"เอ้า! ชนแก้ว!!"
เสียงเฮาฮาดังขึ้นมาจากโต๊ะมุมหนึ่งในคลับชื่อดัง ชายหนุ่มกลุ่มใหญ่หัวเราะพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หนึ่งในนั้นมียูโนว์ ยุนโฮ แห่งวงดงบังชินกิ (โทโฮชินกิ) อยู่ด้วย เขาแอบออกมาเที่ยวกับเพื่อนเก่าในคืนนี้ เพราะต่างก็ไม่ได้เจอกันนานแล้ว
"เอ้าๆ ดื่มๆ ไม่เมาไม่เลิกเว้ย!!"ยุนโฮร้องบอกทุกคน โชคดีที่คลับแห่งนี้คนเยอะ แลเสียงดนตรีก็กลบเสียงของเขาจากคนอื่นๆได้ดี ทำให้มีเพียงพวกเพื่อนๆของเขาเท่านั้นที่ได้ยินเขา
"เฮ้ยยุนโฮ ฉันว่าแกเมาแล้วนะเนี่ย"
"ครายว่าเมา!"ยุนโฮยิ้มร่า ในความมืดนั้น หน้าเขาแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ในมือ "ฉันม่ายเมาซ้ากหน่อย"
"ขนาดไม่เมาเสียงยังอ้อแอ้เลยแก"
"เฮ้ยๆม่ายสนโว้ย เพื่อนๆจะมาเจอกานท้างที ดื่มๆ"ยุนโฮรั้นจะดื่มต่อ ซึ่งพวกเพื่อนๆก็ไม่ว่าอะไรเขา กลับตอบสนองอีกต่างหาก
จนเวลาผ่านไปพอควร ยุนโฮก็เริ่มเมามากขึ้น จนถึงขั้นขึ้นไปยืนบนโต๊ะทำท่าจะถอดเสื้ออก โชคดีที่เพื่อนคนหนึ่งยังไม่เมาห้ามไว้ทัน
"เฮ้ยๆ ฉันว่าแกกลับกได้แล้วว่ะ เมามากแล้วนะเนี่ย"
"หืม? ม่ายอาว ดื่มๆ"ยุนโฮส่ายหน้า
"เชื่อตูดิ กลับๆเดี๋ยวพาไปส่ง"
ยุนโฮถูกหามออกจากคลับ ตอนแรกก็ขัดขืน แต่เมื่อมาอยู่ในรถก็หลับปุ๋ย ไม่นานนัก เวรกรรมของเพื่อนต้องแบกหามยุนโฮที่ไม่ใช่ตัวเล็กๆขึ้นไปยังชั้นบนของคอนโดบ้านดงบังฯ ซึ่งสูงไม่ใช่เล่น
หลังจากต้องรอลิฟต์อยู่นาน กว่าจะขึ้นจะลงถึงก็แทบตาย เพราะยุนโฮทิ้งน้ำหนักตัวใส่เพื่อนอย่างไม่ปราณี หัวเราะบ้างเป็น จนในที่สุดเพื่อนผู้โชคร้ายก็พามาถึงหน้าห้องจนได้
แม็ก หรือ ชางมิน น้องเล็กของวงเดินออกมาจากห้องเพื่อหานมกินและจะได้กลับไปอ่านหนังสือเรียนต่อ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ทั้งๆนี่ก็ดึกมากแล้ว
"ครับๆ"ชายหนุ่มร่างสูงเดินไปที่ประตูห้อง เขาเปิดเข้ามาก็พบเพื่อนผู้โชคร้ายและยูโนว์อยู่หน้าห้อง "คุณ? พี่ยุนโฮ!!"
"ดีจริงๆ ยุนโฮเมามากเลยครับ ผมเลยเอามันมาส่ง"
"ขอบคุณครับ"ชางมินรีบเข้าไปประคองยุนโฮแทนทันที
"งั้นผมลาละครับ"เพื่อนผู้โคร้ายเดินจากไป ชางมินประคองยุนโฮเข้ามาในห้องอย่างอย่างลำบาก ก่อนจะทิ้งยุนโฮลงบนโซฟา ยุนโฮส่งเสียงงึมงำก่อนจะล้มตัวลงนอน
"ไหงเมาอย่างนี้ละเนี่ยพี่"ชางมินเอ่ยเกาหัวแกรกๆก่อนจะเดินเข้าไปในครัว ต้นน้ำอุ่นๆก่อนจะเทใส่แก้วแล้วเอามาให้ยุนโฮ ชางมินวางแก้วลงบนโต๊ะหน้าโซฟาก่อนจะปลุกยุนโฮ "พี่ พี่ยุนโฮ....พี่"
"หืม....."ยุนโฮปรือตาตื่นอย่างงัวเงีย "อาราย....."
