กาลครั้งหนึงนานมาแล้ว....นานแส๊น~นานจนขี้เกียจจะจำ
(อ้าว! ไอ้นี่!!)
มีหนุ่มน้อยผู้น่ารักอยู่คนหนึ่งนามว่า 'L' (แอล) แต่ทุกคนในหมู่บ้านเรียกหนุ่มน้อยผู้นี้ว่า 'แอลน้อยหมวกแดง' รู้มั๊ยว่าเพราะอะไร? น่าจะรู้กันเองได้นะ (ไอ้นี่พูดวอนโดนบาทาซะแล้ว!) ก็เพราะว่าแอลชอบใส่หมวกสีแดงน่ะสิ! ทุกคนก็เลยเรียกหนุ่มน้อยแอลว่า แอลน้อยหมวกแดง
วันหนึ่ง....(เดินเข้าไปในป่า ฤาษีถามว่า เฮ้ย! มั่วแล้ว!!)
หนุ่มน้อยแอลต้องไปเยี่ยม 'คุณตาวาตาริ' ที่อาศัยอยู่ในป่าเพราะคุณตาป่วย แอลก็เลยออกเดินทางเข้าไปในป่าใหญ่
"ไม่ต้องรับสาย~ถ้าเธอไม่ง๊าว~!"
แอลน้อยหมวกแดงร้องเพลงไปด้วยเดินไปด้วยอย่างอารมณ์ดี เหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างหันไปมองตามเสียงก่อนจะรีบวิ่งหนี (อ้าว!?) เพราะน้ำเสียงอันแสนจะไพเราะจนบาดหู!
"อยู่กับเขาก็รู้เธอคงไม่แคร์คนอย่างฉ๊าน~!"
แอลน้อยหมวกแดงยังคงร้องเพลงต่อไปอย่างไม่รู้สึกรู้สา โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามันเป็นการเรียกอันตรายเข้ามาหาตัวเองเสียแล้ว!
"ฉันมันก็แค่คนโทรผิด! บอกข๊าว~! ฉันโทรผิด! ผิดเองที่เป็นคนมาที่ล๊าง~! แล้วยังไปร๊าก~! เธอ~"
ด้วยน้ำเสียงอันทรงพลัง (บาดหู!) ที่ล่องลอยไปทั้งป่าจนสัตว์ป่าต่างรีบมุดรูหนี (=_=) แต่ก็มีเจ้าหมาป่าตัวหนึ่งที่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะน้ำเสียงอันแสนจะสุดหฤหรรษ์ (ตรงไหน!)
"เฮ้ย! เสียงใครวะ!?"
เจ้าหมาป่าสะดุ้งตื่นจากหลับใหล หันไปมองรอบ ๆ อย่างสงสัย เจ้าหมาป่านี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่มันคือ 'หมาป่า Light' นั่นเอง! เป็นจอมเจ้าชู้ เอ๊ย! เจ้าเล่ห์แห่งป่าใหญ่ แถมหลงตัวเองขนานหนักว่าหล่อนักหล่อหนา (ก็จริงนี่หว่า) มันชักสีหน้าไม่พอใจ
"เสียงก็ไม่ได้ดีเล๊ย! ยังจะกล้าร้องอีกเรอะวะ!"
หมาป่าไลท์ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยังต้นเสียง
"ไหนขอดูหน้าหน่อยดิ๊! ถ้าไม่น่ารักพ่อจะจับฆ่าให้หมดเลย!"
เจ้าหมาป่าตัวร้ายเดินไปตามเสียงก่อนจะแอบมองมาจากหลังต้นไม้
"อ๊ะ!" หมาป่าไลท์เบิกตากว้าง มองดูเจ้าของเสียง "เสียงอุบาทว์แต่น่าตาน่ารัก พี่ให้อภัย OWO!!"
หมาป่าไลท์กระดิกห้างดิก ๆ อย่างถูกใจ จ้องมองใบหน้าหวานขาวผ่อง แม้ใต้ตาจะคล้ำเล็กน้อยแต่ไม่ได้บดบังความน่ารักได้เลยแม้แต่น้อย
"โยย ๆ กระโปรงสั้นได้ใจพ่อจริง เหอ ๆ =[];=" หมาป่าไลท์จ้องมองขาเรียวขาวอย่างพออกพอใจ น้ำลายไหลยืด~ "ซูด! (เสียงเช็ดน้ำลาย) อย่างนี้ไม่ปล่อยไว้แน่! หุหุหุหุ"
หมาป่าไลท์เริ่มขบคิดแผนการหลอกล่อคนน่ารักอย่างรวดเร็วก่อนจะเผยยิ้มกริ่ม "เหอ ๆ เสร็จแน่ เสร็จแน่"
....................
