป็นขบวน แถมบางทีมีคนจำหน้าได้ก็พยายามถ่ายภาพพวกเขาเอาไว้ด้วย
"อย่าให้หนีไปไหด้ ช็อตเด็ดแบบนี้หาไม่ได้อีกแล้ว!!"
"พี่ซี! เขาตามไม่เลิกเลยนะ!!" อาร์ว่า
"รู้แล้วน่า ก็พยายามหนีอยู่นี่ไงเล่า!" ซีเอ่ยอย่างหัวเสีย
ทั้งสองวิ่งเข้าไปในซอกของอาคารแห่งหนึ่งในสวนสนุก ก่อนที่อาร์จะตั้งตัวก็ถูกซีกอดแน่น พร้อมกับถูกกำชับอีกว่าให้เงียบ อาร์นิ่งเงียบ หน้าแดงซ่าน รู้สึกได้ถึงอ้อมกอดที่อบอุ่นนี้
"ไปแล้ว" ซีเอ่ยเบา ๆ เมื่อเห็นกลุ่มนักข่าววิ่งผ่านไป เขาถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนจะรู้ว่าตนกำลังกอดคนตัวเล็กอยู่ อดหน้าแดงน้อย ๆ ไม่ได้ เมื่อคนตัวเล็กในอ้อมกอดก็เกาะเขาซะแน่น....ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ...
นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เจออาร์เลย.....
ถึงจะโทรติดต่อกันบ้าง ส่งอีเมลล์หากันบ้าง....
แต่ยังไงก็ไม่หายคิดถึคงเท่ากับการที่ได้พบกันแบบนี้......
ขออยู่อย่างนี้สักพักนะ...อาร์....
"พี่ซี" เสียงอู้อี้ดังมาจากคนตัวเล็กในอ้อมแขน
"อะไร?"
"ไปกันหมดยัง"
"เอ่อ...อืม...ไปหมดแล้ว" ซีเอ่ยอย่างเสียดายลึก ๆ
ทั้งสองออกมาจากซอกซึ่งเป็นมุมอับก่อนจะถอนหายอย่างโล่งอก อาร์เหลือบมองมือเล็กของตนที่ยังคงถูกมือใหญ่นั้นจับเอาไว้อยู่ ก็หน้าแดงอีกรอบ
"อะ เอ่อ...พี่ซี" ร่างสูงหันมามองอาร์ "ปล่อยมือได้แล้วมั้ง" ซีมองมือตัวเอง ก่อนจะยอมปล่อยแต่โดยดี ทั้งคู่หันไปมองคนละทาง หน้าแดงน้อย ๆ
"อยู่นี่เอง!"เสียงหนึ่งดังขึ้นทำเอาทั้งคู่สะดุ้งอย่างตกใจ ก่อนจะพบเอ ฝาแฝดและเฮียวิทวิ่งมาหา
"เห็นพวกนักข่าวเยอะแยะไปหมดเลย"เอว่า "เป็นอะไรกันหรือเปล่าเนี่ย"
"เปล่า แต่มันดันถ่ายรูปฉันกับอาร์ได้รูปหนึ่ง" ซีเอ่ย ถอนหายใจหนัก
"หน้าหนึ่งอีกแล้ว" ฝาแฝดเอ่ยอย่างพร้อมเพรียง
"งั้นกลับบ้านกันดีกว่านะลูก ๆ เดี๋ยวพวกนั้นโผล่มาอีกละแย่เลย"
..............
เช้าวันต่อมา.....
"โห! ช็อตเด็ดจริง ๆ!!" เอร้องลั่น ก่อนจะหัวเราะเสียงดัง
"จริงด้วยแหะ" ไอเอ่ย มองอาร์ที่กำลังทำอาหารเช้าอย่างหัวเสีย "แกดังอีกแล้ว"
"สุดยอดจริง ๆ ป้อนไอติมซะด้วย" จียิ้มกริ่ม
"ดีนะ ที่ภาพมันไม่ค่อยชัด" เฮียวิทเอ่ยอย่างโล่งใจ "แต่น่ารักจังนะ"
"อย่าพูดนะพ่อ!!" อาร์เอ่ยเสียงเขียว
"อ้าว ๆ พาลนี่หว่า"เอยิ้มขบขัน
"เงียบน่า!" อาร์ว่า ก่อนจะถูกเอใช้หนังสือพิมพ์ตีหัวเบา ๆ
"ฮ่าฮ่าฮ่า หน้าแดงเชียว" เอยิ้ม
อาร์ไม่สบอารมณืนัก ก่อนจะนึกถึงซีที่ดูจะไม่ทุกข์ร้อนเท่าไหร่ แถมก่อนออกไปจากบ้านยังพูดทิ้งท้ายอีกว่า
"ก็ดีแล้ว....ฉันยอมเป็ยข่าวกับนายคนเดียวเท่านั้นแหล่ะ อาร์"
นึกถึงแล้วก็อดอายไม่ได้ พี่ซีนะพี่ซี! พูดอะไรก็ไม่รู้!!
"หน้าแดงอีกแล้ว" ฝาแฝดว่า
"เงียบไปเลยนะ!!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
THE END
No comments:
Post a Comment