"ตื่นก่อนครับพี่"ชางมินประคองยุนโฮให้ตื่นขึ้น
"อ้าว....ชางมินนี่เอง ฮะๆ แล้วที่นี่ที่หนายเนี่ย"
"บ้านครับบ้าน.....ดื่มน้ำอุ่นๆแก้เมาก่อนนะพี่"
"อืม ม่ายเอา จานอน"ยุนโฮล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ชางมินไม่ยอมแพ้จับรุ่นพี่ให้นั่งและตนก็นั่งลงข้างๆทำให้ยุนโฮต้องพิงซบไหล่ชางมินแทน
"ดื่มน้ำก่อนครับ"
"ม่ายเอา"ยุนโฮบ่ายหน้าหนีอย่างดื้อดึง
"สักหน่อยนะครับ"
ยุนโฮยอมดื่มแต่โดยดี ก่อนจะวางแก้วลงกับโต๊ะและทิ้งตัวใส่ชางมิน
"ไปนอนในห้องดีกว่านะพี่ยุนโฮ"
"นายห้อง....ก็ด้าย ดีเหมือนกาน.....งึมๆงำๆ"
ชางมินหิ้วปีกยุนโฮไปที่ห้องของยุนโฮ ซึ่งมียูชอนร่วมเป็นเจ้าของห้องอยู่ด้วย แต่เมื่อชางมินจะเปิดประตูก็พบว่ามันล็อค เขาพ่นลมปากอย่างหนักใจ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อยุนโฮกอดเขาจากข้างหลังเข้าให้
"อืม.....อุ่นดีนะ.....งึมงำๆ"
ชางมินใจเต้นระรัว ก่อนจะแกะมือของยุนโฮออก "นี่พี่เมามากแล้วละ"
"หืม.....ม่ายเมาๆ"
"เฮ้อ ไปนอนห้องผมก่อนก็ได้"
ยุนโฮยอมตามไปอย่างว่าง่าย โดยกระโดดขี่คอชางมินหัวเราะอย่างชอบใจ
"โอยพี่! ตัวไม่ใช่เบาๆเลยนะ!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
ชางมินแบกยุนโฮเข้ามาในห้อง ก่อนจะทิ้งรุ่นพี่ลงบนเตียงสีขาว ยุนโฮส่งเสียงในลำคอก่อนจะนอนแผ่เต็มเตียง ชางมินนั่ลงข้างเตียง หอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะมองยุนโฮ ที่ตอนนี้สภาพดูไม่ได้ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยยุ่งเหยิง ชางมินเผลอจับจ้องที่หน้าอกขาวของยุนโฮอยู่นาน จนต้องรีบปัดความคิดชั่วๆออก เขาเดินไปที่ปลายเตียง ถอดถุงเท้าให้ยุนโฮ ก่อนจะเดินไปเปิดไฟที่โคมไฟข้างเตียง พลันก็สะดุดตากับต่างหูของยุนโฮ จึงเข้าไปถอดออกให้
"ขืนใส่นอนแทงหูกันพอดี"ชางมินบ่นก็จะสะดุดตากับใบหน้ายามหลับของยุนโฮ ชางมินจ้องมองอย่างเผลอไผล "อืม หน้าก็หวานได้เหมือนกันนี่หว่า นี่ถ้าไม่สังเกตุดีๆไม่รู้นะเนี่ย" ชางมินวางต่างหูของยุนโฮไว้ข้างเตียง ก่อนจะนั่งมองใบหน้าของรุ่นพี่อย่างเผลอไผล มือใหญ่ยื่นไปลูบใบหน้าขาวของยุนโฮอย่างเหม่อๆ ร่างบนเตียงส่งเสียงในลำคอ ซึ่งเรียกสติชางมินได้อย่างดี
"เฮ้ยๆ แกเป็นอะไรของแกว่ะไอ้ชางมิน!"ชายหนุ่มตบหน้าตัวเองป้าบๆ "นั่นรุ่นพี่แกนะเว้ย รุ่นพ่ที่แกให้ความเคารพ แค่หน้าหวานนิดหน่อยจะคิดเลยเถิดไม่ได้นะโว้ย"
"อืม.....ร้อน....."ชางมินหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเบิกตาโตอย่างอึ้งๆเมื่อยุนโฮลุกขึ้นนั่งถอดเสื้อของตนออกจนเหลือแต่หน้าอกเปลือยเปล่าขาวนวล
"พะ พี่!!"ชางมินร้องอย่างตกใจ
"ร้อนชะมัด....."ยุนโฮโยนเสื้อทิ้งก่อนจะทำท่าจะถอดกางเกงอีก ชางมินรีบเข้ามาห้าทันที
"เฮ้ยๆพี่ อย่าถอด อันนี้ห้ามเลย!!"
"อย่ายุ่งน่า"ยุนโฮบอก ผลักชางมินออก
"ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะพี่ ไม่ได้!!"ชางมินดึงมือยุนโฮออกจากเข็มขัดกางเกง ยุนโฮขัดขืน แล้วทั้งสองก็ยื้อกันไปยื้อกันมาจนชางมินต้องใช้มาตราการขั้นเด็ดขาดขึ้นคร่อมยุนโฮและกดร่างที่เล็กกว่าตนลงบนเตียง
"เฮ้อ~"ชางมินถอนหายใจ ก่อนจะมองร่างใต้ตน
ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน จ้องกันอย่างไม่ละสายตา
"ปล่อย.....ร้อน....."ยุนโฮเอ่ยอย่างเมามาย ดวงตาหยาดเยิ้มจนทำให้ชางมินหวั่นไหว "ร้อน.....ปล่อยสักที....."ยุนโฮยกเข่าขึ้น แต่ด้วยเหตุใดไม่ทราบ ดันไปสะกิดจุดอ่อนไหวของชางมินเข้าให้
"อึ๊ย!"ชางมินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ยุนโฮเหมือนจะรู้ก็แกล้งต่อนั่นคือเขาต้นขาคอตนเบียดเข้ากับส่วนอ่อนไหวนั่น "นี่พี่เดี๋ยวหาว่าผมไม่เตือนนะ"ชางมินเอ่ยรู้สึกเสียวกระสันขึ้นมาทันที
"หึหึหึ"ยุนโฮหัวเราะอย่างไม่คิดมากเพราะกำลังเมาได้ที่ "ชางมินน้อยรู้สึกแล้ว"
ชางมินเริ่มอึดอัดระหว่างขาทันที เขาก้มลงมองเป้ากางเกงก็พบว่ามันตุงขึ้น "ปัดโธ่เว้ย!"ชางมินสบถเบาๆ
"ฉันช่วยมั๊ย"ยุนโฮเอ่ยเสียงกระซิบ
"ไม่ต้องละ ผมไปทำเอง"ชางมินเอ่ยอย่างรวดเร็ว เขาล่อยยุนโฮและลุกขึ้นนั่ง แต่ยุนโฮที่กำลังเมาไม่ยอมง่ายๆ
"ไม่เอาน่า ทำเองจะไปสนุกอะไร.....ฉันช่วยดีกว่า"ยุนโฮกระซิบข้างหูชางมิน ก่อนจะจับใบหน้าของชางมินให้หันมาและตนก็ประกบปากเข้าให้ ชางมินเบิกตาโตอย่างตกใจ ก่อนจะดันยุนโฮออก
"อย่าเลยพี่มันไม่ดี!!"