"ลันล้า~ ลันล้า~ อ๊ะ!"
แอลน้อยหมวกแดงหยุดร้องเพลงกระทัน จ้องมองคนแปลกหน้าด้วยดวงตากลมโตสีดำอย่างสงสัย
"สวัสดีครับ คนน่ารัก" ร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาทัก ก่อนจะส่งยิ้มโปรยเสน่ห์ให้ แต่ร่างบางกลับสนใจหูแหลม ๆ และหางเป็นพวงของคนตรงหน้าแทน
"คุณเป็นใครครับ?" แอลน้อยหมวกแดงทักอย่างสงสัย เอียงคอเล็กน้อย
น่ารักโคตร! หมาป่าคิด ก่อนจะยิ้มหวาน "ผมเป็นหมาป่าครับ แต่อย่าห่วงเลย ผมเป็นหมาป่าดีแน่นอนครับ" ว่าแล้วก็เดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก "แล้วคุณละครับเป็นใคร"
ด้วยท่าทางสุภาพบุรุษ (ซะเมื่อไหร่!) และน้ำเสียงทุ้มนุ่มมีเสน่ห์ ทำให้ร่างบางไม่ติดใจสงสัยใด ๆ ตอบกลับไปเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ "ผมชื่อแอลครับ! แต่ทุกคนเรียกผมว่าแอลน้อยหมวกแดง"
"เป็นชื่อที่น่ารักมาครับ" หมาป่าตัวร้ายยิ้มกริ่ม มือใหญ่ลูบใบหน้าหวานอย่างพอใจ "แล้วนี่จะไปไหนหรือเปล่าครับ"
"คือว่า....ผมกำลังจะไปเยี่ยมคุณตาน่ะครับ เขาอาศัยอยู่ในป่านี่เอง"
"แหม! มาเยี่ยมคุณตานี่เอง เด็กดีจังนะครับ"
"ขอบคุณครับ" แอลน้อยหมวกแดงยิ้มหวาน หมาป่าไลท์จ้องมองอย่างหลงใหล ก่อนจะพยายามข่มใจไม่ให้ทำอะไรเลยเถิด.....เย็นไว้ไลท์ เดี๋ยวเหยื่อตื่นหมด......
"งั้นก็ขอให้เดินทางโดยปลอดภัยนะครับ"
"ครับ ขอบคุณครับคุณหมาป่า"
แอลน้อยเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบเบา ๆ ที่แก้มของร่างสูง หมาป่าไลท์เบิกตาโตอย่างตกใจ ก่อนจะมองใบหน้ายิ้มแย้มของคนตัวเล็ก
"เป็นคำขอบคุณครับ"
"อา....คร้าบ~" ไลท์ยิ้มเจ้าเล่ห์.....ยิ่งน่ากินขึ้นเยอะเลย.....
"งั้นผมแล้วนะครับ"
"อ๊ะ! เดี๋ยวครับ!"
หมาป่าไลท์รั้งแอลน้อยไว้ ก่อนจะเอ่ยยิ้ม ๆ "ไปทางนี้ดีกว่าครับ ใกล้กว่ากันเยอะเลยนะครับ" หมาป่าร้ายชี้ไปที่ทางแยกอีกทางซึ่งจริงแล้วมันคือทางที่ไกลกว่า แต่ด้วยความมองโลกในแง่ดีและความไร้เดียงสาของคนน่ารักก็เลยเชื่อ เดินไปยังทางที่ร่างสูงบอก เมื่อคนน่ารักลับหายไป หมาป่าไลท์ก็รีบวิ่งสุดฝีเท้าไปที่บ้านคุณตาวาตาริทันที
....................
ก๊อก ๆๆๆ!!
"ครับ ๆ" คุณตาวาตาริเดินไปที่ประตูก่อนจะเปิดออก ก็พบหมาป่าไลท์ที่ส่งยิ้มแฉ่งมาให้ "หมาป่า!!"
"ถูกต้องคร้าบ~!" หมาป่าไลท์ว่า
"แกจะมากินฉันสินะ!" คุณตาวาตาริเอ่ย "ฉันรู้นะแกจะมากินฉันก่อน แล้วก็มาดักรอกินหลานฉันต่อใช่มั๊ย!!"
"เดี๋ยว ๆ ตาใจเย็นเด่ะ!" หมาป่าหน้าหล่อรีบร้องห้ามก่อนจะถูกกะทะในมือคุณตาวาตาริฟาดใส่ "ผมมีข้อเสนอนะตา!"
"ข้อเสนอเรอะ!?"
"ช่าย~ จะลองฟังมะ"
คุณตาวาตารินิ่งคิด ก่อนจะตอบ "ตกลง ว่ามาสิ"
หมาป่าไลท์ยิ้มกริ่มก่อนจะเอ่ย "ข้อเสนอก็คือ! บัตรส่วนลดพิเศษของโรงแรมจิ้งจอกหาดสวรรค์ สาวสะบึ้ม! ที่ภูเก็ต! พร้อมตั๋วเครื่องบินฟรีไปกลับเจ็ดวันเจ็ดคืน! แล้วคุณจะพบว่าคุณอยู่ในสวรรค์!!"
"หาดสวรรค์....สาวสะบึ้ม!" คุณตาวาตาริคิด.....สาว ๆ มากมายในชุดบิกินี่กำลังยิ้มหวานส่งมาให้เขาและกวักมือเรียกเขาไปหาด้วยท่าทียั่วยวน....หน้าอกคัพดี ขาว...สวย...อึ๋มสุด ๆ!!....เหอ ๆ =w=.....
"แน่ใจนะ!" คุณตาวาตาริถามเพื่อความมั่นใจ "ต้องมีสาว ๆ สะบึ้ม ๆ ตามที่ว่าจริง ๆ นะเจ้าหมาป่า"
"รับรองครับ! สาวเพียบ! คัพดีทั้งน้าน~"
"ตกลง!" คุณตาวาริรับข้อเสนอ ก่อนจะรีบเก็บของและวิ่งออกไปจากบ้านเพื่อไปที่สนามบิน "คัพดีจ๋า! สาวจ๋า! ตามาแล้ว เหอ ๆๆๆ!!"
"เหอ ๆ -V-+" หมาป่าตัวร้ายหัวเราะในลำคออย่างพอใจ "ทีนี้ก็เหลือแต่รอคนน่ารัก"
....................
แอลน้อยหมวกแดงมองบ้านของคุณตาวาตาริที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
"คุณหมาป่าบอกมั่ว เขาหลงทางตั้งนานแน่ะ!" เอ่ยอย่างแง่งอนโดยไม่รู้เลยว่าคนที่เอ่ยถึงกำลังรอเขาอยู่ในบ้าน
"คุณตาครับ ผมมาแล้วนะ" แอลน้อยเปิดประตูบ้านเข้าไป มองไปรอบ ๆ บ้านเพื่อหาคุณตา
"ตาอยู่ในห้องนี่"
เสียงดังมาจากในห้องนอน แอลน้อยรีบเดินเข้าไปในห้องก่อนจะมองดูร่างที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
"คุณตาเป็นยังไงบ้างครับ"
"แค่ก ๆ ปวดหัวนิดหน่อยจ้ะหลาน"
"เอ๋! แต่ทำไมคุณตาต้องหลบหน้าหลบตาผมด้วยละครับ?" แอลน้อยถามอย่างสงสัย
"ก็ตากลัวหลานจะติดเชื้อหวัดตานี่จ้ะ"
"แล้วทำไมเสียงคุณตาทุ้มจังละครับ เหมือนคนหนึ่มเลย"
"ก็ไม่สบายเสียงเลยเปลี่ยนจ้ะ"
"เอ๊ะ! แต่ทำไมคุณตาหูแหล๊มแหลมละครับ"
"ก็จะได้ฟังเสียงของหลานได้ถนัดยังไงละจ้ะ"
"เหรอครับ" แอลน้อยเลิกสงสัย ก่อนจะหันมาสนใจของกินในตระกร้าแทน "งั้นคุณตาจะกินอะไรดีครับ ซุปมั๊ยครับ"
"กินนายก่อนได้มั๊ย"
"เอ๋? อ๊ะ!!"
แอลน้อยอุทานอย่างตกใจมือถูกมือใหญ่ของคนใต้ผ้าห่มกระชากให้ล้มลงบนเตียงจนหมวกสีแดงหลุดออกเผยให้เห็นเรือนผมสีดำ ร่างเพรียวบางถูกกดลงบนเตียงนุ่ม เบิกตาโตอย่างตกใจ
"คุณหมาป่า!"
หมาป่าไลท์ยิ้มกริ่ม "ไงจ้ะ!"