"ทำไม"ยุนโฮยิ้มกริ่ม "นายไม่อยากรู้หรือไว่มันเป็นยังไง" ยุนโฮว่าพลางถอดเข็มขัดออก ชางมินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เหงื่อผุดตามไรผม ยุนโฮถอดกางเกงออกก่อนจะเหลือเพียงชั้นในเพียงตัวเดียว "ฉันช่วยดีกว่า"
ชางมินลังเล แต่เจ้าส่วนอ่อนไหวเริ่มตุงมากขึ้น เขาตัดสินใจ "เอาไงเอากันว่ะ ไม่ไหวแล้วเว้ย!"
....................
"อืม.....อา....."ชางมินร้องอย่างพอใจ ขณะที่ลิ้นร้อนของยุนโฮโลมเลียส่วนอ่อนไหวของเขา ลิ้นร้อนเล่นที่ปลายยอดของส่วนอ่อนไหว ขณะเดียวกันมือของยุนโฮก็บีบส่วนอ่อนไหวนั่นเบาๆเร่งอารมณ์ให้ชางมิน
"ซี๊ด~!"ชางมินกัดฟัน
"ชอบใช่มั๊ย"ยุนโฮเอ่ยเสียงพร่า และเมื่อเขาเร่งมือขึ้นลงอย่างรวดเร็วน้ำขุ่นใสก็ทะลักล้นออกมาจากส่วนอ่อนไหวนั่น ยุนโฮเลียอย่างพอใจ ชางมินมองยุนโฮที่ส่งยิ้มหวานมาให้เขา "ชอบมั๊ย? ต่อนะ....."
ร่างบางกว่าของยุนโฮคลานเข้ามาหาชางมิน ยืนใบหน้ามนเข้าไปใกล้ ก่อนจะประกบริมฝีปากกับชางมินอย่างเร่าร้อน พลางนั่งลงแยกขาบนตักของชางมินเพื่อความถนัด ชายหนุ่มร่างสูงไม่รอช้าที่ตอบสนอง ส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของรุ่นพี่ร่างบางทันที มือใหญ่ทั้งสองข้างจับต้นขาของร่างบางเอาไว้ พลางลูบไล้ปลุกอารมณ์ไปด้วย
"อืม.....อา....."ยุนโฮครางในลำคออย่างพอใจ ก่อนจะโอบรัดร่างสูง
ชางมินเริ่มรุกมากขึ้นไปตามอารมณ์ เขาถอนริมฝีปากออกก่อนจะดันให้ร่างบางล้มลงบนเตียง ยุนโฮหอบหายใจหนัก มองร่างสูงข้างบนด้วยสายตาแห่งความใคร่ปราถนา ชางมินเข้าใจดี เขาก้มลงประกบริมฝีปากของยุนโฮอีกครั้ง คราวนี้เร่าร้อนรุนแรง ลิ้นร้อนของทั้งสองพักันไปหมด ส่งเสียงจวบจาบและครางออกมาอย่างสุขสม
"อา....อืม.....จวบ....อืม....."
มือใหญ่เลื่อนลงไปที่ยอดถัน ก่อนจะกดมันทั้งสองข้าง ทำให้ร่างบางครางเสียงหลงอย่างเสียงกระสัน ลิ้นร้อนของร่างสูงเลื่อนลงมาที่ต้นคอ ฝากรอยรักเอาไว้ ก่อนจะลงมาเล่นกับยอดถันข้างหนึ่ง ขบเม้มเป็นการหยอกเย้า ร่างบางครางและแอ่นกาบรับ
"อา~......อย่าเล่นสิ.....อืม....."
ชางมินยิ้ม ก่อนจะแยกขาของยุนโฮออกกว้างๆซึ่งร่างบางก็ทำตามแต่โดยดี ชางมินก้มลงฝากรอยรักอีกครั้งที่คอของร่างบาง แต่นิ้วกลางของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางแคบจนมิด ยุนโฮกระตุกก่อนจะร้อง
"โอ๊ย! เจ็บ.....อืม.....เจ็บ....."
"ทนอีกหน่อยนะครับ"ชางมินกระซิบ ก่อนจะใส่นิ้วเข้าไปให้ลึกกว่านี้
"อ๊า!! อืม.....เอาออกไป....อา....."
"อีกนิดเดียว"นิ้วภายในควานไปทั่ว ก่อนจะโดนจุดหนึ่งเข้า ซึ่งทำให้ยุนโฮกระตุก แอ่นกายรับอย่างเสียวซ่าน ครางไม่ได้ศัพท์
"อ๊าๆๆ!! อย่า.....อา~~!!"