"คุณทำอะไรน่ะ!" แอลน้อยดิ้นรน หนี ก่อนจะถอนร่นหนีไปที่หัวเตียง หมาป่าเจ้าเล่ห์เหลือบมองต้นขาขาวที่โผล่ออกมาจากกระโปรงสั้นจนเกือบจะเห็นไปถึงไหนต่อไหน หมาป่าไลท์รีบปิดจมูกเพราะกลัวเลือดกำเดาจะไหลเสียก่อน
"แหม ๆ อย่ากลัวเลยนะจ้ะ" หมาป่าไลท์เอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์สุด ๆ! "มาให้กินซะดี ๆ นะ"
"อย่าเข้ามานะ!" แอลน้อยร้องลั่น ตัวสั่นเทาอย่างหวาดกลัว หมาป่าไลท์มองภาพตรงหน้า หน้าแดงน้อย ๆ.....ใบหน้าหวานทำท่าจะร้องไห้ ขอบตาสวยมีน้ำตาปริ่ม ๆ ส่งสายตาอ้อนวอนซะจนน่ารัก! ร่างกายเล็ก ๆ สั่นเทาเหมือนลูกแมวตัวน้อย.....ยิ่งร่างเล็กถอยร่นหนี กระโปรงที่สั้นอยู่แล้วก็ยิ่งสั้นขึ้นจนเผยให้เห็นลำขาขาวผ่อง.....พรู่ด!!
"อึก! อัก!" หมาป่าไลท์รีบปิดจมูก เนื่องจากเลือดกำเดาที่พุ่งกระฉูดออกมากระทัน หัน ร่างสูงรีบหันหน้าหนีร่างบาง รีบเช็ดเลือดกำเดา....ยั่วชัด ๆ!!....
เมื่อเช็ดเลือดเสร็จ ก็หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ร่างเล็ก แอลน้อยสั่นเทายิ่งกว่าเดิม กอดตัวเองแน่น หมาป่าตัวร้ายเข้าไปใกล้ร่างเล็ก ยื่นหน้าหล่อเหล่าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหวาน
"ไม่เป็นไรนะครับ"
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่มือใหญ่กลับซุกซนล้วงเข้าไปใต้กระโปรงสั้นลูบลำขาขาวอย่างพอใจ แอลน้อยตัวสั่น
"อย่านะ...."
"ไม่เป็นไรครับ ผมจะอ่อนโยนนะ....ฉะนั้นให้ผมกินเถอะครับ" หมาป่าเจ้าเล่ห์เอ่ยข้างหู ก่อนจะขบเม้มที่หูเบา ๆ อย่างหยอกล้อ
"อ๊ะ! อือ..." ร่างบางครางในลำคอ ก่อนจะจ้องมองดวงตาของคนตรงหน้า "จริง ๆ นะ....จะอ่อนโยนจริง ๆ นะ..."
"ครับ" หมาป่าตัวร้ายยิ้มกริ่ม "จะอ่อนโยนที่สุดเลยทีเดียว....ตกลงยอมให้ผมกินหรือยัง"
"มะ ไม่รู้สิ...."
"ให้ผมกินเถอะครับ" มือใหญ่ลูบไล้ขาขาว "แล้วคุณจะต้องชอบแน่ ๆ"
ร่างเล็กลังเล ร่างสูงใช้จังหวะที่ร่างเล็กเผลอประกบริมฝีปากเข้าไป ตอนแรกแอลน้อยขัดขืน แต่เมื่อลิ้นร้อนของร่างสูงส่งเข้าไปในโพรงปาก กระหวัดพันเกี่ยวกับลิ้นของเขาอย่างร้อนแรง ร่างบางก็อ่อนระทวย รับสัมผัสวาบหวิวอย่างยอมจำนน
"อือ...อืม...อา...."
ร่างเล็กกอดคอร่างสูง หมาป่าไลท์ถอนริมฝีปากออก ยิ้มกว้าง "ตกลงจะว่าไงครับ....จะให้ผมกินหรือเปล่า"
ร่างบางหน้าแดงระเรื่อ ก่อนจะพยักหน้า
"หึหึหึ นี่สิเด็กดี...." ร่างสูงเอ่ยก่อนจะซุกไซร้ที่ซอกคอขาวอย่างกระหาย
"อ๊า...อา...คุณหมาป่า...."
....................
แล้วแอลน้อยหมวกแดงผู้น่ารักก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่หมาป่าไลท์เจ้าเล่ห์อย่างไม่อาจขัดขืน
THE END
มีหนุ่มน้อยผู้น่ารักอยู่คนหนึ่งนามว่า 'L' (แอล) แต่ทุกคนในหมู่บ้านเรียกหนุ่มน้อยผู้นี้ว่า 'แอลน้อยหมวกแดง' รู้มั๊ยว่าเพราะอะไร? น่าจะรู้กันเองได้นะ (ไอ้นี่พูดวอนโดนบาทาซะแล้ว!) ก็เพราะว่าแอลชอบใส่หมวกสีแดงน่ะสิ! ทุกคนก็เลยเรียกหนุ่มน้อยแอลว่า แอลน้อยหมวกแดง
วันหนึ่ง....(เดินเข้าไปในป่า ฤาษีถามว่า เฮ้ย! มั่วแล้ว!!)
หนุ่มน้อยแอลต้องไปเยี่ยม 'คุณตาวาตาริ' ที่อาศัยอยู่ในป่าเพราะคุณตาป่วย แอลก็เลยออกเดินทางเข้าไปในป่าใหญ่
"ไม่ต้องรับสาย~ถ้าเธอไม่ง๊าว~!"
แอลน้อยหมวกแดงร้องเพลงไปด้วยเดินไปด้วยอย่างอารมณ์ดี เหล่าสัตว์น้อยใหญ่ต่างหันไปมองตามเสียงก่อนจะรีบวิ่งหนี (อ้าว!?) เพราะน้ำเสียงอันแสนจะไพเราะจนบาดหู!
"อยู่กับเขาก็รู้เธอคงไม่แคร์คนอย่างฉ๊าน~!"
แอลน้อยหมวกแดงยังคงร้องเพลงต่อไปอย่างไม่รู้สึกรู้สา โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามันเป็นการเรียกอันตรายเข้ามาหาตัวเองเสียแล้ว!
"ฉันมันก็แค่คนโทรผิด! บอกข๊าว~! ฉันโทรผิด! ผิดเองที่เป็นคนมาที่ล๊าง~! แล้วยังไปร๊าก~! เธอ~"
ด้วยน้ำเสียงอันทรงพลัง (บาดหู!) ที่ล่องลอยไปทั้งป่าจนสัตว์ป่าต่างรีบมุดรูหนี (=_=) แต่ก็มีเจ้าหมาป่าตัวหนึ่งที่ต้องสะดุ้งตื่นเพราะน้ำเสียงอันแสนจะสุดหฤหรรษ์ (ตรงไหน!)
"เฮ้ย! เสียงใครวะ!?"
เจ้าหมาป่าสะดุ้งตื่นจากหลับใหล หันไปมองรอบ ๆ อย่างสงสัย เจ้าหมาป่านี้ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่มันคือ 'หมาป่า Light' นั่นเอง! เป็นจอมเจ้าชู้ เอ๊ย! เจ้าเล่ห์แห่งป่าใหญ่ แถมหลงตัวเองขนานหนักว่าหล่อนักหล่อหนา (ก็จริงนี่หว่า) มันชักสีหน้าไม่พอใจ
"เสียงก็ไม่ได้ดีเล๊ย! ยังจะกล้าร้องอีกเรอะวะ!"
หมาป่าไลท์ลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินไปยังต้นเสียง
"ไหนขอดูหน้าหน่อยดิ๊! ถ้าไม่น่ารักพ่อจะจับฆ่าให้หมดเลย!"
เจ้าหมาป่าตัวร้ายเดินไปตามเสียงก่อนจะแอบมองมาจากหลังต้นไม้
"อ๊ะ!" หมาป่าไลท์เบิกตากว้าง มองดูเจ้าของเสียง "เสียงอุบาทว์แต่น่าตาน่ารัก พี่ให้อภัย OWO!!"
หมาป่าไลท์กระดิกห้างดิก ๆ อย่างถูกใจ จ้องมองใบหน้าหวานขาวผ่อง แม้ใต้ตาจะคล้ำเล็กน้อยแต่ไม่ได้บดบังความน่ารักได้เลยแม้แต่น้อย
"โยย ๆ กระโปรงสั้นได้ใจพ่อจริง เหอ ๆ =[];=" หมาป่าไลท์จ้องมองขาเรียวขาวอย่างพออกพอใจ น้ำลายไหลยืด~ "ซูด! (เสียงเช็ดน้ำลาย) อย่างนี้ไม่ปล่อยไว้แน่! หุหุหุหุ"
หมาป่าไลท์เริ่มขบคิดแผนการหลอกล่อคนน่ารักอย่างรวดเร็วก่อนจะเผยยิ้มกริ่ม "เหอ ๆ เสร็จแน่ เสร็จแน่"
....................
"ลันล้า~ ลันล้า~ อ๊ะ!"