"เจอแล้ว"ชางมินยิ้ม ก่อนจะถอนนิ้วออกมา และจับขาของยุนโฮพาดบ่า "ผมจะเข้าไปแล้วนะ"
แล้วส่วนแข็งขืนของร่างสูงก็สอดใส่เข้าไปในช่องทางแคบจนมิด ยุนโฮกระตุกอีกครั้งก่อนจะร้องคราง
"อ๊า.....เจ็บ....อื้อ...อืม...ออกไป....อา....."
"ทนอีกหน่อยนะครับ.....ชวนผมเองแท้ๆ"ชางมินเอ่ยเบาๆในประโยคท้าย เขารอจนร่างบางชิน จึงเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ยุนโฮผวากอดชางมินแน่น จิกเล็กบลงบนแผ่นหลังร่างสูงจนเป็นรอยแผล แต่ชางมินไม่เอ่ยอะไรนอกจากเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้น
"อาๆ....อืม.....อา.....เจ็บ....." ร่างบางร้องคราง จิกเล็บลงบนแผ่นอกแกร่งของชางมินอีกแผล
"เดี๋ยวก็ชินแล้วนะครับ"ชางมินเอ่ย และเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นกว่าเดิม
ตอนแรกมันแสนจะทรมาน เลือดไหลออหจากช่งอทางแคบ แต่ไม่นาน ต่อให้เลือดไหลเพิ่มขึ้นอีก ก็ยังคงสุขสมมากนัก ร่างบางครางเสียงกระสัน โยกกายรับแรงกระแทก
"อาๆๆๆ...อ๊า.....อืม....เร็วอีก....."
"ได้ครับ"ชางมินยิ้มพรายและเร่งจังหวะมากขึ้น
"อ๊าๆ อาๆๆๆ อะๆ อืม อ๊าๆๆ!!"
ร่างกายทั้งสองแนบแน่น กอดรัดกันด้วยความใคร่แห่งเพลิงกิเลส เหงื่อไหลโทรมกายทั้งคู่ด้วยความเร่าร้อน เสียงครางกระสันดังอย่างต่อเนื่อง ร่างบางแอ่นกายรับความใคร่นี้อย่างสมยอม ชางมินก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกเข้าเปนครั้งสุดท้าย
"อ๊าๆๆๆ!!"ร่างบางคราง และของเหลวขุ่นร้อนก็พ่งเข้าไปภายใน ทั้งสองหอบหายใจหนัก ชางมินมองร่างบางข้างใต้ ก่อนจะก้มลงจุมพิตละไมให้อีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆถอนกายออก
"อะ.....อา....."ยุนโฮครางเบาๆ
ชางมินทิ้งตัวลงนอนข้างร่างบาง ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดแน่น และทั้งคู่ก็ผลอยหลับไป......
เช้าวันต่อมา.........
เสียงนาฬิกาปลุกส่งเสียงรบกวนคนบนเตียงอย่างน่าหงุดหงิด ยุนโฮโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มสีขาว ก่อนจะใช้มือควานหานาฬิกาบนหัวเตียง เมื่อหาเจอ เขาก็ลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย มองดูเวลา.....05.00 น. .....
"เพิ่งตีห้าเนี่ยนะ"ยุนโฮเอ่ยเสียงพร่าก่อนจะปิดนาฬิกาปลุกและวางมันไว้ที่เดิม ยุนโฮหาววอด ก่อนจะมุดกลับเข้าไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง และเบียดเข้าหาอกกว้างอบอุ่น.....
หืม??.....
หน้าอก.....ข้างๆ.....
...........
ยุนโฮเงยหน้ามองคนข้างๆ
!!!!!!!!!
"เฮ้ย!!"
ผลั่ก! โครม!!
"โอย~ อะไรกันเนี่ย"ชางมินร้องอย่างเจ็บปวด ตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่ง รู้สึกหนาวนิดๆเพราะตนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า เขามองคนบนเตียง
"นาย!!"ยุนโฮ ชี้มาที่ชางมิน เบิกตาโตอย่างตกใจ ก่อนจะกมลงมองตัวเองและมองที่ชางมิน "ไม่จริง.....แกบอกฉันสิว่ามันไม่จริง!!"
"เอ่อ.....หมายถึงเรื่องเมื่อคืน...."
"ไม่ๆ!!"ยุนโฮโวยวาย "ไม่ต้องบอกแล้ว เงียบ เงียบเลย!!"
"คือ....."ชางมินเอ่ย "คือว่า.....พี่เมา....แล้วก็....เอ่อ...มันก็เป็นแบบนี้แหละ"
"นี่แกฉวยโอกาสฉันเรอะ!!"ยุนโฮว่า
"เปล่าๆครับ!"ชางมินส่ายหน้า "คือ...จะว่าไงละ...ก็พี่สมยอมเองนะ"
"อะไรนะ!!"
"จะ จริงๆนะคร้าบ!! คะ คือ ผมขอโทษก็ได้ ผมขอโทษคร้าบ!!"
"หนอยแก!!!"
"ว๊ากก!! เดี๋ยวสิพี่!!"
THE END..............................................................................................................