แอลน้อยหมวกแดงหยุดร้องเพลงกระทัน จ้องมองคนแปลกหน้าด้วยดวงตากลมโตสีดำอย่างสงสัย
"สวัสดีครับ คนน่ารัก" ร่างสูงใบหน้าหล่อเหลาทัก ก่อนจะส่งยิ้มโปรยเสน่ห์ให้ แต่ร่างบางกลับสนใจหูแหลม ๆ และหางเป็นพวงของคนตรงหน้าแทน
"คุณเป็นใครครับ?" แอลน้อยหมวกแดงทักอย่างสงสัย เอียงคอเล็กน้อย
น่ารักโคตร! หมาป่าคิด ก่อนจะยิ้มหวาน "ผมเป็นหมาป่าครับ แต่อย่าห่วงเลย ผมเป็นหมาป่าดีแน่นอนครับ" ว่าแล้วก็เดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็ก "แล้วคุณละครับเป็นใคร"
ด้วยท่าทางสุภาพบุรุษ (ซะเมื่อไหร่!) และน้ำเสียงทุ้มนุ่มมีเสน่ห์ ทำให้ร่างบางไม่ติดใจสงสัยใด ๆ ตอบกลับไปเสียงหวานพร้อมรอยยิ้มน้อย ๆ "ผมชื่อแอลครับ! แต่ทุกคนเรียกผมว่าแอลน้อยหมวกแดง"
"เป็นชื่อที่น่ารักมาครับ" หมาป่าตัวร้ายยิ้มกริ่ม มือใหญ่ลูบใบหน้าหวานอย่างพอใจ "แล้วนี่จะไปไหนหรือเปล่าครับ"
"คือว่า....ผมกำลังจะไปเยี่ยมคุณตาน่ะครับ เขาอาศัยอยู่ในป่านี่เอง"
"แหม! มาเยี่ยมคุณตานี่เอง เด็กดีจังนะครับ"
"ขอบคุณครับ" แอลน้อยหมวกแดงยิ้มหวาน หมาป่าไลท์จ้องมองอย่างหลงใหล ก่อนจะพยายามข่มใจไม่ให้ทำอะไรเลยเถิด.....เย็นไว้ไลท์ เดี๋ยวเหยื่อตื่นหมด......
"งั้นก็ขอให้เดินทางโดยปลอดภัยนะครับ"
"ครับ ขอบคุณครับคุณหมาป่า"
แอลน้อยเขย่งปลายเท้าขึ้นจูบเบา ๆ ที่แก้มของร่างสูง หมาป่าไลท์เบิกตาโตอย่างตกใจ ก่อนจะมองใบหน้ายิ้มแย้มของคนตัวเล็ก
"เป็นคำขอบคุณครับ"
"อา....คร้าบ~" ไลท์ยิ้มเจ้าเล่ห์.....ยิ่งน่ากินขึ้นเยอะเลย.....
"งั้นผมแล้วนะครับ"
"อ๊ะ! เดี๋ยวครับ!"
หมาป่าไลท์รั้งแอลน้อยไว้ ก่อนจะเอ่ยยิ้ม ๆ "ไปทางนี้ดีกว่าครับ ใกล้กว่ากันเยอะเลยนะครับ" หมาป่าร้ายชี้ไปที่ทางแยกอีกทางซึ่งจริงแล้วมันคือทางที่ไกลกว่า แต่ด้วยความมองโลกในแง่ดีและความไร้เดียงสาของคนน่ารักก็เลยเชื่อ เดินไปยังทางที่ร่างสูงบอก เมื่อคนน่ารักลับหายไป หมาป่าไลท์ก็รีบวิ่งสุดฝีเท้าไปที่บ้านคุณตาวาตาริทันที
....................
ก๊อก ๆๆๆ!!
"ครับ ๆ" คุณตาวาตาริเดินไปที่ประตูก่อนจะเปิดออก ก็พบหมาป่าไลท์ที่ส่งยิ้มแฉ่งมาให้ "หมาป่า!!"
"ถูกต้องคร้าบ~!" หมาป่าไลท์ว่า
"แกจะมากินฉันสินะ!" คุณตาวาตาริเอ่ย "ฉันรู้นะแกจะมากินฉันก่อน แล้วก็มาดักรอกินหลานฉันต่อใช่มั๊ย!!"
"เดี๋ยว ๆ ตาใจเย็นเด่ะ!" หมาป่าหน้าหล่อรีบร้องห้ามก่อนจะถูกกะทะในมือคุณตาวาตาริฟาดใส่ "ผมมีข้อเสนอนะตา!"
"ข้อเสนอเรอะ!?"
"ช่าย~ จะลองฟังมะ"
คุณตาวาตารินิ่งคิด ก่อนจะตอบ "ตกลง ว่ามาสิ"
หมาป่าไลท์ยิ้มกริ่มก่อนจะเอ่ย "ข้อเสนอก็คือ! บัตรส่วนลดพิเศษของโรงแรมจิ้งจอกหาดสวรรค์ สาวสะบึ้ม! ที่ภูเก็ต! พร้อมตั๋วเครื่องบินฟรีไปกลับเจ็ดวันเจ็ดคืน! แล้วคุณจะพบว่าคุณอยู่ในสวรรค์!!"
"หาดสวรรค์....สาวสะบึ้ม!" คุณตาวาตาริคิด.....สาว ๆ มากมายในชุดบิกินี่กำลังยิ้มหวานส่งมาให้เขาและกวักมือเรียกเขาไปหาด้วยท่าทียั่วยวน....หน้าอกคัพดี ขาว...สวย...อึ๋มสุด ๆ!!....เหอ ๆ =w=.....
"แน่ใจนะ!" คุณตาวาตาริถามเพื่อความมั่นใจ "ต้องมีสาว ๆ สะบึ้ม ๆ ตามที่ว่าจริง ๆ นะเจ้าหมาป่า"
"รับรองครับ! สาวเพียบ! คัพดีทั้งน้าน~"
"ตกลง!" คุณตาวาริรับข้อเสนอ ก่อนจะรีบเก็บของและวิ่งออกไปจากบ้านเพื่อไปที่สนามบิน "คัพดีจ๋า! สาวจ๋า! ตามาแล้ว เหอ ๆๆๆ!!"
"เหอ ๆ -V-+" หมาป่าตัวร้ายหัวเราะในลำคออย่างพอใจ "ทีนี้ก็เหลือแต่รอคนน่ารัก"
....................
แอลน้อยหมวกแดงมองบ้านของคุณตาวาตาริที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะทำหน้าไม่พอใจเล็กน้อย
"คุณหมาป่าบอกมั่ว เขาหลงทางตั้งนานแน่ะ!" เอ่ยอย่างแง่งอนโดยไม่รู้เลยว่าคนที่เอ่ยถึงกำลังรอเขาอยู่ในบ้าน
"คุณตาครับ ผมมาแล้วนะ" แอลน้อยเปิดประตูบ้านเข้าไป มองไปรอบ ๆ บ้านเพื่อหาคุณตา
"ตาอยู่ในห้องนี่"
เสียงดังมาจากในห้องนอน แอลน้อยรีบเดินเข้าไปในห้องก่อนจะมองดูร่างที่ซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม
"คุณตาเป็นยังไงบ้างครับ"
"แค่ก ๆ ปวดหัวนิดหน่อยจ้ะหลาน"
"เอ๋! แต่ทำไมคุณตาต้องหลบหน้าหลบตาผมด้วยละครับ?" แอลน้อยถามอย่างสงสัย
"ก็ตากลัวหลานจะติดเชื้อหวัดตานี่จ้ะ"
"แล้วทำไมเสียงคุณตาทุ้มจังละครับ เหมือนคนหนึ่มเลย"
"ก็ไม่สบายเสียงเลยเปลี่ยนจ้ะ"
"เอ๊ะ! แต่ทำไมคุณตาหูแหล๊มแหลมละครับ"
"ก็จะได้ฟังเสียงของหลานได้ถนัดยังไงละจ้ะ"
"เหรอครับ" แอลน้อยเลิกสงสัย ก่อนจะหันมาสนใจของกินในตระกร้าแทน "งั้นคุณตาจะกินอะไรดีครับ ซุปมั๊ยครับ"
"กินนายก่อนได้มั๊ย"
"เอ๋? อ๊ะ!!"
แอลน้อยอุทานอย่างตกใจมือถูกมือใหญ่ของคนใต้ผ้าห่มกระชากให้ล้มลงบนเตียงจนหมวกสีแดงหลุดออกเผยให้เห็นเรือนผมสีดำ ร่างเพรียวบางถูกกดลงบนเตียงนุ่ม เบิกตาโตอย่างตกใจ
"คุณหมาป่า!"
หมาป่าไลท์ยิ้มกริ่ม "ไงจ้ะ!"