เสียงเฮาฮาดังขึ้นมาจากโต๊ะมุมหนึ่งในคลับชื่อดัง ชายหนุ่มกลุ่มใหญ่หัวเราะพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน หนึ่งในนั้นมียูโนว์ ยุนโฮ แห่งวงดงบังชินกิ (โทโฮชินกิ) อยู่ด้วย เขาแอบออกมาเที่ยวกับเพื่อนเก่าในคืนนี้ เพราะต่างก็ไม่ได้เจอกันนานแล้ว
"เอ้าๆ ดื่มๆ ไม่เมาไม่เลิกเว้ย!!"ยุนโฮร้องบอกทุกคน โชคดีที่คลับแห่งนี้คนเยอะ แลเสียงดนตรีก็กลบเสียงของเขาจากคนอื่นๆได้ดี ทำให้มีเพียงพวกเพื่อนๆของเขาเท่านั้นที่ได้ยินเขา
"เฮ้ยยุนโฮ ฉันว่าแกเมาแล้วนะเนี่ย"
"ครายว่าเมา!"ยุนโฮยิ้มร่า ในความมืดนั้น หน้าเขาแดงเพราะฤทธิ์แอลกอฮอลล์ในมือ "ฉันม่ายเมาซ้ากหน่อย"
"ขนาดไม่เมาเสียงยังอ้อแอ้เลยแก"
"เฮ้ยๆม่ายสนโว้ย เพื่อนๆจะมาเจอกานท้างที ดื่มๆ"ยุนโฮรั้นจะดื่มต่อ ซึ่งพวกเพื่อนๆก็ไม่ว่าอะไรเขา กลับตอบสนองอีกต่างหาก
จนเวลาผ่านไปพอควร ยุนโฮก็เริ่มเมามากขึ้น จนถึงขั้นขึ้นไปยืนบนโต๊ะทำท่าจะถอดเสื้ออก โชคดีที่เพื่อนคนหนึ่งยังไม่เมาห้ามไว้ทัน
"เฮ้ยๆ ฉันว่าแกกลับกได้แล้วว่ะ เมามากแล้วนะเนี่ย"
"หืม? ม่ายอาว ดื่มๆ"ยุนโฮส่ายหน้า
"เชื่อตูดิ กลับๆเดี๋ยวพาไปส่ง"
ยุนโฮถูกหามออกจากคลับ ตอนแรกก็ขัดขืน แต่เมื่อมาอยู่ในรถก็หลับปุ๋ย ไม่นานนัก เวรกรรมของเพื่อนต้องแบกหามยุนโฮที่ไม่ใช่ตัวเล็กๆขึ้นไปยังชั้นบนของคอนโดบ้านดงบังฯ ซึ่งสูงไม่ใช่เล่น
หลังจากต้องรอลิฟต์อยู่นาน กว่าจะขึ้นจะลงถึงก็แทบตาย เพราะยุนโฮทิ้งน้ำหนักตัวใส่เพื่อนอย่างไม่ปราณี หัวเราะบ้างเป็น จนในที่สุดเพื่อนผู้โชคร้ายก็พามาถึงหน้าห้องจนได้
แม็ก หรือ ชางมิน น้องเล็กของวงเดินออกมาจากห้องเพื่อหานมกินและจะได้กลับไปอ่านหนังสือเรียนต่อ แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ทั้งๆนี่ก็ดึกมากแล้ว
"ครับๆ"ชายหนุ่มร่างสูงเดินไปที่ประตูห้อง เขาเปิดเข้ามาก็พบเพื่อนผู้โชคร้ายและยูโนว์อยู่หน้าห้อง "คุณ? พี่ยุนโฮ!!"
"ดีจริงๆ ยุนโฮเมามากเลยครับ ผมเลยเอามันมาส่ง"
"ขอบคุณครับ"ชางมินรีบเข้าไปประคองยุนโฮแทนทันที
"งั้นผมลาละครับ"เพื่อนผู้โคร้ายเดินจากไป ชางมินประคองยุนโฮเข้ามาในห้องอย่างอย่างลำบาก ก่อนจะทิ้งยุนโฮลงบนโซฟา ยุนโฮส่งเสียงงึมงำก่อนจะล้มตัวลงนอน
"ไหงเมาอย่างนี้ละเนี่ยพี่"ชางมินเอ่ยเกาหัวแกรกๆก่อนจะเดินเข้าไปในครัว ต้นน้ำอุ่นๆก่อนจะเทใส่แก้วแล้วเอามาให้ยุนโฮ ชางมินวางแก้วลงบนโต๊ะหน้าโซฟาก่อนจะปลุกยุนโฮ "พี่ พี่ยุนโฮ....พี่"
"หืม....."ยุนโฮปรือตาตื่นอย่างงัวเงีย "อาราย....."
"ตื่นก่อนครับพี่"ชางมินประคองยุนโฮให้ตื่นขึ้น
"อ้าว....ชางมินนี่เอง ฮะๆ แล้วที่นี่ที่หนายเนี่ย"
"บ้านครับบ้าน.....ดื่มน้ำอุ่นๆแก้เมาก่อนนะพี่"
"อืม ม่ายเอา จานอน"ยุนโฮล้มตัวลงนอนอีกครั้ง ชางมินไม่ยอมแพ้จับรุ่นพี่ให้นั่งและตนก็นั่งลงข้างๆทำให้ยุนโฮต้องพิงซบไหล่ชางมินแทน
"ดื่มน้ำก่อนครับ"
"ม่ายเอา"ยุนโฮบ่ายหน้าหนีอย่างดื้อดึง
"สักหน่อยนะครับ"
ยุนโฮยอมดื่มแต่โดยดี ก่อนจะวางแก้วลงกับโต๊ะและทิ้งตัวใส่ชางมิน
"ไปนอนในห้องดีกว่านะพี่ยุนโฮ"
"นายห้อง....ก็ด้าย ดีเหมือนกาน.....งึมๆงำๆ"
ชางมินหิ้วปีกยุนโฮไปที่ห้องของยุนโฮ ซึ่งมียูชอนร่วมเป็นเจ้าของห้องอยู่ด้วย แต่เมื่อชางมินจะเปิดประตูก็พบว่ามันล็อค เขาพ่นลมปากอย่างหนักใจ แต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อยุนโฮกอดเขาจากข้างหลังเข้าให้
"อืม.....อุ่นดีนะ.....งึมงำๆ"
ชางมินใจเต้นระรัว ก่อนจะแกะมือของยุนโฮออก "นี่พี่เมามากแล้วละ"
"หืม.....ม่ายเมาๆ"
"เฮ้อ ไปนอนห้องผมก่อนก็ได้"
ยุนโฮยอมตามไปอย่างว่าง่าย โดยกระโดดขี่คอชางมินหัวเราะอย่างชอบใจ
"โอยพี่! ตัวไม่ใช่เบาๆเลยนะ!"
"ฮ่าฮ่าฮ่า"
ชางมินแบกยุนโฮเข้ามาในห้อง ก่อนจะทิ้งรุ่นพี่ลงบนเตียงสีขาว ยุนโฮส่งเสียงในลำคอก่อนจะนอนแผ่เต็มเตียง ชางมินนั่ลงข้างเตียง หอบหายใจอย่างเหนื่อยล้า ก่อนจะมองยุนโฮ ที่ตอนนี้สภาพดูไม่ได้ เสื้อผ้าหลุดลุ่ยยุ่งเหยิง ชางมินเผลอจับจ้องที่หน้าอกขาวของยุนโฮอยู่นาน จนต้องรีบปัดความคิดชั่วๆออก เขาเดินไปที่ปลายเตียง ถอดถุงเท้าให้ยุนโฮ ก่อนจะเดินไปเปิดไฟที่โคมไฟข้างเตียง พลันก็สะดุดตากับต่างหูของยุนโฮ จึงเข้าไปถอดออกให้
"ขืนใส่นอนแทงหูกันพอดี"ชางมินบ่นก็จะสะดุดตากับใบหน้ายามหลับของยุนโฮ ชางมินจ้องมองอย่างเผลอไผล "อืม หน้าก็หวานได้เหมือนกันนี่หว่า นี่ถ้าไม่สังเกตุดีๆไม่รู้นะเนี่ย" ชางมินวางต่างหูของยุนโฮไว้ข้างเตียง ก่อนจะนั่งมองใบหน้าของรุ่นพี่อย่างเผลอไผล มือใหญ่ยื่นไปลูบใบหน้าขาวของยุนโฮอย่างเหม่อๆ ร่างบนเตียงส่งเสียงในลำคอ ซึ่งเรียกสติชางมินได้อย่างดี
"เฮ้ยๆ แกเป็นอะไรของแกว่ะไอ้ชางมิน!"ชายหนุ่มตบหน้าตัวเองป้าบๆ "นั่นรุ่นพี่แกนะเว้ย รุ่นพ่ที่แกให้ความเคารพ แค่หน้าหวานนิดหน่อยจะคิดเลยเถิดไม่ได้นะโว้ย"
"อืม.....ร้อน....."ชางมินหันไปตามเสียงเรียกก่อนจะเบิกตาโตอย่างอึ้งๆเมื่อยุนโฮลุกขึ้นนั่งถอดเสื้อของตนออกจนเหลือแต่หน้าอกเปลือยเปล่าขาวนวล
"พะ พี่!!"ชางมินร้องอย่างตกใจ
"ร้อนชะมัด....."ยุนโฮโยนเสื้อทิ้งก่อนจะทำท่าจะถอดกางเกงอีก ชางมินรีบเข้ามาห้าทันที
"เฮ้ยๆพี่ อย่าถอด อันนี้ห้ามเลย!!"
"อย่ายุ่งน่า"ยุนโฮบอก ผลักชางมินออก
"ไม่ได้เด็ดขาดเลยนะพี่ ไม่ได้!!"ชางมินดึงมือยุนโฮออกจากเข็มขัดกางเกง ยุนโฮขัดขืน แล้วทั้งสองก็ยื้อกันไปยื้อกันมาจนชางมินต้องใช้มาตราการขั้นเด็ดขาดขึ้นคร่อมยุนโฮและกดร่างที่เล็กกว่าตนลงบนเตียง
"เฮ้อ~"ชางมินถอนหายใจ ก่อนจะมองร่างใต้ตน
ดวงตาของทั้งคู่ประสานกัน จ้องกันอย่างไม่ละสายตา
"ปล่อย.....ร้อน....."ยุนโฮเอ่ยอย่างเมามาย ดวงตาหยาดเยิ้มจนทำให้ชางมินหวั่นไหว "ร้อน.....ปล่อยสักที....."ยุนโฮยกเข่าขึ้น แต่ด้วยเหตุใดไม่ทราบ ดันไปสะกิดจุดอ่อนไหวของชางมินเข้าให้
"อึ๊ย!"ชางมินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ยุนโฮเหมือนจะรู้ก็แกล้งต่อนั่นคือเขาต้นขาคอตนเบียดเข้ากับส่วนอ่อนไหวนั่น "นี่พี่เดี๋ยวหาว่าผมไม่เตือนนะ"ชางมินเอ่ยรู้สึกเสียวกระสันขึ้นมาทันที
"หึหึหึ"ยุนโฮหัวเราะอย่างไม่คิดมากเพราะกำลังเมาได้ที่ "ชางมินน้อยรู้สึกแล้ว"
ชางมินเริ่มอึดอัดระหว่างขาทันที เขาก้มลงมองเป้ากางเกงก็พบว่ามันตุงขึ้น "ปัดโธ่เว้ย!"ชางมินสบถเบาๆ
"ฉันช่วยมั๊ย"ยุนโฮเอ่ยเสียงกระซิบ
"ไม่ต้องละ ผมไปทำเอง"ชางมินเอ่ยอย่างรวดเร็ว เขาล่อยยุนโฮและลุกขึ้นนั่ง แต่ยุนโฮที่กำลังเมาไม่ยอมง่ายๆ
"ไม่เอาน่า ทำเองจะไปสนุกอะไร.....ฉันช่วยดีกว่า"ยุนโฮกระซิบข้างหูชางมิน ก่อนจะจับใบหน้าของชางมินให้หันมาและตนก็ประกบปากเข้าให้ ชางมินเบิกตาโตอย่างตกใจ ก่อนจะดันยุนโฮออก
"อย่าเลยพี่มันไม่ดี!!"