"คุณทำอะไรน่ะ!" แอลน้อยดิ้นรน หนี ก่อนจะถอนร่นหนีไปที่หัวเตียง หมาป่าเจ้าเล่ห์เหลือบมองต้นขาขาวที่โผล่ออกมาจากกระโปรงสั้นจนเกือบจะเห็นไปถึงไหนต่อไหน หมาป่าไลท์รีบปิดจมูกเพราะกลัวเลือดกำเดาจะไหลเสียก่อน
"แหม ๆ อย่ากลัวเลยนะจ้ะ" หมาป่าไลท์เอ่ยเสียงเจ้าเล่ห์สุด ๆ! "มาให้กินซะดี ๆ นะ"
"อย่าเข้ามานะ!" แอลน้อยร้องลั่น ตัวสั่นเทาอย่างหวาดกลัว หมาป่าไลท์มองภาพตรงหน้า หน้าแดงน้อย ๆ.....ใบหน้าหวานทำท่าจะร้องไห้ ขอบตาสวยมีน้ำตาปริ่ม ๆ ส่งสายตาอ้อนวอนซะจนน่ารัก! ร่างกายเล็ก ๆ สั่นเทาเหมือนลูกแมวตัวน้อย.....ยิ่งร่างเล็กถอยร่นหนี กระโปรงที่สั้นอยู่แล้วก็ยิ่งสั้นขึ้นจนเผยให้เห็นลำขาขาวผ่อง.....พรู่ด!!
"อึก! อัก!" หมาป่าไลท์รีบปิดจมูก เนื่องจากเลือดกำเดาที่พุ่งกระฉูดออกมากระทัน หัน ร่างสูงรีบหันหน้าหนีร่างบาง รีบเช็ดเลือดกำเดา....ยั่วชัด ๆ!!....
เมื่อเช็ดเลือดเสร็จ ก็หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ให้ร่างเล็ก แอลน้อยสั่นเทายิ่งกว่าเดิม กอดตัวเองแน่น หมาป่าตัวร้ายเข้าไปใกล้ร่างเล็ก ยื่นหน้าหล่อเหล่าเข้าไปใกล้กับใบหน้าหวาน
"ไม่เป็นไรนะครับ"
ถึงจะพูดแบบนั้น แต่มือใหญ่กลับซุกซนล้วงเข้าไปใต้กระโปรงสั้นลูบลำขาขาวอย่างพอใจ แอลน้อยตัวสั่น
"อย่านะ...."
"ไม่เป็นไรครับ ผมจะอ่อนโยนนะ....ฉะนั้นให้ผมกินเถอะครับ" หมาป่าเจ้าเล่ห์เอ่ยข้างหู ก่อนจะขบเม้มที่หูเบา ๆ อย่างหยอกล้อ
"อ๊ะ! อือ..." ร่างบางครางในลำคอ ก่อนจะจ้องมองดวงตาของคนตรงหน้า "จริง ๆ นะ....จะอ่อนโยนจริง ๆ นะ..."
"ครับ" หมาป่าตัวร้ายยิ้มกริ่ม "จะอ่อนโยนที่สุดเลยทีเดียว....ตกลงยอมให้ผมกินหรือยัง"
"มะ ไม่รู้สิ...."
"ให้ผมกินเถอะครับ" มือใหญ่ลูบไล้ขาขาว "แล้วคุณจะต้องชอบแน่ ๆ"
ร่างเล็กลังเล ร่างสูงใช้จังหวะที่ร่างเล็กเผลอประกบริมฝีปากเข้าไป ตอนแรกแอลน้อยขัดขืน แต่เมื่อลิ้นร้อนของร่างสูงส่งเข้าไปในโพรงปาก กระหวัดพันเกี่ยวกับลิ้นของเขาอย่างร้อนแรง ร่างบางก็อ่อนระทวย รับสัมผัสวาบหวิวอย่างยอมจำนน
"อือ...อืม...อา...."
ร่างเล็กกอดคอร่างสูง หมาป่าไลท์ถอนริมฝีปากออก ยิ้มกว้าง "ตกลงจะว่าไงครับ....จะให้ผมกินหรือเปล่า"
ร่างบางหน้าแดงระเรื่อ ก่อนจะพยักหน้า
"หึหึหึ นี่สิเด็กดี...." ร่างสูงเอ่ยก่อนจะซุกไซร้ที่ซอกคอขาวอย่างกระหาย
"อ๊า...อา...คุณหมาป่า...."
....................
แล้วแอลน้อยหมวกแดงผู้น่ารักก็ต้องพ่ายแพ้ให้แก่หมาป่าไลท์เจ้าเล่ห์อย่างไม่อาจขัดขืน
THE END
ถึงจะเกือบ10ปี แต่ดีย์!!!
ReplyDelete