"ทำไม"ยุนโฮยิ้มกริ่ม "นายไม่อยากรู้หรือไว่มันเป็นยังไง" ยุนโฮว่าพลางถอดเข็มขัดออก ชางมินกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เหงื่อผุดตามไรผม ยุนโฮถอดกางเกงออกก่อนจะเหลือเพียงชั้นในเพียงตัวเดียว "ฉันช่วยดีกว่า"
ชางมินลังเล แต่เจ้าส่วนอ่อนไหวเริ่มตุงมากขึ้น เขาตัดสินใจ "เอาไงเอากันว่ะ ไม่ไหวแล้วเว้ย!"
....................
"อืม.....อา....."ชางมินร้องอย่างพอใจ ขณะที่ลิ้นร้อนของยุนโฮโลมเลียส่วนอ่อนไหวของเขา ลิ้นร้อนเล่นที่ปลายยอดของส่วนอ่อนไหว ขณะเดียวกันมือของยุนโฮก็บีบส่วนอ่อนไหวนั่นเบาๆเร่งอารมณ์ให้ชางมิน
"ซี๊ด~!"ชางมินกัดฟัน
"ชอบใช่มั๊ย"ยุนโฮเอ่ยเสียงพร่า และเมื่อเขาเร่งมือขึ้นลงอย่างรวดเร็วน้ำขุ่นใสก็ทะลักล้นออกมาจากส่วนอ่อนไหวนั่น ยุนโฮเลียอย่างพอใจ ชางมินมองยุนโฮที่ส่งยิ้มหวานมาให้เขา "ชอบมั๊ย? ต่อนะ....."
ร่างบางกว่าของยุนโฮคลานเข้ามาหาชางมิน ยืนใบหน้ามนเข้าไปใกล้ ก่อนจะประกบริมฝีปากกับชางมินอย่างเร่าร้อน พลางนั่งลงแยกขาบนตักของชางมินเพื่อความถนัด ชายหนุ่มร่างสูงไม่รอช้าที่ตอบสนอง ส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของรุ่นพี่ร่างบางทันที มือใหญ่ทั้งสองข้างจับต้นขาของร่างบางเอาไว้ พลางลูบไล้ปลุกอารมณ์ไปด้วย
"อืม.....อา....."ยุนโฮครางในลำคออย่างพอใจ ก่อนจะโอบรัดร่างสูง
ชางมินเริ่มรุกมากขึ้นไปตามอารมณ์ เขาถอนริมฝีปากออกก่อนจะดันให้ร่างบางล้มลงบนเตียง ยุนโฮหอบหายใจหนัก มองร่างสูงข้างบนด้วยสายตาแห่งความใคร่ปราถนา ชางมินเข้าใจดี เขาก้มลงประกบริมฝีปากของยุนโฮอีกครั้ง คราวนี้เร่าร้อนรุนแรง ลิ้นร้อนของทั้งสองพักันไปหมด ส่งเสียงจวบจาบและครางออกมาอย่างสุขสม
"อา....อืม.....จวบ....อืม....."
มือใหญ่เลื่อนลงไปที่ยอดถัน ก่อนจะกดมันทั้งสองข้าง ทำให้ร่างบางครางเสียงหลงอย่างเสียงกระสัน ลิ้นร้อนของร่างสูงเลื่อนลงมาที่ต้นคอ ฝากรอยรักเอาไว้ ก่อนจะลงมาเล่นกับยอดถันข้างหนึ่ง ขบเม้มเป็นการหยอกเย้า ร่างบางครางและแอ่นกาบรับ
"อา~......อย่าเล่นสิ.....อืม....."
ชางมินยิ้ม ก่อนจะแยกขาของยุนโฮออกกว้างๆซึ่งร่างบางก็ทำตามแต่โดยดี ชางมินก้มลงฝากรอยรักอีกครั้งที่คอของร่างบาง แต่นิ้วกลางของเขาสอดใส่เข้าไปในช่องทางแคบจนมิด ยุนโฮกระตุกก่อนจะร้อง
"โอ๊ย! เจ็บ.....อืม.....เจ็บ....."
"ทนอีกหน่อยนะครับ"ชางมินกระซิบ ก่อนจะใส่นิ้วเข้าไปให้ลึกกว่านี้
"อ๊า!! อืม.....เอาออกไป....อา....."
"อีกนิดเดียว"นิ้วภายในควานไปทั่ว ก่อนจะโดนจุดหนึ่งเข้า ซึ่งทำให้ยุนโฮกระตุก แอ่นกายรับอย่างเสียวซ่าน ครางไม่ได้ศัพท์
"อ๊าๆๆ!! อย่า.....อา~~!!"
"เจอแล้ว"ชางมินยิ้ม ก่อนจะถอนนิ้วออกมา และจับขาของยุนโฮพาดบ่า "ผมจะเข้าไปแล้วนะ"
แล้วส่วนแข็งขืนของร่างสูงก็สอดใส่เข้าไปในช่องทางแคบจนมิด ยุนโฮกระตุกอีกครั้งก่อนจะร้องคราง
"อ๊า.....เจ็บ....อื้อ...อืม...ออกไป....อา....."
"ทนอีกหน่อยนะครับ.....ชวนผมเองแท้ๆ"ชางมินเอ่ยเบาๆในประโยคท้าย เขารอจนร่างบางชิน จึงเริ่มขยับเข้าออกอย่างช้าๆ ยุนโฮผวากอดชางมินแน่น จิกเล็กบลงบนแผ่นหลังร่างสูงจนเป็นรอยแผล แต่ชางมินไม่เอ่ยอะไรนอกจากเริ่มเร่งจังหวะมากขึ้น
"อาๆ....อืม.....อา.....เจ็บ....." ร่างบางร้องคราง จิกเล็บลงบนแผ่นอกแกร่งของชางมินอีกแผล
"เดี๋ยวก็ชินแล้วนะครับ"ชางมินเอ่ย และเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นกว่าเดิม
ตอนแรกมันแสนจะทรมาน เลือดไหลออหจากช่งอทางแคบ แต่ไม่นาน ต่อให้เลือดไหลเพิ่มขึ้นอีก ก็ยังคงสุขสมมากนัก ร่างบางครางเสียงกระสัน โยกกายรับแรงกระแทก
"อาๆๆๆ...อ๊า.....อืม....เร็วอีก....."
"ได้ครับ"ชางมินยิ้มพรายและเร่งจังหวะมากขึ้น
"อ๊าๆ อาๆๆๆ อะๆ อืม อ๊าๆๆ!!"
ร่างกายทั้งสองแนบแน่น กอดรัดกันด้วยความใคร่แห่งเพลิงกิเลส เหงื่อไหลโทรมกายทั้งคู่ด้วยความเร่าร้อน เสียงครางกระสันดังอย่างต่อเนื่อง ร่างบางแอ่นกายรับความใคร่นี้อย่างสมยอม ชางมินก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มอย่างเร่าร้อนอีกครั้ง ก่อนจะกระแทกเข้าเปนครั้งสุดท้าย
"อ๊าๆๆๆ!!"ร่างบางคราง และของเหลวขุ่นร้อนก็พ่งเข้าไปภายใน ทั้งสองหอบหายใจหนัก ชางมินมองร่างบางข้างใต้ ก่อนจะก้มลงจุมพิตละไมให้อีกครั้ง ก่อนจะค่อยๆถอนกายออก
"อะ.....อา....."ยุนโฮครางเบาๆ
ชางมินทิ้งตัวลงนอนข้างร่างบาง ก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอดแน่น และทั้งคู่ก็ผลอยหลับไป......
เช้าวันต่อมา.........
เสียงนาฬิกาปลุกส่งเสียงรบกวนคนบนเตียงอย่างน่าหงุดหงิด ยุนโฮโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มสีขาว ก่อนจะใช้มือควานหานาฬิกาบนหัวเตียง เมื่อหาเจอ เขาก็ลืมตาตื่นอย่างงัวเงีย มองดูเวลา.....05.00 น. .....
"เพิ่งตีห้าเนี่ยนะ"ยุนโฮเอ่ยเสียงพร่าก่อนจะปิดนาฬิกาปลุกและวางมันไว้ที่เดิม ยุนโฮหาววอด ก่อนจะมุดกลับเข้าไปใต้ผ้าห่มอีกครั้ง และเบียดเข้าหาอกกว้างอบอุ่น.....
หืม??.....
หน้าอก.....ข้างๆ.....
...........
ยุนโฮเงยหน้ามองคนข้างๆ
!!!!!!!!!
"เฮ้ย!!"
ผลั่ก! โครม!!
"โอย~ อะไรกันเนี่ย"ชางมินร้องอย่างเจ็บปวด ตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่ง รู้สึกหนาวนิดๆเพราะตนอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า เขามองคนบนเตียง
"นาย!!"ยุนโฮ ชี้มาที่ชางมิน เบิกตาโตอย่างตกใจ ก่อนจะกมลงมองตัวเองและมองที่ชางมิน "ไม่จริง.....แกบอกฉันสิว่ามันไม่จริง!!"
"เอ่อ.....หมายถึงเรื่องเมื่อคืน...."
"ไม่ๆ!!"ยุนโฮโวยวาย "ไม่ต้องบอกแล้ว เงียบ เงียบเลย!!"
"คือ....."ชางมินเอ่ย "คือว่า.....พี่เมา....แล้วก็....เอ่อ...มันก็เป็นแบบนี้แหละ"
"นี่แกฉวยโอกาสฉันเรอะ!!"ยุนโฮว่า
"เปล่าๆครับ!"ชางมินส่ายหน้า "คือ...จะว่าไงละ...ก็พี่สมยอมเองนะ"
"อะไรนะ!!"
"จะ จริงๆนะคร้าบ!! คะ คือ ผมขอโทษก็ได้ ผมขอโทษคร้าบ!!"
"หนอยแก!!!"
"ว๊ากก!! เดี๋ยวสิพี่!!"
THE END..............................................................................................................
No comments:
Post a Comment